อนุสามคนโปรด

ร้ายเดียงสา

“คุณหนูท่านยังมีทางเลือกอื่น และข้ายินดีจะดูแลท่านไปตลอดชีวิต ให้อยู่อย่างสุขสบาย และสงบสุข”

“ข้ายินดีที่ได้พบอาเฟิงคนแรก และยังมีความสุขร่วมกัน... สิ่งนี้ เปลี่ยนความโง่เขลาของข้า ทั้งยังจุดไฟในร่างกายให้ลุกโชน ชีวิตที่เหลือคงไม่อาจเหมือนเดิมอีก ข้าจะไม่เป็นของผู้ใด และไม่มีผู้ใด เป็นเจ้าของสตรีคนนี้!”

นางเอ่ยจบจึงใช้นิ้วเรียวสวยแตะริมฝีปากอวบอิ่มที่ทาฉาดสีแดง ก่อนถูนิ้วไปมา ด้วยกิริยาแสนยั่วยวน

ม่อเส้าเฟิงไม่ชอบใจสักเท่าไหร่ แต่เมื่อเหมียวจื่อเผยประสงค์เป็นสตรี ที่อยู่ในกลุ่มสาวงามที่ถูกคัดตัวมายังตำหนักน้ำพุซีเฉอ เขาก็จำเป็นต้องยอมตามใจนาง

สตรีเหล่านี้ มาจากสำนักนางโลมเลื่องชื่อ เพื่อให้มาปรนนิบัติคุณชายสกุลมู่ ก่อนที่พวกเขาจะไปเข้าพิธีอันสำคัญเพื่อคัดเลือกเจ้าบ้านน้อยคนใหม่แทน มู่ข่ายเฉิง ที่ยามนี้ป่วยเพราะพลัดหลังม้าหลังจากออกไปล่าสัตว์เมื่อต้นปีที่ผ่านมา

เมื่อเข้าไปอยู่ด้านในเรือนดังกล่าว จู่ๆ เหมียวจื่อเผยซึ่งสวมใส่เสื้อผ้าบางเบา ที่แทบปกปิดเรือนร่างไม่มิด ถูกหนุ่มน้อยผู้หนึ่ง ฉุดเอวบางนางไว้ ก่อนพาไปยังเรือนรับรองส่วนตัวของเขา ที่อยู่หลังสวนหิน

ซึ่งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เป็นเหมียวจื่อเผยซึ่งจงใจให้เป็นเช่นนี้

“แม่นาง เหตุใด ถึงดูเหมือนเจ้าไม่ได้เต็มใจ มาที่นี่ เพื่อรับใช้ข้า กับบรรดาพี่ชาย”

มู่อี้เถียนถาม ในหัวเหมียวจื่อเผย คิดแผนการอันแยบยลขึ้นทันที สำหรับหนุ่มน้อยที่ปากพึ่งสิ้นกลิ่นน้ำนม นางจะล่อลวงเขาเช่นไรดีหนอ กระทั่งนึกถึงเรื่องน่าสนุกได้

เหมียวจื่อเผยใช้มือของตนทุบหน้าอกเขาเบาๆ และส่งเสียงอื้ออ้า อย่างตื่นตระหนกอยู่สักหน่อย

“เอ๊ะ...เป็นใบ้หรอกหรือ...”

นางจงใจให้มู่อี้เถียนรับรู้เช่นนั้น และเขาจะต้องทำเรื่องผิดบาปต่อนาง อย่างที่ไม่อาจให้อภัยตัวเอง

เด็กหนุ่มยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ นาง ลมหายใจเขาอุ่นซ่าน และดวงตากลมโตลูกสีดำขลับเต็มไปด้วยความอยากรู้ อยากเห็น

“เจ้าคือสตรีที่พี่สี่ซื้อหามา แล้วเหตุใด ถึงไม่มีป้ายแขวนคอ เหมือนนางอื่นๆ ในเรือนนี้ หรือว่าเป็นสายลับ!?”

เหมียวจื่อเผยแสร้งบีบน้ำตา ริมฝีปากนางสั่นระริก อาการนั้นกึ่งหวาดกลัว กึ่งยวนยั่ว

“ตัวข้าคือคุณชายห้า แห่งสกุลมู่ หากต้องการให้ช่วยเหลือสิ่งใดจงบอก” มู่อี้เถียน เอ่ยด้วยน้ำเสียงผ่อนปรน แต่ดวงตาเขา และการแสดงออก แจ้งชัดว่า ผู้เยาว์วัยมีความกระหายในเรือนร่างอรชร

เหมียวจื่อเผยวางมือที่หน้าอกอวบอิ่ม ก่อนแสดงกิริยาบอกให้เขารู้ว่า เกิดสิ่งผิดปกติในเรือนกายนี้

“โอ้...เป็นสิ่งที่ผิดพลาดโดยแท้ พ่อบ้านคงใช้กำยานราคะ แล้วยังมีสมุนไพรเพิ่มกำหนัดให้เจ้า และคณะนางรำเอวอ่อนได้ดื่มสินะ ถึงได้หน้าแดง และบิดตัวไปมาอย่างน่าสงสาร”

“อ๊ะ... อ๋าส์!”

