Ruthless Series 1: Jonathan McKinney, The CEO

Chapter 5

Sinundan ko na lang ng tingin ang papalabas na babae. Matapos mawala sa paningin ko ang babae ay ibinalik ko ang tingin sa harapan. Laking gulat ko ng makaharap na pala siya sa akin. At ang mas nakakagulat pa ay siya ang taong nakabunggo ko sa elevator. Nanlaki ang mga mata ko nang makilala siya.

"I-Ikaw?" di ko mapigilang wika ko.

"Hello, baby, welcome to my chamber," seryusong wika niya. Hindi agad ako nakapag-isip ng sasabihin.

"Huh?" nalilitong wika ko sa kanya.

"Kidding." sabi nito sa akin at ngumiti ng napakatamis. Para naman akong nalusaw sa ginawa niya. "Have a seat, Miss Martinez."

Bumalik ang pagiging seryoso niya. Parang napapalibutan ng malamig na yelo ang buong silid dahil sa malamig niyang awra. Natakot tuloy ako baka magkamali na naman ako at itatapon na talaga ako sa labas ng kumpanya. Dahan-dahan akong naglakad palapit sa working table niya. Umupo ako sa upuan na nasa harapan niya.

"Thank you, Sir," tanging nasabi ko na lang.

"Do you have a boyfriend or a husband, Miss Martinez?" tanong niya sa akin.

"No, Sir. Wala akong panahon para diyan at mas lalong wala akong asawa," kahit naguguluhan sa kung bakit ganito ang tanong niya ay sumagot pa rin sa kanya.

"Good. How old are you?" tanong pa niya.

"25 po," sagot ko. Tumango-tango naman siya sa sagot ko.

"What do you prefer in having a partner, Miss Martinez?"

"Huh?" nalito ako sa tanong niya kaya di ako nakasagot.

"What do you think of me being your partner?" tanong pa niya.

"Huh?" mas lalong di ko makuha kung ano ba dapat ang i sagot ko.

Naging uneasy na ako sa mga tanong niya. Pakiramdam ko out of the topic na ang mga ito. Hindi ko inaasahan ang mga ganitong katanungan. Napatingin ako sa kanya at nakita kong titig na titig siya sa akin. Kaya nagbawi na lang ako ng tingin.

"Ano po pala ang magiging gawain ko dito, Sir?" tanong ko kahit na ilang na ako sa kanya. Para kasing hinahaughog niya ang kaluluwa ko sa klase ng titig niya sa akin.

"Your job is to be near me, Miss Martinez. And no one is allowed to be near you, especially boys." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. "And from now on, you are mine."

Sa isang iglap lang ay nasa harapan ko na pala siya. Itinaas niya ang panga ko at bigla na lang akong hinalikan. Hindi ako makagalaw sa ginawa niya ngunit parang experto siya sa bagay niya na ibuka ang labi ko sa pamamagitan ng pagkagat sa ibabang labi ko. Napasinghap ako sa ginawa niya na naging daan ito upang ipasok ang dila niya sa loob. Para lang akong naging tuod sa nangyari.

"Come on, baby. Kiss me back," sabi niya sa akin.

Ngunit di ko ginawa ang pinagawa niya sa akin. Hindi ko alam kung paano ba gumanti ng halik. Na-frustrate yata siya dahil hindi ko nasunod ang nais niya. Bigla na lang niya akong binuhat nang hindi pinaghiwalay ang mga labi namin at siya ang pumalit sa kinauupuan ako. Pabukakang kinandong niya ako dahilan upang mapunit ang gilid ng suot kong mini-skirt.

"s**t," tanging nasabi ko na lang dahil dinig na dinig ko kung paano ito napunit.

Ngunit parang walang pakialam ang kaharap ko at patuloy lang akong hinahalikan. Sa sobrang experto nito, parang nadadala niya ako. Namalayan ko na lang na gumanti na rin ako ng halik. Mas lalo niyang idiin ang sarili niya sa akin. Nakaramdam tuloy ako ng init lalo na at parang may bagay na tumutusok-tusok sa gitnang bahagi ng katawan ko.

Di nagtagal ay naramdaman kong gumapang kamay niya mula sa hita ko patungo gitna at nang matumpok nito ay walang ano-anong ipinasok niya ang isang daliri nito. "Ohhhh."

"You're so wet for me, baby," bulong niya sa akin. Naninindig ang mga balahibo ko sa bulong sa akin. Patuloy lang siya sa paglabas pasok ng daliri niya hanggang sa biglang may bumulwak mula sa kaibuturan ko. Nakita ko pang dinilaan niya ang daliri niya matapos mangyari yon. "Delicious."

Pulang-pula ako sa nangyari. Kaya naman ay napayuko na lang ako. Kinabig naman niya ako payakap kaya napasandal na lang ang noo ko sa dibdib niya. Tinabunan ko ang mukha ng dalawang kamay ko. Napaluha ako dahil pakiramdam ko ay nakakahiya ang nangyari sa akin.

"Hush now, baby. It's just normal, okay?" pang-alo niya sa akin sa malambing na boses.

Hindi ako natinag sa dibdib niya kaya naman ay hinawakan niya ang dalawang balikat ko at pilit inilayo sa kanya. Pinahiran niya ang namumuong luha ko at hinalikan ako ng mabilis sa labi. Inalalayan niya akong tumayo at parang nabuway ako dahil biglang tinakasan ako ng lakas. Mabuti na lang at mabilis ang reflex niya at nasalo niya ako bago pa ako makipaghalikan sa sahig.

