"มึงกลัวกูใช้ความรุนเเรงเหรอไง
"ครับ.."
"เเล้วถ้ากูอ่อนโยนกับมึง ...เเบบนี้มึงจะให้กูทำหรือเปล่า"
อย่าว่าเเต่อินทัชที่ประหลาดใจ ดินเเดนเองก็ยังไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าอะไรดลใจให้พูดจาหว่านล้อมคนตรงหน้าเเบบนี้ ทั้งที่ๆ ความจริงเเล้วเขาจะจับกดหรือทำตามอำเภอใจตัวเองยังไงก็ได้
"นายน้อยมีอารมณ์เหรอครับ.."
"แฮ่ม"คนตัวสูงถึงกับกระเเอมไอออกมา ถึงอินทัชจะพูดมันด้วยความใสซื่อแต่ในสายตาเเละความหมายของดินเเดน เด็กคนนี้กำลังอ่อยเขาทางอ้อมต่างหาก...
"ปล่อยผมเถอะครับ.."
"งั้นเหรอ? "
ตรงกันข้ามกับความต้องการของอินทัช ตอนนี้เสือร้ายกำลังหยอกล้อเล่นกับเหยื่อตรงหน้าด้วยวาทีที่ล่วงล้ำเข้ามาทีละนิด
สายตาสำรวจเรือนร่างสีขาวเนียนละเอียดราวกับหญิงสาว ริมฝีปากอมชมูที่กำลังเม้มเข้าหากันเเน่น ยิ่งท่าที่เหนียมอายความเป็นชายของเขามันก็เริ่มจะเเข็งขืนขึ้นไวกว่าเดิม
"นะ-นายน้อย อึ่ก.." อินทัชหดตัวเกร็งเม