เหมียวจื่อเผยร้อง ด้วยมู่อี้เถียนใช้นิ้วเรียวยาวสวยของเขาแตะเหนือยอดถันนางที่ตั้งชันสู้สายตาเขา

“เห็นที สิ่งที่จะทำให้เจ้าหายจากอาการน่าสงสารก็คือต้องขับความร้อนจากร่างกาย และดื่มด่ำกับความสุขให้มากที่สุด”

มู่อี้เถียนว่าจบจึงมองเหมียวจื่อเผยด้วยความสิเน่หา เขาเป็นหนุ่มน้อยก็จริง และตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา มีสาวใช้ห้องข้างหลายคน แต่ความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งยังไม่เกิดขึ้นสักครา นั่นเป็นเพราะเขายังไม่ถูกตาต้องใจใคร ทว่าผิดกับเมื่อเห็นเหมียวจื่อเผย นางมีเสน่ห์ลึกลับ ชวนให้เขาอยากสัมผัส และเป็นเจ้าของ

“แต่เจ้าอย่าเพิ่งหวังสูง ข้าจะให้ผู้ใด เห็นขาอ่อนได้ง่ายๆ จนกว่า ข้าจะมั่นใจว่า เจ้าคู่ควรพอ ที่จะปล่อยความอุ่นซ่านเข้าสู่กลีบชื้นแฉะ” เด็กหนุ่มกล่าวอย่างถือตัว จากนั้นจึงเป่าปาก เรียกสาวใช้ และบ่าวชายคนสนิทของตน ที่คอยรับใช้อยู่ใกล้ๆ ในบริเวณนั้น

เมื่อคนแปลกหน้าที่เดินเข้ามาในห้องดังกล่าว ทำให้เหมียวจื่อเผย รู้สึกตื่นเต้น ทั้งคู่ ดูเหมือนเพิ่งพ้นวัยเด็กมาไม่กี่ปี และตื่นกลัวมิน้อย ซึ่งความเยาว์นี้ มันช่างหอมหวานเหลือเกินสำหรับหญิงสาว

“พิษราคะที่อยู่ในร่างกายเจ้า ย่อมต้องรีบขจัดออกให้หมด หาไม่แล้ว อาจมีอันตราย จนทำให้สิ้นลมหายใจ”

ได้ยินเช่นนั้น เหมียวจื่อเผยก็แสร้งอ้าปากกว้าง และดวงตากลมโตเบิกค้าง ราวกับตกใจเหลือเกิน

“แต่ไม่ต้องกังวลสิ่งใด เพราะข้า พึงใจต่อเจ้า ดังนั้นจึงอยากช่วยต่อชีวิต”

เมื่อมู่อี้เถียนเอ่ยจบ สาวใช้กับบ่าวชาย ก็เข้ามาหาเหมียวจื่อเผย ในคราแรกพวกเขาเงอะงะอยู่บ้าง แต่พอมู่อี้เถียนส่งเสียงคำรามอย่างขัดใจ ทุกอย่างเลยเข้าที่เข้าทาง

“อื้อ... อ๊ะ...”

เนื่องจากกำลังแสดงบทบาทสตรีต้องพิษ ทั้งยังเป็นใบ้ เหมียวจื่อเผยที่กำลังถูกจับเปลื้องผ้า จึงทำได้เพียงดิ้นหนี กระทั่งมือของหลางฮั่ว ซึ่งเป็นสาวใช้ลูบไล้หน้าอกเหมียวจื่อเถียน ความสยิวซ่านก็บังเกิดขึ้น

อีกฝ่ายเริ่มนวดเฟ้นเคล้นคลึงหน้าอกเหมียวจื่อเผย พอเห็นว่านางไม่ได้ปฏิเสธ จึงโน้นริมฝีปากมาประกบกัน

“อี้... อ๊า อ๋า...” การถูกผู้หญิงด้วยกันจุมพิตมันชวนให้ขนที่หลังต้นคอลุกชัน ทว่าสาวใช้คนนี้ ลีลาจัดว่าไม่ธรรมดา นางบดริมฝีปากนุ่มๆ กับเหมียวจื่อเผย มือแตะยอดถันของหญิงสาว แตะไม่พอยังออกแรงบดบี้ให้เกิดความซ่านสยิว

ส่วนเจี๋ยชาง บ่าวที่ใบหน้าหวานก็ทำในสิ่งที่ชวนให้หวีดเสียงแหลมสูงเหลือเกิน เขากำลังอมนิ้วเท้าของเหมียวจื่อเผยสลับการดูดเลีย!

ใบหน้าเด็กน้อยของมู่อี้เถียนมีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เกิดขึ้น เขาชอบภาพดังกล่าว และเสียงครางชายหญิง ก็เป็นสิ่งที่เขาปรารถนาจะได้ยิน

“นางบ่าวโง่ จงเอากลีบของเจ้า ไปถูไถนาง แล้วทำให้มันเกิดเสียงแจ๊ะๆ ๆ กับเสียงบดเบียดเนื้อนิ่มเข้าด้วยกัน เร็วเข้า ข้าอยากได้ยิน!”

เหมียวจื่อเผย คาดไม่ถึงว่า คุณชายห้าที่อายุเพียงเท่านี้จะเป็นคนตัณหากลับที่ชอบเรื่องสัปดน

อึดใจต่อมา หลางฮั่วไม่รอช้ารีบทำตามคำสั่งมู่อี้เถียน และตัวนางได้รับการกระตุ้นจากแรงสิเน่หา อีกทั้งในร่างกายสูดกลิ่นกำยานราคะไปก่อนหน้านี้