Ep.4 ไม่มีใครรักเธอได้เหมือนฉัน

1314 Words

Ep.4 ไม่มีใครรักเธอได้เหมือนฉัน ฉันตื่นมาพร้อมกับความรู้สึกหนักไปทั้งตัวเหมือนถูกอะไรบางอย่างทับ แทบจะหายใจไม่ออกเลยแหะ ….. … . และภาพแรกที่ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาเจอก็คือ.... " ไอ้ไฟนอล..... " ฉันอยากจะตะโกนด่ากราดมันเป็นภาษาเปรู ….. .. ฟุบๆๆ ฉันปาหมอนข้าง ตุ๊กตาไซส์จัมโบ้ต่างๆ ที่ทับถมตัวฉันใส่ไปยัง ไอ้ไฟนอลเพื่อนแสนเลว ส่วนมันก็ แชะ แชะ แชะ กดไอโฟนถ่ายรูปของฉันรัวๆ " ฮ่า ฮ่าๆ มึงหลับหรือมึงตายว่ะ วาเลน" มันถามไปหัวเราะไป พร้อมกับกดดูรูปถ่ายที่มันแอบถ่ายฉันตอนหลับ " ปากแบบนี้ สงสัยมึงอยากกิน ส้น..ตีน แทนข้าวใช่ไหม?? " ฉันลุกขึ้นจากเตียงเพื่อเดินไปมีเรื่องกับไอ้ตัวปัญหา แชะ แชะ แชะ และคนระยำอย่างมันยังคงกดถ่ายรูปต่ออย่างไม่เกรงกลัว " ถ้ามึงเตะกูนะ รูปมึงหลับน้ำลายยืด ส่งลงไลน์กลุ่มแน่" มันชี้หน้าขู่ๆ ฉันทันทีที่ฉันยกขาขึ้น " ไอ้#@$#%^%&^^" ฉันได้แต่กำหมัดแน่และพยายามทำให้จิตใจสงบลงได้บ้าง ไอ้ไฟนอลยืนกดโทรศัพท์ยิ้มเล็กยิ้มน้อย ก่อนจะหันหน้าจอมาทางฉันว่า มันได้ตั้งรูปที่ฉันนอนหลับเป็นตายนั้น เป็นภาพหน้าจอโทรศัพท์ตัวเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว "มึงลบเลยนะไอ้เวร" ฉันปวดประสาทกับมันจริงๆ " ไม่เอา...จะเอาไว้กันผี" มันพูดจบก็แสยะยิ้มอย่างกวนๆ " แต่มันคงกันหัวมึงแตกไม่ได้แน่นอน" ฉันกำหมัดแน่นเตรียมกระแทกใส่หัวหนาๆ ของมันแต่ ฟุบบ...มันก็จับมือของฉันเอาไว้ได้ทัน ก่อนจะโชว์รูปนั้นอย่างกวนส้นตีนนนนน... ฮื้ดด...ๆๆๆๆ แต่เสียงโทรศัพท์มันก็สั่นขึ้นพร้อมกับข้อความจาก... Line Namtan : เมื่อคืนไม่เห็นตัวเองโทรหาเขาเลย? Line Beebee : ทำไมหลังจากคืนนั้นแล้วเงียบเลยละ? จะโกรธแล้วนะ ไฟนอลไล่อ่านดูแบบผ่านๆ ก่อนจะกดปิดหน้าจอไปแต่ยังไม่ทันจะ.. ฮื้ดดด Line Alicce : ฮัลโหลๆ ฟุบ..มันปล่อยมือของฉันทันทีก่อนจะรีบตอบกลับ ผู้หญิงคนล่าสุดไปทันที ไม่ต้องห่วงเรื่องความรู้สึกของฉันนะคะ เพราะไอ้บ้านี้มันเป็นแบบนี้เสมอ เรียกได้ว่าชินชาไปแล้วละ ผู้หญิงมาก่อนเพื่อนเสมอ!!! และนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกเพราะคนก่อนๆ มันก็ประมาณนี้แหละ “ยิ้มหน้าบานไรขนาดนั้น เขาแค่ฮัลโหล ไม่ได้บอกว่ารักมึงซะหน่อย” ฉันแบะปากก่อนจะเบี่ยงตัวเดินไปเตรียมตัวอาบน้ำ …. .. .. มันเดินเข้ามาขวางทางฉันทันที " อิจฉาเหรอ? " มันถามและยิ้มกวนๆ " อิจฉา...