อนุสามคนโปรด

แคว้นเหลียง        ตำหนักน้ำพุซีเฉอ ก่อนวันคัดเลือกเจ้าบ้านน้อย          หญิงสาวไม่อาจหักห้ามใจได้แล้ว ทั้งหมดคงเป็นความต้องการสุดท้ายก่อนวิญญาณหลุดออกจากร่าง แล้วทะลุมิติมาอยู่ในห้วงเวลาที่ห่างกันนับพันปี นางต้องการบุรุษที่ดีพร้อมในทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็น บู๊ บุ๋น ร่ำรวย มีอำนาจ หล่อเหลา อ่อนวัย ซื่อสัตย์ แล้วก็รักนางเป็ยอย่างยิ่ง!        ซึ่งยามนี้นางคือ เหมียวจื่อเผย สตรีที่เคยมีชีวิตน่าสงสารในโลกนิยาย จวบจนนางเกิดใหม่ในร่างนี้ ซึ่งเป็นสตรีงามล่มเมืองทุกอย่างย่อมไม่เหมือนเดิม        “อ๊ะ อื้อ คุณชายสี่ ทะ ท่านจะดึงดันจะเข้ามาข้างในให้ได้เยี่ยงนั้นหรือ โอ้ ตัวข้าเพียงเท่านี้ ได้โปรดอย่าเอาแต่ใจเลย”        เหมียวจื่อเผยบอกอีกฝ่าย แล้วหันไปด้านหลัง มองเขาด้วยสายตาหวานเยิ้ม        “เสี่ยวเหม่ยล้วนเป็นเจ้าที่ดื้อรั้น ข้าบอกแล้วเยี่ยงไร คราแรกควรเป็นข้าที่เริ่มต้น และอยู่ด้านล่าง แล้วจึงให้พี่รองประกบเข้าจากด้านหลัง ส่วนน้องห้า เจ้าจงปรนเปรอเขาด้วยมือ และริมปากอุ่นๆ นั่น”        ถ้อยคำมู่จิงหง ชวนให้หวามใจ ยามที่เขากระแทกนางจากด้านบน ผ่านกลีบเบญจมาศอันบีบรัด นางก็เกือบสลบเหมือด เพราะถึงจะเป็นสตรีที่รักสนุกชอบเรื่องโลดโผน ทว่าการถูกเชยชมในท่านั่ง ทั้งยังเป็นส่วนที่บอบบางมันได้ส่งผลให้นางจุกหน่วงๆ        ส่วนกลีบสวาทเบื้องหน้านาง มีน้ำหวานใสแฉะชื้นชโลมความใหญ่โตของคนที่นอนอยู่ข้างล่าง ซึ่งนับแต่อยู่ในร่างนี้ เหมียวจื่อเผยกลายเป็นสตรีซึ่งมีความต้องการสูง ทั้งยังสามารถเสร็จสมไปพร้อมกับบุรุษ เรียกได้ว่า ตาต่อตาฟันต่อฟัน เมื่อชายที่ร่วมรักกับนางปลดปล่อยความอุ่นข้นสีขาวขุ่น เหมียวจื่อเผยก็สาดความหวานใสออกมาราดรดกายแกร่งของพวกเขาได้มิแพ้กัน        ฝ่ายมู่จิงหง เมื่อเห็นว่านางอึดอัดและเจ็บจุกจึงปลุกเร้านางด้วยริมฝีปากบาง ทั้งขบติ่งหู ดูดหลังลำคอ ก่อนสับสะโพกช้าๆ เพื่อให้นางซ่านสยิว พอทุกอย่างลงตัว เขาก็เคลื่อนไหวแรงขึ้น ราวกับต้องการเอาชนะพี่รอง มู่เซ่าหลิง ซึ่งยามนี้เหมียวจื่อเผยควบขี่อาชาเขาอยู่        การร่วมรักครั้งนี้ ดูเหมือนคนที่เอาแต่ใจที่สุด ทั้งกำลังแสดงท่าฮึดฮึด เพราะทุกสิ่งอย่างไม่เป็นไปตามที่เขาคิดคือ มู่อี้เถียน ซึ่งเป็นเด็กน้อยของเหมียวจื่อเผย        คุณชายห้าสกุลมู่ยังสวมเสื้อผ้าอยู่ครบ เขาไม่ได้เปลือยกายอย่างผู้อื่น กระนั้นผิวขาวอมชมพู และดวงตากลมโตที่จ้องมายังเรือนร่างเหมียวเผยจื่อ ที่หน้าอกอวบสวยถูกนวดเฟ้น และเด้งไหวสู้มือคุณชายทั้งสอง ก็ท้าทายต่อตัณหาเขาเหลือเกิน        “น้องห้า ระวังเจ้าจะหลั่งโดยไม่รู้ตัว มา... พี่จะสอนให้เย่อนางทางปาก จากนั้นจึงย้ายมาแทนพี่ และค่อยเปลี่ยนลงไปนอนอยู่ด้านล่างให้หญิงโง่ควบขี่”        มู่อี้เถียน