The Twist In Our Story

Chapter 8: Bestfriends

"Beautiful! We're almost done! Three more shots," anang photographer kay Sophie. She continued to pose, this time she seductively bit her lower lip and raise her arm on top of her head and glanced sideways for a candid shot. Kumislap ang mga ilaw na nakapalibot sa kanya.

Maya-maya pa, "That's a wrap! We got it!" sigaw ng baklang producer ng photoshoot na si Tim. Nagta-trabaho ito sa isang sikat na local fashion magazine at isa sa mga naunang nakilala niya sa industriya. Kaya naman nang ayain siya nito for a photoshoot, hindi niya mahindian.

Agad na lumapit ang isang production assistant at binigyan siya ng robe. Kanina pa siya nanginginig sa lamig ng aircon sa studio, why she's just wearing a red two-piece bikini! Nang maisuot niya ang robe, agad niyang sinilip ang monitor kung saan naroon ang mga litrato niya.

"O, di ba?! Ang bongga! Walang patapon na shot. Hindi na kailangang i-edit!"

Napangiti siya sa tinuran ng bakla. "Inuuto mo na naman ako, Tim!" nahihiyang sagot niya. Hinigpitan niya ang hawak sa roba sa may bandang dibdib, lalo kasi siyang nilamig. Which is weird dahil nakadamit na siya kung tutuusin. Hindi gaya kanina na halos hubad siya.

"Maniwala ka, girl. Hindi ako nang-eechos. At saka hindi ka na nasanay sa compliments. Kung nagdududa ka pa rin sa kagandahan mo, magbilang ka ng mga magazine covers mo, ha?" Pinamulahan ng mukha. Lalo namang nalukot ang mukha ng bakla. "Hanggang ngayon ba mahiyain ka pa rin? Itapon mo na yang hiya-hiya na 'yan, girl! Dahil ikaw na ngayon ang reyna ng catwalk. Hindi lang 'yan, super sikat ka na, pinag-aagawan pa ng mga Fafa!" excited na sabi nito. Si Tim din ang kasama niya noong unang photoshoot niya.

Napangiti siya ngunit bago pa siya nakasagot, napahatsing siyang bigla. She covered her mouth with her hand after.

"Ay, may virus ka, girl!" patiling sabi ng bakla, lukot ang mukha. "Layuan mo 'ko! May date kami ng dyowa ko mamaya!" Tumakbo ito palayo.

"Ang OA mo naman!" aniya bago natatawang hinabol ang bakla at niyakap ito. "Thanks, Tim! Parte ka ng bawat achievements ko."

Nalukot ang mukha nito. "I know, girl. Pero please tama na." Pilit nitong inaalis ang kamay niya na nakayakap dito. "'Yang virus mo, iyo na lang. Ayokong maging parte niyan!"

Natatawa niya itong binitiwan. Maya-maya pa dumating na ang isang PA at sinamahan siya sa dressing room. Bumungad sa kanya ang bunton ng mga bulaklak sa vanity—may red roses, tulips at poenies. Subalit ang nakatawag ng pansin niya ay ang isang tangkay ng white orchids na pamilyar sa kanya. Maayos iyong naka-arrange sa isang pink na kahon. Kinuha niya ang card, at tinignan kung kanino iyon galing.

Been wanting to talk to you for days but it seems you are too busy. I am out of the country, let's talk when I get back.

By the way, I'm sorry. Hope you like my peace offering

Rob

The message warmed her heart. She bit her lip to prevent herself from smiling but in the end she can't. She gently opened the box and touched the soft petals of the flower.

Halos isang linggo na ang nakakalipas nang mag-away sila ni Rob. Nakakatanga man, isang linggo na rin siyang mukhang timang na naghihintay ng tawag o text mula rito. Kaya lang, wala talaga siyang nahintay.

She also took the higher road and apologized to Rachel. Nag-text siya rito at nag-sorry. She would've called kaya lang hindi siya sigurado kung kaya niyang makipag-usap rito nang maayos gayong maldita ito. Kaya, nag-message na lang siya rito.