อิจฉาเพื่อ?? " ฉันตอบกลับอย่างเสียงสูง " ก็อิจฉาคนมีความรักไง ... " มันตอบอย่างหน้าตาเฉย …. .. .. " นี่ๆ อิไฟนอล..แบบมึงเนี่ย ไม่ได้เรียกความรักหรอกนะ..มันเรียกความใคร่มากกว่า" ฉันพูดตอบมันไปอย่างมีเหตุผลเช่นเคยๆ ก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำ ฟุบบ....มันดันประตูไว้ก่อนและยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ "มึงก็ไม่เคยมีความรักสักหน่อย.....แล้วมึงจะไปรู้อะไรว่ะ? .. " ไฟนอลพูดและมองหน้าฉันอย่างนิ่งๆ .... .. " รู้ได้ไงว่าไม่มี? " ฉันถามมันกลับอย่างจริงจัง " กูคบมึงมาตั้งแต่ ม.1 ถ้ามึงมี กูก็ต้องรู้ดิ เพราะกูอยู่กับมึงตลอดเวลา...." มันตอบกลับมาอย่างมั่นใจในความแน่นแฟ้นของมิตรภาพระหว่างฉันกับมัน .... ฉันนิ่งไปอยู่พักหนึ่ง " อืม......ก็จริง... " ฉันถอนหายใจก่อนจะหลบสายตาของมัน " หรือมึงแอบมี โดยไม่บอกกู? " มันหรี่ตามองฉันอย่างสงสัย " ประสาท!! " ฉันส่ายหน้าเบาๆ กับความคิดไปเองของมัน ก่อนจะพยายามปิดประตู แต่มันก็ดันเอาไว้ " จะรีบอาบน้ำ เดี๋ยวก็ไปเรียนสายพอดี " ฉันบ่นๆ กับเจ้าตัวปัญหานี่ " นี่วาเลน!! ไม่มีผู้ชายคนไหนรักมึงเท่ากูหรอกนะ......จำไว้เลย " มันยักคิ้วหลิ่วตาให้ฉันอย่างกวนๆ ก่อนจะยอมปล่อยมือออกจากประตูห้องน้ำ ปัง! ฉันปิดประตูห้องน้ำก่อนที่มันจะชวนคุยยืดยาว " มีเพื่อนดีๆ แบบกู ไม่ต้องมีหรอกแฟนอะ!! " มันบ่นอุบอิบผ่านประตูห้องน้ำ.. Final Part @University " ไอ้ไฟนอล!! กูยังไม่อยากตายนะ ขับรถดูทางก่อนดีไหม? " เสียงของวาเลนยังคงบ่นอย่างต่อเนื่อง ขณะที่ผมกำลังขับรถไปตอบไลน์สาวคนสำคัญเมื่อวานไปด้วย Line Alicce : ลิซยังไม่ได้กินข้าวเลย... " อะ ถ้าไม่อยากตายไปด้วยกัน ก็ช่วยตอบไลน์ให้กูที " ผมโยนโทรศัพท์ไปให้ยัยวาเลนที่นั่งอยู่ข้างๆ " ยังไม่ได้กินข้าวเลย " วาเลนอ่านข้อความให้ผมฟังอีกครั้ง .... .. "งั้นตอบไปว่า...." ผมยังไม่ทันจะพูดจบวาเลนก็แทรกขึ้นซะก่อน " จอดตรงนี้ก็ได้...กูจะไปติดต่อเรื่องกิจกรรมชั่วโมงทุนพอดี " วาเลนหันมาพูดกับผมก่อนจะส่งโทรศัพท์คืน จริงๆ เราก็ขับเข้ามาในเขตมหาลัยแล้วละ แต่ยังไม่ถึงตึกคณะเราเท่านั้นเอง " อ่าๆ งั้นเดี๋ยวกูนั่งรอ... " ผมจอดรถริมทางและกวาดสายตามองหาที่จอด " เฮ้ยย..