หรี่ตามองภาพเร่าร้อนระหว่างหนึ่งหญิงสาวกับสองพี่ชายที่ลานกว้าง อันเป็นหนึ่งในเรือนรับรองหลังงาม        แน่ล่ะ เขาอยากร่วมวงอยู่หรอก แต่ครั้งนี้ เขาเกิดความรู้สึกหึงหวงอย่างที่สุด เหมียวจื่อเผยผู้นี้ไร้หัวนอนปลายเท้า คราแรกนางมากับคณะนางรำเอวอ่อน และสาวงามที่ถูกคัดตัวมาเพื่อปรนนิบัติบุรุษสกุลมู่ ก่อนการชำระร่างกายในน้ำพุซีเฉอ ตัวเขาคิดอยากเก็บนางไว้คนเดียว เนื่องจากเมื่อพบหน้าครั้งแรก เสน่ห์นางทำให้เขาคลั่ง ทั้งยังมีความละม้ายคล้ายใครบางคน !?         แต่ยามนี้ภาพเบื้องหน้า นางกำลังถูกท่อนเอ็นของพี่ชายทั้งสองกระทุ้งอยู่ในกลีบงามชื้นแฉะและบั้นท้ายบีบรัด การเคลื่อนไหวเร่าร้อนดังกล่าวยากเหลือเกินที่เขาจะทนได้ มู่อี้เถียนต้องการให้นางเป็นของตนเพียงผู้เดียว ที่คิดเช่นนั้น เพราะเขายังอายุน้อย มีพื้นนิสัยหวงของใช้ส่วนตัว!        เหมียวจื่อเผย มองคนอายุน้อยสุด นางเชื้อเชิญเขาด้วยดวงตาที่เปี่ยมด้วยไฟสิเน่หา        หนุ่มน้อยผู้นี้ หากจะกล่าวไป เขาคือผู้เติมเต็มหลายสิ่งแก่เหมียวจื่อเผย ทั้งอ่อนเยาว์ น่าค้นหา และการกินเด็กไฉนจะไม่ทำให้นางเป็นอมตะ        “คุณชายห้า ท่านไม่อยากรวมสุขสตรีกับผู้นี้แล้วหรือ”        นางเอ่ยและทำปากเผยออ้า ราวกับรอรับความท่อนเนื้ออุ่นจัดของเขา เข้าไปกระทุ้งในปาก!        แน่นอน นับแต่ก้าวมาอยู่ในเรือนลับ เหมียวจื่อเผยก็เป็นสตรีไร้ยางอาย  และนางคืออนุสาม ที่กำลังถูกบรรดาลูกเลี้ยงซึ่งล้วนเป็นชายฉกรรจ์ ปรนเปรอความสิเน่หาให้สาสมกับความงามและเสน่ห์อันร้อนแรงนี้                ในขณะนี้ คุณชายรองซึ่งนอนอยู่บนพื้น โดยที่มีร่างของเหมียวจื่อเผยนั่งทับกายแกร่งของเขาอยู่ กลัวว่าตนจะออกแรงน้อยกว่าน้องสี่ จึงเอื้อมมือมาจับสะโพกคอด แล้วยกให้สูงขึ้นอีกนิด        “เสี่ยวเหม่ย เจ้าเป็นคนโปรดข้าเพียงผู้เดียวดีแล้ว การที่ข้าได้เย่อเจ้าก่อนผู้ใดในทุกๆ ครั้ง เป็นเพราะเราต่างพึงใจกันและกัน”        มู่เซ่าหลิงกล่าวอย่างคนมีชัยเหนือพี่น้อง แต่เหมียวจื่อเผย อยากบอกความในใจตน แต่กลัวเหลือเกินว่าอาจกระทบความรู้สึกชายชู้คนอื่นของนาง        “อ่าส์... คุณชายรอง ทะ ท่าน เป็นท่านที่รังแกข้าเก่งกว่าผู้อื่น เมื่อครู่ก็ลักลอบมาหาข้า... แล้วก็ทำเรื่องน่าละอายก่อนผู้ใด”        เหมียวจื่อเผยต้องกล่าวเช่นนั้น เพราะมู่เซ่าหลิง มีใบหน้าหล่อเหลาที่สุด เพียงแค่สบสายตา หญิงสาวก็ไม่อาจขัดขืน และต้องจำนนตกเป็นทาสสวาทอีกฝ่าย        “ฮึๆ ๆ อย่าลืมว่าเป็นข้าที่ได้ครอบครองเจ้าก่อนผู้ใด”        เหมียวจื่อเผยอับอายเหลือเกิน เรื่องนี้หาใช่สิ่งสำคัญอีกแล้ว ในเมื่อนางทำตัวเหลวไหลต่อบุรุษสกุลมู่ทุกคน ดังนั้นไม่ว่าใครเป็นคนแรกที่เชยชมร่างกาย คงไม่เท่ากับการที่นางนั้นติดใจรสชาติเร่าร้อนในการแนบเนื้อกับบุรุษหลายคนในคราเดียวกันเสียแล้ว