"อรุณสวัสดิ์นะมูโจ้.."
อินทัชวิ่งเเจ่นไปหามูโจ้เเล้วทักทายมันด้วยความเคยชิน หลายวันที่ผ่านมาเขาได้พักฟื้นร่างกายจนฟูลเต็มอิ่มเเล้ว เหลือเเค่รอยเเผลที่ยังคงทิ้งเอาไว้ให้เขาเจ็บใจเล่นเท่านั้นเอง อีกอย่างนายน้อยดูเเลเขาดีมาก ส่วนหนึ่งคงมาจากการรู้สึกผิด..
"มึงคิดว่าเป็นเเม่มันหรือไง"
"นายน้อย.." อินทัชผละออกจากมูโจ้ทันที ก่อนจะลุกขึ้นเเล้วก้มหน้าเล็กน้อยที่ดินเเดนทำเสียงดุ
"ไปกินข้าวได้เเล้ว"เขาพูดพลางใช้สายตาไล่มองร่างกายคนตรงหน้าอย่างถือวิสาสะ เขาไม่ได้เเตะต้องร่างกายอินทัชเเม้เเต่นิดเดียว พอกลับมาที่ไร่อินทัชก็ขอกลับไปนอนที่ห้องพักคนงานตามเดิม
ดินเเดนคิดว่าอินทัชเองคงไม่อยากอยู่ใกล้คนเเบบเขาถึงได้เอ่ยขอออกมา เเต่ที่เขาปฏิเสธไม่ได้เพราะมันเป็นข้อเเลกเปลี่ยนที่อินทัชอยากได้ ในวันที่เอาตัวเองเข้ามากันดินเเดนเอาไว้
"ครับ"อินทัชตอบกลับอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเดินผ่านดินเเดนไปทันที เขาไ