Feeling niya kasi, forever and ever na kontrabida ang tingin nito sa kanya kung hindi niya gagawin iyon, kaya nagpa-kumbaba na lang siya. Besides, kung sa kanya mangyari iyon, tiyak na hihilingin niya rin sa lupa na lamunin na lang siya buhay.

Ang akala nga niya, hindi na magre-reply ang maldita e. Makalipas ang ilang araw, nag-reply ito ng K. Hindi man lang kinumpletong okay. Maiinis sana siya ulit noon, kaso hinayaan na lang niya. Nagpasya siyang pagtiisan na lamang ito,dahil ito ang nobya ni Rob. Hindi ba gano'n naman ang mga bestfriends, supportive sa isa't-isa.

Nagkibit-balikat siya. Basta ngayon masaya siya. Nalusaw na ang inis niya dahil sa bigay ni Rob. Muli siyang napahatsing. Mukhang tama nga si Tim, may virus siya.

-----

"Ma, I'm home!" anunsiyo ni Rob habang pumapasok siya sa bahay nila. His mother came rushing to him. She's wearing a kitchen apron, tanda na nasa kusina ito at nagluluto. Which is odd, dahil wala namang espesyal na okasyon.

"O, bakit napaaga ka? Akala ko ba two weeks ka sa Malaysia?" tanong nito sa kanya matapos niya itong halikan sa pisngi.

Napabuntong-hininga siya at niluwagan ang necktie niya. "Iniwan ko na lang kay Devin ang pag-asikaso sa negotiatons. I have to address the board today," aniya, pilit na pinasigla ang tinig. Kahit na ang totoo, pagod siya. Hindi lang physically kundi emotionally. Malaki kasi ang naging aberya ng project nila sa Malaysia. He shook his head, to dismiss the thought. Kailangan niyang magpahinga ngayon, para mamaya sa meeting mukha siyang may enerhiya. That's the only way the investors and the board would not lose faith in him.

"I'm hungry," aniya, inakbayan pa ang ina.

"Naku, tamang-tama. I have ready meals for you. Tara sa kusina," masayang aya ng Mama niya bago sila naglakad sa kusina.

Pagdating doon, nagtaka siya kung bakit maraming lunch box na naroon.

"Si Papa?" aniya na kumuha ng bowl sa pantry at sumandok ng egg drop soup mula sa kaserola na nasa kitchen island.

"Maagang umalis, may meeting daw with the President." Napabuntong-hininga ito bago hinalo ang laman ng pan na nakasalang sa stove. "I really can't wait for your father to retire, Rob." His father is the current Chief of Philippine Air Force.

"Nagpapahatid ng breakfast si Papa sa office?" takang-tanong niya matapos sumubo ng soup.

Umiling ito bago siya hinarap. "Hindi para sa Papa mo mga 'to. Ipapahatid ko ito kay Rema sa ospital."

Nagsalubong ang kilay niya, tumuwid ng pag-upo sa stool. "Sinong nasa ospital?"

Napapantastikuhan itong tumingin sa kanya. "Si Sophie."

"H-ha?" Tuluyan na niyang binitiwan ang hawak na kutsara.

"Oo, hindi mo ba alam? Aba'y tatlong araw na mataas ang lagnat. Kaya itinakbo ni Isay sa Angelicum Hospital."

Napatayo na siya. Sophie's been sick and yet she had not called him. Kung sabagay ni hindi man lang siya nito tinawagan o tinext kung natanggap nito ang peace offering niya o hindi. Maybe she's still angry at him.

Forcing Sophie to say sorry to Rachel was really uncalled for, he thought.

He immediately fished his phone from his pocket and dialed Sophie's number. Ring lang 'yon nang ring. Galit pa rin ba ito sa kanya? He heaved a frustrated sigh when the voice prompt answered his call.

Muli niyang isinuksok ang cellphone sa bulsa niya bago humakbang palabas ng kusina.

"Rob, where are you going?" habol ng Mama niya sa kanya nang nasa garahe na siya.

"Sa hospital, Ma," sagot niya bago tuluyang pinasibad palayo ang sasakyan.