ยั่วรักมาเฟีย

14

“แกเป็นใคร กล้าดียังไงมาว่าฉันแบบนี้ รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร” โรเวร่าลุกขึ้นเดินตรงมายังสุดที่รักอย่างเอาเรื่อง

“ทำไมฉันต้องรู้ ในเมื่อฉันไม่ได้อยากรู้จักคุณ แต่เพราะคุณพูดถึงเรื่องมารยาท ฉันก็เลยต้องอธิบายว่าถ้าพี่ซิลเวียไม่มีมารยาท คุณเองก็ไม่มีเหมือนกัน เห็นๆ อยู่ว่าไม่มีเลขาอยู่หน้าห้อง แต่คุณก็ยังกล้าเข้ามาโดยพละการ ใครกันแน่ที่ต้องหาหนังสือมารยาทมารับประทาน ” สุดที่รักตอกกลับทุกคำพูดอย่างไม่ยอม

“แกนังชั้นต่ำ ฉันเป็นใครแกเป็นใครถึงกล้ามาว่าฉันปาวๆ คอยดูเถอะแกจะต้องถูกเฉดหัวออกจากที่นี่ ฉันจะบอกให้เลโอเขาไล่แกออก ดูซิว่ายังกล้าปากเก่งอยู่อีกไหม” โรเวร่าชี้หน้าต่อว่าด้วยสายตาอาฆาตมาดร้าย

“ก็เอาสิ ถ้าคุณทำให้ฉันถูกไล่ออกได้ ฉันจะยอมถอนคำพูด แล้วก็กราบคุณงามๆ ด้วยเอ้า” เธอท้าเหยงๆ อย่างนึกสนุก นั่นยิ่งทำให้อีกฝ่ายแทบดิ้นพล่านด้วยความเดือดดาล

“แกได้กราบฉันแน่ นังเด็กเหลือขอ”

“อย่ามั่นใจไปหน่อยเลย เกิดผิดหวังขึ้นมาจะหน้าแตกจนหมอไม่รับเย็บซะเปล่าๆ แล้วสวยด้วยพลาสติกแบบนี้น่าจะประกอบกลับยากด้วย” ซิลเวียที่ยืนอยู่ข้างๆ พยายามสะกิดให้เธอหยุดเพราะไม่อยากให้ทั้งสองต้องมีเรื่องกัน แต่ก็ใช่ว่าคนอย่างสุดที่รักจะยอม

“ปากดีนักนะนังเด็กบ้า อย่างแกมันต้องถูกตบสั่งสอน” โรเวร่าโถมเข้าเข้าหา หวังจะตบคนปากดีให้หายเจ็บใจ แต่เธอก็ไวหลบฝ่ามือของอีกฝ่ายได้อย่างฉิวเฉียด

“ฮ่าๆๆ กระดูกมันคนละเบอร์ เก็บแรงไว้หายใจดีกว่ามั้งป้า เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไปจะหาว่าเด็กรังแกคนแก่” สุดที่รักเย้าแหย่พลางลอยหน้าลอยตาอย่างนึกสนุก

“แก” โรเวร่าเงื้อมือขึ้นอีก แต่ก็พลาดอีกตามเคย ก็ถ้าคิดว่าคนอย่างสุดที่รักจะยอมเป็นนางเอกให้เขาตบตีได้ตามใจชอบล่ะก็ คิดผิดถนัด เพราะนอกจากจะเธอจะไม่ยอมเป็นนางเอกผู้อ่อนแอแบบนั้นแล้ว เธอยังจะเป็นนางร้ายภายใต้ปีกนางฟ้าให้ดูอีกด้วย

“ไม่เอาค่ะคุณหยี อย่ามีเรื่องกันเลยนะคะ” ซิลเวียเข้ามาห้าม เมื่อเห็นว่าเรื่องท่าจะบานปลาย

“ก็ดูคุณผู้ดีของพี่สิ หยีอยู่ของหยีดีๆ แท้ๆ ป้าแกก็จะเข้ามาตบหยีเฉยเลย นี่ถ้าไม่กลัวว่าหนังหน้าปลอมๆ จะหลุดติดมือมาล่ะก็ หยีสวนกลับไปแล้วเนี่ย” เธอหันมาโวยวายกับซิลเวียที่พยายามเข้ามาห้ามเสียงขุ่น กระทั่ง…

