ชายฉกรรจ์รูปร่างใหญ่ เดินกลับตำหนักฝู่ฮ่าวซึ่งเป็นตำหนักของตน ด้วยร่างกายชุ่มเหงื่อ ฉลองพระบาทเต็มไปด้วยดินโคลน เนื่องด้วยหิมะเริ่มละลาย ใบไม้ใบหญ้าเริ่มผลิดอกออกผลเพื่อเป็นสัญญาณเตือนว่าเข้าสู่วสันตฤดู สองเท้าก้าวพ้นธรณีประตูก็ตรงเข้าไปชำระร่างกาย และเปลี่ยนฉลองพระองค์ใหม่ เมื่อจัดการร่างกายของตนเรียบร้อย หวงเจียวหลุนก็มานั่งที่โต๊ะทรงพระอักษรเช่นเดิม
วันที่เคลื่อนไปแต่ละวัน จวบจนเป็นเดือนเขาเฝ้ารอนางมาถึง 3 เดือน ชุดของนางยังคงวางแน่นิ่งอยู่ที่ตั่งเตียงของเขา เพื่อเป็นสัญลักษณ์เตือนความจำของเขาว่าก่อนหน้านี้เขามิได้ฝันไป อาภรณ์สตรีที่เขาสั่งให้ช่างตัดมาให้นางถูกส่งมานานแล้ว แต่เหตุไฉนคันฉ่องที่วางภายในหอนอนของเขามิส่งนางมาหรือปรากฏภาพให้เขาเห็นสักนิด ทุกครั้งเขาเหม่อมองที่คันฉ่องตลอด รอการกลับมาของปิ่นหยก นางผู้เป็นสหาย นางผู้เป็นยอดพธูหัวใจของเขา
ขึ้น 15 ค่ำเดือน 3 ขบวนรถม้าแต่ละคันเ
