"อือ.." เสียงครางในลำคอแผ่วเบาพร้อมกับเจ้าของน้ำเสียงขยับตัวเปลี่ยนท่ามานอนหงาย บ่งบอกถึงความรู้สึกตัวตื่นของร่างบางบนเตียงกว้างได้เป็นอย่างดี
พลอยลลินณ์เปิดเปลือกตาขึ้นอย่างเชื่องช้าเพื่อให้การมองเห็นได้คุ้นชินกับแสงสว่างภายในห้อง เธอกระพริบตาไล่ความพร่ามัวของสายตาจนจอประสาทตาสามารถรับภาพชัดเจน แล้วเธอก็รู้ว่าสถานที่ที่เธออยู่นี้ไม่ใช่ห้องของตัวเอง
'ไปนอนห้องผม ผมทำที่นอนคุณเลอะอีกแล้ว'
แล้วเธอก็นึกถึงน้ำเสียงทุ้มที่เปล่งใกล้กับใบหูในตอนที่เธออยู่ในสภาวะกึ่งหลับกึ่งตื่น เจ้าของห้องคงจะอุ้มเธอมาที่นี่สินะ
"อูย.." แล้วพลอยลลินณ์ก็ต้องสูดปากครางออกมาในตอนที่ใช้ศอกดันตัวเพื่อลุกขึ้นนั่ง ร่างกายของเธอปวดร้าวระบมไปหมดจากกิจกรรมเร่าร้อนรุนแรงในค่ำคืนที่ผ่านมา โดยเฉพาะจุดใจกลางสาวซึ่งมันเจ็บแสบอยู่ไม่น้อย ไม่ต้องเห็นด้วยตาก็รู้ว่ามันน่าจะอักเสบจนบวมแดงไปแล้ว รวมทั้งง่ามขาที่กำลังสั่นระริกแทบ
