Ep.3 แค่นอนเฉย ๆ เพียงเท่านั้น

1366 Words

Ep.3 แค่นอนเฉย ๆ เพียงเท่านั้น " ก็ดี " ฉันก็ยิ้มให้มันไปแบบเจื่อนๆ ไม่ใช่ว่าฉันไม่พอใจอะไรนะ เพราะคนอย่างไอ้ไฟนอลทุ่มเทให้ผู้หญิงได้......ทุกคน!!!!! และหลายๆ คนพร้อมกันอีกด้วย " ไปละนะ" มันผิวปากอย่างแฮปปี้และจะลุกขึ้นแต่ "โอ้ย!!! " มันร้องจ๊ากทันที ที่ฉันแอบดึงขนขาอ่อนๆ ของมัน " มึงอย่าเนียน!!! " ฉันพูดอย่างแกล้งๆ " ไรหว่าา!! "มันบ่นเสียงเบาๆ " ล้างจานก่อนเลย ค่อยไป!! " ฉันมองไปที่ถ้วยมาม่า และแก้วน้ำนั้นอย่างดุดัน " แต่ว่า....กูมีนัดกับสาวนะเว้ย" มันพยายามส่งสายตาอ้อนวอนมาทางฉัน และท่าทีมันก็รีบจริงๆ " แล้ว? " ฉันถามอย่างนิ่งเฉย " เดี๋ยวเสื้อเปื้อน ...เดี๋ยวมือมีกลิ่นน้ำยาล้างจาน...ทำไงอะ? " ผมแบะปากถามและทำหน้าตาน่าสงสาร คงนึกว่าน่ารักน่าดู " แล้ว? "จริงๆ ฉันก็ไม่ได้อยากให้คนอย่างมันล้างถ้วยจานของฉันหรอกเพราะอะไรนะเหรอ!! เพราะมันทำแตกมานับไม่ถ้วนแล้วนะสิคะ แค่อยากจะแกล้งถ่วงเวลาเล่นๆ มันนิ่งไปพักใหญ่ ก่อนจะก้มหน้านิดๆ ขำมันว่ะ!! ฉันจึงเลือกที่จะเบือนหน้าหนีมัน เพื่อที่จะแอบยิ้มขำในความหน้าเหวอๆ ของไอ้ไฟนอล.. ..... ... " โอเคๆ กูจะล้าง" ไฟนอลยังไม่ทันพูดจบดี ฮื้ดดด ฮื้ดดด... เสียงโทรศัพท์จากแอพไลน์ของมันสั่นขึ้น Line Alicce calling you... " เออ ... " มันหันมามองทางฉันอย่างลำบากใจ ก่อนจะกดรับโทรศัพท์ " ฮัลโหลครับ อลิซ" ไฟนอลตอบปลายสายด้วยน้ำเสียงหล่อๆ " รถติดนิดหน่อยนะครับ อีก 10นาทีคงถึงแล้วครับ" ไฟนอลก้มหยิบกุญแจรถ ก่อนจะเดินสวนฉันออกไปทันที ด้วยใบหน้ายุ่งเหยิงๆ " ขอโทษนะ....ที่นัดครั้งแรกก็ไม่ตรงต่อเวลาซะแล้ว" ไฟนอลเปิดประตูพร้อมกับพูดเสียงอ่อนๆ กับปลายสาย " ได้สิ อลิซอยากได้อะไร หรือทำอะไร วันนี้ไฟนอลพร้อมเปย์ทุกอย่างเลยนะ แค่ได้เห็นรอยยิ้มของ อลิซ.." เสียงนั้นหายไปพร้อมกับเสียงปิดประตูห้องของฉัน .... ... ... ฉันมองประตูห้องนั้นอยู่สักพัก... มันมึนอึนไปบ้าง ช่วงนี้คงเรียนและทำกิจกรรมทุนหนักไปจริงๆ แหะเรา " จะมาก็มา จะไปก็ไปนะ...