ท้องฟ้าอึมครึม เมฆหนาจับตัวเป็นก้อนเทาดำ พระพายพิโรธหอบลูกน้องคนสนิทให้ร่วมแรงร่วมใจพัดสิ่งต่างๆ ที่ขวางหน้าให้ปลิวว่อน ล่องลอยขึ้นบนอากาศ เศษดินเศษทรายไหนเลยจะต้านแรงลม กลับร่วมแรงตรลบฝุ่นสาดซัดปะทะใบหน้าผู้อยู่ใกล้ เท่านั้นไม่หนำใจเษทรายเรียกร้องหนัก ขอแฝงกายเข้าภายในดวงเนตรน้อยของมนุษย์หลายผู้
ปิ่นหยกแต่งกายด้วยชุดแซกสีน้ำเงินน้ำทะเล เกาะอก มีเพียงผ้าหนากว้างปักดิ้นเท่าฝ่ามือยึดไหล่ข้างหนึ่ง ตามแฟชั่นรั้งไหล่กับอกไว้เพื่อป้องกันสิ่งไม่คาดฝัน ความยาวเหนือเข่า เผยผิวขายาวเรียวไร้ร่องรอยตำหนิ เธอเหม่อมองไปนอกรถที่ปรากฏภาพฝุ่นฟุ้งกระจาย อีกทั้งเมฆฝน เธอได้แต่ถอนหายใจ
" เฮ้อ! ฝนก็ตก รถก็ติด "
" บ่นเป็นยายแก่ มิน่าไม่มีใครเอา " เสียงต่อว่าจากด้านหน้าเอ่ยเมื่อได้ยินเสียงปิ่นหยกบ่น
" แหม! ใครจะสวยเหมือนแฟนตัวเอง กิริยางดงามราวแม่หญิงกรุงศรีอโยธยา เก็บวาจาดั่งหญิงศรีสัชนาลัยล่ะค่ะ "
" ปากแ
