“Duncan!”
Napaangat ang tingin niya saka nilingon ang tumawag sa pangalan niya. Napakunot ang noo niya na sandaling tiningnan si Lester na basta na lang sumulpot mula sa kung saan.
Nanibago siya sa paraan ng pagtawag nito sa pangalan niya na bihira nitong gawin. Unless something seriously happened or has gone wrong.
“What happened?” alertong tanong niya. “Para kang nakakita ng multo.”
“Multo nga! I mean, I.. I…”
“What? Can you please calm down?”
Umikot ito sa harapan niya saka umupo sa katapat niyang upuan habang walang kurap itong nakatingin sa kanya.
He didn’t know what he was going to react with his exaggerated face. Mukhang wala lang itong magawa o baka naman naiinip na.
Having a lot of more important things to do rather than dealing with his best friend getting lost of himse