“นังเด็กบ้า ถ้าไม่ได้ตบแกสักฉาด ฉันไม่ยอมหยุดง่ายๆ แน่” โรเวร่าโถมตัวเข้ามาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้สุดที่รักกลับยืนเฉยอยู่กับที่ ไม่หลบเหมือนที่ผ่านมา

“เพียะ!” เสียงฝ่ามือกระทบแก้มจนถคนถูกตบหน้าหันไปตามแรง

“โทษฐานที่แกไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงก็ต้องโดนแบบนี้ คอยดูเถอะถ้าคราวหน้าคราวหลังแกยังปากเก่งกับฉันอีกล่ะก็ ฉันจะตบจนแกกินข้าวไม่ได้เลยคอยดู จำเอาไว้ว่าอย่าสะเออะทำตัวเสมอฉันอีก ไม่อย่างนั้นคราวหน้าแกจะไม่ใช่แค่โดนตบ แต่จะถูดเฉดหัวออกจากที่นี่ด้วย” สุดที่รักยังคงยืนนิ่งไม่ตอบโต้ ขณะที่โรเวร่ากำลังเหยียดยิ้มมุมปากอย่างเป็นต่อ จู่ๆ เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

“ทำอะไร” เลโอนาร์ดที่เพิ่งกลับเข้ามาและทันเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดถามเสียงกร้าว

“เอ่อ!” ซิลเวียอึกอักไม่รู้ว่าจะเริ่มอธิบายจากตรงไหน ด้วยตัวเองก็ยังงงกับเหตุการณ์เมื่อครู่ไม่หาย ก็เห็นๆ กันอยู่ว่าคนที่แต้มเหนือกว่าคือสุดที่รัก แต่จู่ๆ เหตุการณ์ก็กลับตาลปัตรไปซะอย่างนั้น

“ฉันถามว่ากำลังทำอะไรกันอยู่” เลโอนาร์ดตวาดเสียงกร้าวอีกครั้ง

“โรร่าก็แค่จัดการสั่งสอนนังเด็กไม่มีมารยาทนี่ ไม่ต้องใส่ใจหรอกค่ะ แต่ไหนๆ คุณก็เข้ามาแล้ว คุณต้องจัดการมันให้โรร่านะคะ โทษฐานที่มันไม่มีสัมมาคารวะไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง มันทำนิสัยทรามๆ กับโรร่า คุณต้องไล่มันออกนะคะเลโอ” โรเวร่าเข้าไปกอดแขนออดอ้อน แต่กลับถูกเขาสะบัดออกอย่างไม่ใยดี

“คุณมีสิทธิ์อะไรมายุ่งคนของผมโรร่า” โรเวร่าถึงกับหน้าเสียทันทีที่ทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่คิด

“แต่มันว่าโรร่านะคะ แทนที่คุณจะจัดการมันแต่กลับไปเข้าข้างมัน โรร่าเป็นใครแล้วมันเป็นใคร แค่พนักงานกระจอกๆ ที่ไม่มีมารยาทคนนึง คุณถึงกับต้องออกรับแทนมัน ทำแบบนี้หมายความว่าไงคะเลโอ” โรร่าทำหน้าไม่พอใจ เพราะคิดว่ายังไงเขาก็คงต้องเกรงใจป้าของเธอซึ่งก็คืออาสะใภ้ของเขา และเพราะเหตุนี้จึงทำให้เธอชอบวางอำนาจข่มใครต่อใครที่นี่

“ก็หมายความว่าคุณ…ไม่มีสิทธิ์ไปทำกับเขาแบบนั้นไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม คราวหน้าถ้ายังเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก อย่าหาว่าผมไม่เตือนก็แล้วกัน” สีหน้าเขาเกรี้ยวกราด

“ทำไมคะเลโอ นังนี่มันเป็นใครทำไมคุณต้องออกโรงปกป้องมันด้วย หรือคุณคิดอะไรกับมัน แล้วโรร่าล่ะ คุณเอาโรร่าไปไว้ที่ไหน คุณจะทำแบบนี้กับโรร่าไม่ได้ โรร่าไม่ยอม” โรเวร่าแทบเต้นเร่าๆ เพียงแค่คิดว่าตัวเองสำคัญน้อยกว่าพนักงานเล็กๆ คนนึงในบริษัท

“ไม่ยอมก็เรื่องของคุณ แล้วก็เลิกจิกหัวเรียกคู่หมั้นผมแบบนั้นสักที ผมไม่ชอบ” ดูเหมือนคำว่าคู่หมั้นที่หลุดออกจากปากเขาจะทำให้สุดที่รักแอบหันไปยิ้มอีกทาง ต่างกับซิลเวียและโรเวร่าที่กำลังตกใจจนเข่าแทบทรุด