"Let's clean up," wika niya at inabot ang telepono. May tinawagan siya at inutusan na magdala ng damit sa opisina niya. Pagkatapos ay bumaling siya sa akin at inalalayan akong pumasok sa isang silid. Pansin ko kaagad ang queen size bed na narito. Itinuro niya sa akin ang isa pang pinto. "Go wash yourself. Hindi na kita sasahan sa loob baka tuloyan kitang maangkin kapag sinamahan kita."

Namumulang tumango na lang ako sa kanya. Ngayon ko lang napansin na basa ang harapan niya. Siguro ay dahil yon sa bagay na bumulwak mula sa akin kanina. Ngayon ko lang din naramdaman ang lagkit ko dahil basang-basa ang suot kong underwear. Wala sa sariling tumalikod ako at diretso na sa pinto na tinutukoy niya.

Matapos maglinis ng sarili, namomroblema ako dahil wala akong damit na pwedeng pamalit ng skirt at underwear ko. Hindi rin pwede na ibalik ang mga ito dahil maliban sa basa ang underwear ko, malagkit pa ito. Punit hanggang kalahating hita ang skirt ko. Naalala kong sa ukay-ukay ko pa binili yon at isang maling galaw mo lang punit talaga. Nakarinig ako ng katok mula sa pinto kaya sumilip ako doon.

"Here, wear this," wika ng lalaki sa akin sabay abot ang isang paper bag.

Shocks. Di ko pa pala alam kung anong pangalan niya at bumigay ako sa halik niya? Sarap inuntog ang sarili dahil sa katangahan ko.

"Salamat," tanging sabi ko na lang sa kanya at muling isinara ang pinto.

White polo long sleeve at black skirt below the knee ang taas nito. May kasama ring underwear na may tatak so-en. Namula ako nang maisip kung ano ang naging reaksyon ng taong bumili nito. Baka isipin nilang easy to get ako. Dahil unang araw pa lang ay ganito na ang nangyari.

Napailing na lang akong minadali ang pagbibihis. Nang matapos ay napagpasyahan ko ng lumabas na. Hindi na ako nagabala pang ayusin ang buhok ko. Sigurado naman akong di ito buhakhak dahil sa sobrang unat nito. Wala din akong make up kaya wala nang dapat ayusin pa. Pinasadahan niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa ng lumabas ako mula sa CR. Nakabihis na rin ito ng panibagong damit.

"Perfect," sabi niya niya at naglakad palapit sa akin. Bahagya akong napa atras ng yumuko siya. Ngunit ang paper bag lang pala na hawak ko ang kinuha niya. Hinigpitan ko ang hawak ng paper bag kung saan laman nito ang pinagbihisan ko.

"A-ako na magdala nito," sabi ko sa kanya. Ngunit mapilit siya.

"No. Give it to me." Malamig na sabi niya at pilit inaagaw ang paper bag.

Wala na akong nagawa kundi ang hayaan siya. Inamoy pa niya ito ng makuha mula sa akin. Pinamulahan ako ng mukha dahil alam kong hindi na kanais-nais ang amoy nito lalo pa ay may katas ito mula sa akin. Kinuha niya ang kamay ko at pinagsalikop ito saka hinala ako palabas ng silid. Nagpatianod na lang ako sa kanya.

"Where you want to put your table? Here or outside?" tanong niya habang pinapaupo ako sa sofa na narito sa opisina niya. Tumabi naman ito sa akin ng nakaupo ako.

"S-sa labas na lang siguro," sagot ko sa kanya.

"As you wish. Your work here is my personal assistant. You'll go with me whenever I go. Assist me with my personal needs. And pleasure me when I need you," mahina ang pagka sabi niya sa huling pangungusap ngunit dinig na dinig ko parin yon. Nag-iwas na lang ako ng tingin.

"Ahm, tapos ka na po ba sa sasabihin mo? Maari na ba akong lumabas?" tanong ko sa kanya sa halip na patulan kong anong sinasabi niya.

"They're still preparing your table outside," sabi naman niya.

"Tutulungan ko na lang po sila, Sir."

"It's Jonathan for you, baby," sabi naman niya sa akin.

"Po?" tanong ko sa kanya.

"I'm Jonathan McKinney. And I prefer you called me by my name not sir," sabi niya sa akin.

"But–"

"Or much better, you can call me baby too?" tukso niya sa akin.

Ngunit hindi ako natuwa sa sinabi niya. Mukhang namimihasa na ang taong ito. Ganito siguro ang ginagawa niya sa lahat ng empleyado niya rito sa unang araw pa lang ng trabaho at hindi ako papayag na ganituhin lang niya ako. Tumayo ako at hinarap siya, nakatingala naman ito sa akin habang printing-printe lang na naka de kwatro lang sa kinauupuan nito.

"For all due respect, Sir," sabi ko na pinagdidiin ko talaga salitang 'sir'. "Narito ako upang punan ang oras na kailangan kong i-render para sa paaralan namin, hindi para sakyan kung anong kalokohan mo. So kung yon ang hanap mo, hindi ko kayang ibigay sayo yon. Dahil iba ang pakay ko dito. Gusto ko pang makapagtapos ng pag-aaral at maiahon sa hirap ang mga kapatid ko."

Pagkatapos kong sabihin yon ay tumalikod ako sa kanya. Kinuha ang bag ko na nasa upuan kaharap ng working table niya at walang lingon-lingong lumabas ako sa opisina niya. Saktong paglabas ko ay natapos sila sa pag-aayos ng isang mesa na sa tingin ko ay s'yang maging working table ko. Kalmado akong naglalakad doon kahit pa sa loob ko ay may nagtatakbohang mga daga. Umupo ako doon na parang walang nangyari, di ko pinansin ang mapanuring mata ng mga kasama ko na narito.