นี่กูเพื่อนนะเว้ย!! ไม่ใช่สถานสงเคราะห์อะ.. " ฉันได้แต่บ่นคนเดียว และยกถ้วยจานไปล้างเก็บตามเคยๆ การที่มีเพื่อนเป็นพวกคุณชายพวกนี้นะ คงต้องชินชา กับการเอาแต่ใจ และทำอะไรไม่เป็นของพวกมันไปด้วย แถมจะใช้อะไรก็ยากเย็นเหลือเกิน.... แต่พอมองพวกเครื่องใช้ดีๆ ต่างๆ ในห้องที่มี ก็เพราะพวกมันทั้งนั้นแหละที่ซื้อเข้ามาให้ฉัน โดยที่ฉันไม่เคยขอเลย สักชิ้น!!! ฉันก็นั่งเล่นไอจีไปเรื่อยเปื่อย มันก็อยากนอนแต่ก็นอนไม่หลับ...จนเวลาเลยไปเกือบ ตีสองกว่าๆ " สงสัย เพราะกินกาแฟตอนอ่านหนังสือแน่ๆ เลย" ฉันพยายามนวดตา และขมับเพื่อให้ผ่อนคลายมากขึ้น ฉันพยายามหลับตา และปิดไฟในห้องทุกดวง อาจเพราะฉันนอนดึกมาเกือบทุกวันจนเคยชินเป็นนิสัย... เนื่องจากมีเพื่อนบางคนมันชอบก่อกวน ไม่ให้ได้หลับได้นอนดี แต่วันนี้เพื่อนคนนั้นมันหายหัว เลย...ยังไม่ค่อยชินมั้ง.. ในขณะที่ฉันพยายามสั่งสมองให้หลับ พักบ้างเถอะๆ จงหลับ.. จงหลับ.. ก๊อกๆๆๆๆๆ " ไอ้ฟายนอล...." ฉันตะโกนอย่างหงุดหงิดที่แค่อีกนิดเดียวฉันก็เกือบจะหลับอยู่แล้วเชียว ฉันเปิดประตูไปด้วยความโมโห เพราะรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นมัน!! " ไอ้เพื่อนนรก" ฉันมองมันตาขวางๆ จริงๆ ยามของหอพักนักศึกษานี้ค่อนข้างเคร่ง ไม่ให้คนนอกเข้าออก แต่มันมาบ่อยจนยามเข้าใจว่ามันอยู่หอนี้แล้วละ " อะไรของมึงอีกเนี่ย!!!!!! " ฉันกำลูกบิดประตูห้องแน่น อย่างคับแค้น " ก็.......แวะมาล้างจานไง" มันตอบด้วยหน้าด้านๆ " ตอนเกือบตี3เนียนนะ? " ฉันชี้ที่นาฬิกาเรือนแพงบนข้อมือของมัน มันยักไหล่เล็กน้อย ก่อนจะเบี่ยงตัวเดินเข้ามาในห้องอย่างไม่ต้องเชื้อเชิญใดๆ " มึงง่วง มึงก็นอนไปดิ กูแค่แวะมาล้างจาน" มันพูดก่อนจะพับแขนเสื้อและกำลังจะถอดนาฬิกาออก "กลับคอนโดไปเลย กูล้างให้หมดแล้ว"ฉันพูดอย่างเอือมระอา " เฮ้อ" ก่อนที่มันจะถอนหายใจและทิ้งตัวลงบนเตียงของฉันอย่างเหนื่อยล้า " ไมไม่กลับคอนโดไปอีกเนี้ย? " ฉันยืนเท้าเอวอย่างไม่เข้าใจ ในตัวไอ้เพื่อนบ้านี่ " กลับไปก็นอนไม่หลับ!! " ไฟนอลยีหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด " ทำไมอีกอะ?? " ฉันถามไปแต่ก็พอรู้ว่าทำไม... ปกติแค่มันออกไปดูหนัง สุดท้ายก็จบที่คอนโดมันทุกรายไป " คนนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิดอะดิ หลอกเขาไปนอนด้วยไม่ได้สินะ"ฉันถามมันอย่างรู้ทัน มันก็พยักหน้าเล็กน้อยอย่างเซ็งๆ "ผู้หญิงนะ เขาไม่ได้ง่ายกันทุกคนหรอกนะ ไอ้ฟายเพื่อนรัก! " ฉันลูบหัวปลอบใจหมาหัวเน่าเบา " แต่ถ้ายากแบบมึงก็อยู่บนคานไปเถอะ" ไอ้ไฟนอลวกกลับมาจิกกัดฉันต่อได้ ก็จริงที่ฉันไม่ได้เปิดใจให้ใครเลย...