“ไม่จริง คุณโกหก อย่ามาล้อเล่นแบบนี้นะ โรร่าไม่ชอบ แล้วโรร่าก็ไม่เชื่อว่าคุณจะเอานังเด็กปากเปราะนี่มาทำคู่หมั้นจริงๆ คุณแค่ลองใจโรร่าใช่ไหมคะเลโอ” โรเวร่าเข้ามาเกาะแขนออดอ้อน หวังจะได้ฟังคำตอบที่อยากได้ยิน แต่สีหน้าท่าทางที่ไม่ได้มีแววล้อเล่นของเขาก็ทำเอามือที่เกาะแขนในตอนแรกตกลงข้างตัว พร้อมกับถอยห่างออกมาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความผิดหวังอย่างรุนแรง

“กรี๊ด...! ไม่จริง คุณหลอกโรร่า คุณไม่มีวันเอานังเด็กเหลือขอนี่มาทำเมีย มันมีอะไรเทียบโรร่าได้บ้าง ทั้งหน้าตา การศึกษา แล้วก็ชาติตระกูล โรร่าเหนือกว่ามันทุกอย่าง คนที่เหมาะสมแล้วก็คูควรกับคุณต้องเป็นโรร่า โรร่าคนเดียว” ดูเหมือนโรเวร่าจะคุมสติไม่อยู่ ถึงได้เผยธาตุแท้และนิสัยที่ชอบดูแคลนคนอื่นออกมาโดยไม่สงวนท่าที ทำเอาคนถูกว่าซ้ำๆ อย่างสุดที่รักถึงกับกลอกตาพลางงึมงำเบาๆ ออกมา

“โถ! แม่นางฟ้านางสวรรค์ มีสิทธิ์อะไรมาบูลลี่ฉันเนี่ย ก็แค่หุ่นดีกว่า ตัวสูงกว่า แล้วก็หน้าตาดีกว่า คิดว่าสวยนักรึไง เฮอะ! ถึงฉันจะสวยสู้เธอไม่ได้ แต่ฉันก็…ก็อะไรดีวะ เฮ้ย! ตกลงเรามีข้อดีอะไรบ้างเนี่ย” เธอยืนเกาหัวแกรกๆ ก็มีแต่เขาเท่านั้นที่พอจะฟังภาษาไทยของเธอรู้เรื่องอยู่บ้าง จึงได้แต่ส่ายหน้าน้อยๆ แล้วหันไปพูดกับโรเวร่าต่อ

“ฟังให้ดีนะโรร่า ผมไม่ได้ต้องการคนที่คู่ควร แต่ที่ผมต้องการคือคู่ชีวิต ผู้หญิงคนนี้อาจไม่สมบูรณ์แบบ ออกจะขาดๆ เกินๆ ด้วยซ้ำ แต่เชื่อไหมความไม่สมบูรณ์แบบนี่แหละที่จะเติมเต็มชีวิตคู่ของเราให้สมบูรณ์ได้” เขาว่าพลางหันไปมองหน้าคู่ชีวิตที่กำลังทำหน้ากระอักกระอ่วน ด้วยไม่แน่ใจว่าตัวเองต้องรู้สึกยังไงกับคำพูดที่เหมือนตบหัวแล้วลูบหลังของเขา แต่ในขณะที่เธอยังหาคำตอบไม่ได้ โรเวร่าก็โถมเข้ามาโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว

“เพียะ!” ใบหน้าหวานถึงกับหันไปตามแรงฝ่ามือของอีกฝ่ายที่กำลังโมโหสุดขีด ยังผลให้ตรงมุมปากมีเลือดซึมออกมาทันที ทำเอาเลโอนาร์ดรีบพุ่งตัวเข้ามาโอบเธอไว้ด้วยความหวงแหน และภาพความห่วงใยนี้ก็ยิ่งกระตุ้นให้โรเวร่าเดือดดาลขึ้นเป็นเท่าตัว

“นังหน้าด้าน ถ้าแกไม่ใช้เสน่ห์ยั่วยวน เขาก็คงไม่เป็นแบบนี้ หยุดสำออยได้แล้วนังสวะ” โรเวร่าโถมเข้าไปอีกครั้ง หมายจะดึงสุดที่รักออกมาจากอ้อมกอดนั้น โชคดีที่เจ้าของอ้อมกอดดึงเธอหลบทันซะก่อน