ไม่ต้องๆ ...มึงรีบไปหาข้าวกินเถอะ " วาเลนพูดด้วยเสียงปกติ ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถไปอย่างเร่งรีบ Valen Part " ทุนของคุณป็นทุนเต็มจำนวน ที่ทางมหาลัยออกค่าใช้จ่ายให้ทุกอย่าง รวมถึงมีเงินเดือนให้อีก เพราะฉะนั้นคุณจึงต้องรับผิดชอบทุกๆ กิจกรรมของทางมหาลัย " อาจารย์พูดก่อนจะยื่นเอกสารข้อมูลกิจกรรมทางมหาลัยให้ฉัน " ได้คะ อาจารย์ " ฉันทำได้เพียงก้มหัวอย่างอ่อนน้อม มันจริงที่ว่า โลกนี้ไม่มีอะไรที่ได้มาฟรีๆ และมหาลัยที่ค่าเทอมแพงขนาดนี้ ยิ่งต้องรับผิดชอบหนักกว่าปกติเป็นธรรมดา ฉันเดินออกจากตึกกิจกรรม และเดินตรงไปที่ตึกเรียนทันที ดีกว่าวันนี้มีเรียนเย็น จึงไม่ค่อยเร่งรีบมากหนัก แต่พอโพล้เพล้ๆ เดินคนเดียวก็... ฟุบ..มือของใครบ้างคนแตะที่ไหล่ของฉันอย่างหนักๆ " เชี้ย! .." ฉันสะดุ้งเล็กน้อยอย่างตกใจ เพราะกำลังเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อย " กูเองเว้ย " ฟีรุสรีบยกมือขึ้นสองข้างอย่างขำๆ ฉัน " วันหลังส่งเสียงก่อนก็ดีนะ ไอ้ฟี " ฉันกัดฟันพูด " ทำไมดูเหนื่อยๆ ละ " เสียงไอ้ฟีรุสที่เดินออกจากห้องสมุดทักฉัน ไอ้ฟีรุสเป็นคนโลกส่วนตัวค่อนข้างสูง และนิ่งเงียบ วันๆ จะอ่านแต่หนังสือทุกวันนี้ฉันยังแปลกใจเลยที่ มันยอมมาสุงสิงกับพวกเรา... " เหนื่อยเว้ย เหนื่อยๆๆๆ " ฉันบ่นๆ อย่างระบายๆ ให้มันฟัง โวยวายไปเดินไป ไอ้ฟีรุสมองนิ่งๆ อย่างพิจารณาสักพัก " ถึกอย่างมึง ไม่ตายหรอก แค่นี้เอง" ไอ้ฟีรุสมองที่เอกสารทุน ก่อนจะให้กำลังใจ มั้ง!! คบเพื่อนผู้ชายต้องทำใจ เพราะพวกมันไม่เคยมีคำพูดสวยหรูอะไรให้เลยจริงๆ @ ห้องเรียน หลังจากการเรียนผ่านไป เกือบสิบห้านาที ไอ้ไฟนอลถึงจะยอมโผล่หัวมา และเดินมาทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ฉัน "วันนี้... มึงกินไรยัง? " มันหันมาถามฉันด้วยใบหน้านิ่งๆ ฉันยังไม่ทันตอบอะไร ไฟนอลก็หยิบข้าวปั้นอาหารญี่ปุ่นจากร้านอาหารชื่อดังย่านทองหล่อที่มีป้ายติดบนกล่องนั้น มันเอามาวางบนโต๊ะของฉัน ใช่สิวันนี้ฉันลืมเรื่องกินข้าวไปสนิทเลย... " จริงๆ ...จริงๆ กูสั่งให้อลิซนะ แต่เขาไม่ชอบ"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more