แต่อยู่โสดๆ แบบนี้กับพวกมันก็สบายใจแล้วนี่นา ...... .... ... " มึงอะ กลับ... " ยังไม่ทันที่ฉันจะเอ่ยปากพูดจบ อิไฟนอลก็...แทรกทันที " ขอดูดบุหรี่แป๊บนึงนะ" มันเดินออกไปริมระเบียงทันที ไม่นานมันก็เดินหน้าเจื่อนๆ กลับมา ฉันก็นั่งบนเตียงรอส่งมันกลับ!! " อย่าดึงเชิง!! กูง่วง" ฉันชี้ไปที่ประตูทางออก!!! " นอนคนเดียวมันเหงานะ" มันยังคงบ่นอู้อี้ "ไม่ต้องเอาความเหงามาลงที่กู!!! "ฉันลุกขึ้นเพื่อเดินไปผลักไสไล่ส่ง และพยายามจะผลักมันออกจากห้องให้ได้แต่ มันก็ไม่ยอมง่ายๆ "ไม่เอา กูจะนอนกับมึง!! " มันพูดออกมาอย่างเร็วและรัว ก่อนจะวิ่งหลบหลีกกลับไปที่เตียงของฉัน " นี่ไอ้ไฟนอล!!!! กูเพื่อนมึงนะ" ไม่ใช่พอคืนนี้ไม่ได้นอนกับผู้หญิง แล้วจะมานอนกับกูแทนได้ หะไอ้.. [<_%¥+ฉันเดินตามไปด่ามันยังไม่ทันจบ .... .. " คือ...คือ...กูกลัวผี!!!! " มันตอบก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมตัวทันที เหมือนมันลงหลักปักฐานแล้วแน่ๆ " หะ??? " ฉันแทบจะถลึงตาใส่หน้ามัน " คือ..อลิซเขาชวนดูหนังผีอะ" มันเล่าด้วยหน้าตาน่าสงสาร ใช่คะ ไอ้ไฟนอลนะ เป็นคนเก่งมากเรื่องหาเรื่องชาวบ้าน แต่มันเก่งแค่กับคน คนเป็นๆ เท่านั้น แต่สิ่งที่มันกลัวที่สุดในชีวิตก็คือ......ผี....ผีที่เราก็ไม่รู้ว่ามีอยู่จริงรึเปล่าเนี่ยแหละ “ไอ้ฟายยนอลลล!!” ฉันกุมขมับอย่างเหนื่อยใจกับมัน .... ... ฉันกับมันยืนเขม็งจ้องกันสักพัก!! " อะ เอาหมอนข้างกั้นไว้ก็ได้นิ" กูไม่ปล้ำมึงหรอก!! แค่นอนเอง "มันยกหมอนข้างมากั้นก่อนจะชิงหลับตาก่อนฉันซะอีก" ฉันยังคงยืนนิ่ง แบบ เอ๋อๆ งงๆ เพราะมันเอาแต่ใจและพูดเองเออเอง!! ฟุบบบ มือของฉันถูกดึงให้ลงไปนอนที่เตียงโดนไม่ทันได้ตั้งตัว "นี่ กูไม่ปล้ำมึงหรอก.....มันผิดผี เดี๋ยวฟ้าผ่าตาย!! " มันพูดกวนๆ ขึ้นทั้งที่หลับตา " ไอ้#] €*!! มึงกลับไปนอนคนเดียวเลยไป" ฉันถีบมันเบาๆ " มึงนั่นแหละ" อย่าปล้ำกูก็แล้วกัน มันลืมตาขึ้นมาสบตาของฉันอย่างยั่วยวน " หล่อแต่ปัญญาอ่อนแบบมึง กูขอบายว่ะ!! " ฉันพลิกตัวนอนหันหลังให้ไอ้ไฟนอลจอมหลงตัวเองทันที " คนบ้าอะไร กลัวผีขึ้นสมอง" ฉันบ่นขึ้นเบาๆ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more