Episode 4 l ความทรงจำ
1138 Words
Episode 4 l ความทรงจำ
เมื่อตอนฉันอายุสิบเอ็ดขวบ ฉันได้เสียจูบแรกให้กับผู้ชายที่เป็นรักแรก แม้ว่าจะเป็นแค่จูบแบบเด็กๆแต่ฉันก็จำสัมผัสมันได้ดีเลยทีเดียว เป็นสัมผัสที่ทำให้ฉันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกและฉันก็ไม่สามารถที่จะลืมรสจูบนั้นได้
"อะ...อื้อออออ" ฉันครางในลำคอเบาๆเมื่อรู้สึกว่าลิ้นร้อนของอีกฝ่ายกำลังสอดใส่เข้ามาในโพรงปากหวานของฉันอย่างลุกล้ำมากกว่าเดิม ตอนนี้ฉันกำลังโดนผู้ชายคนหนึ่งจูบอยู่ แม้ว่าฉันจะไม่เคยรู้จักเขามาก่อนแต่รสจูบของเขานั้นคล้ายคลึงกับผู้ชายที่เป็นรักแรกของฉันมิหนำซ้ำริมฝีปากบางของเขายังอ่อนนุ่มเหมือนกันอีกต่างหาก
ไม่อยากจะเชื่อว่าฉันจะแอบเผลอใจไปรู้สึกดีกับจูบของผู้ชายแปลกหน้าแบบนี้
"อาาาาาา..." ร่างสูงพึมพำในลำคอเบาๆพร้อมกับใช้มือหนาจับท้ายทอยของฉันเอาไว้ไม่ให้ฉันเบือนหน้าหนีไปไหนที่สำคัญลิ้นร้อนของเขายังละเลียดเลียโพรงปากของฉันอย่างดุดันอีกต่างหาก รสจูบของฉันทำให้ฉันรู้สึกเข่าอ่อนเลยทีเดียว
"อะ...อื้อ!" เมื่อฉันตั้งสติได้และเริ่มจะหายใจไม่ออกฉันพยายามใช้แรงเฮือกสุดท้ายผละร่างสูงออกไปให้พ้นตัวและเหมือนว่าร่างสูงจะรู้เขารีบผละจูบจากฉันเสียก่อนอย่างรวดเร็ว
"เป็นไง หน้าแดงแบบนี้ชอบจูบฉันขนาดนั้นเลยเหรอ?" ร่างสูงเอ่ยแซว ฉันได้แต่เอามือปิดปากตัวเองด้วยความอาย ฉันไม่รู้ว่าใบหน้าหวานของฉันตอนนี้มันแดงแค่ไหนรู้เพียงแค่ว่าตอนนี้อุณหภูมิของร่างกายมันร้อนผ่าวไปหมดแล้ว
"นะ...น่ารังเกียจ!" ฉันบอกออกมาด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวแม้ว่าฉันจะเผลอรู้สึกดีกับจูบของเขาแต่ฉันก็รู้สึกรังเกียจอยู่ดี ใครมันจะไปรู้สึกดีกับผู้ชายแบดบอยแบบนี้ได้กันละ อีกทั้งยังเจาะหูอีกต่างหาก ฉันโคตรจะไม่ชอบผู้ชายแนวนี้เลย เพราะว่ารักแรกของฉันเขาเป็นผู้ชายที่สุดแสนจะเรียบร้อย
"ทำเป็นพูดดีไป เมื่อกี้เธอก็ยอมให้ฉันจูบอย่างว่าง่ายนะ"
"อย่ามาใส่ร้ายฉันนะ ฉันแค่สู้แรงนายไม่ได้เฉยๆเลยต้องยอมจำนนต่างหาก" ฉันบอกออกมาตามตรงพร้อมกับกอดกระเป๋านักเรียนในอ้อมอกแน่น จะเอายังไงต่อดีละตัวฉัน
"แล้วถ้าทำมากกว่านี้ เธอจะยอมให้ฉันทำอีกรึเปล่า" ร่างสูงยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะเลื่อนใบหน้าหล่อเข้ามาใกล้ฉันมากกว่าเดิมทำให้ฉันต้องรีบหลบสายตาทันที ถ้าเกิดจ้องมองนัยน์ตาเขาต้องหน้าแดงไปมากกว่านี้แน่ๆ... แถมใบหน้าของเขาก็ยังคุ้นเคยเหมือนเคยเจอกันที่ไหนอีกต่างหาก
"นายคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงใจง่ายเหรอ? ฉันไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่นายเคยนอนด้วยหรอกนะ" ฉันบอกออกมาด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างสั่นไหว ตอนนี้ฉันรู้สึกกลัวคนตรงหน้าเอามากๆแต่ก็ต้องใจดีสู้เสือ
"ฮ่าๆ แค่ล้อเล่นเอง ไม่เห็นจะต้องกลัวเลย" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยบอกก่อนจะใช้มือหนาลูบหัวฉันพร้อมกับขยี้เส้นผมจนมันยุ่งเหยิง ถึงจะพูดล้อเล่นแต่มันก็รู้สึกกลัวอยู่ดีที่สำคัญพวกเราเพิ่งจะรู้จักกันวันนี้เองด้วย
"ฉันถามนายจริงๆนะ ทำไมนายจะต้องตามฉันมาด้วย..." ฉันเอ่ยถามออกมาด้วยความอยากรู้ แต่เหมือนว่าร่างสูงกับนิ่งเฉยเมื่อเจอคำถามนี้เข้าไป
"ก็บอกแล้วไงว่าฉันสนใจเธอ เธอดูซุ่มซ่ามดี เมื่อเช้าตลกเป็นบ้า" ร่างสูงเอ่ยพร้อมกับหัวเราะเบาๆในลำคอ เมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อเช้าก็ยิ่งทำให้ใบหน้าหวานของฉันแดงก่ำมากกว่าเดิม ฉันจำได้ไม่ลืมเลยว่าเขาแอบจับหน้าอกฉัน!
"เฮ้ย! ไอ้เชี่ยโซ มาทำไรอยู่ตรงนี้วะ ไหนบอกรอกูอยู่ในร้านกาแฟ" เสียงทุ้มเข้มของผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยดังขึ้นมาก่อนจะก้าวขาเดินฉับๆมาหาพวกเราสองคนที่กำลังทำตัวเป็นแฟนกันอยู่ซึ่งฉันก็รีบปัดมือของโซออกเมื่อเห็นเพื่อนของเขามา
"กูแค่เจอเพื่อนอ่ะ เลยมาทักทายเฉยๆ" โซเอ่ยกลบเกลื่อน ฉันเหมือนจะเข้าใจเล็กน้อยแล้วว่าเขาไม่ได้ตามฉันมาแต่เขามารอเพื่อนซึ่งฉันก็สำคัญตัวเองผิดไปว่าเขาแอบตามฉัน โถ่เอ๊ย! วันนี้มีแต่เรื่องน่าขายหน้าจนอยากจะเอาหน้ามุดดินแล้ว
"หึ... บอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้ตามเธอมาจริงๆ" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยกระซิบพร้อมกับขยิบตาให้ฉันเบาๆ ฉันได้แต่ยืนก้มหน้าหงุดด้วยความเขิน ต่อไปนี้ฉันจะไม่เข้าข้างตัวเองแบบนี้อีกแล้วและก็จะไม่เข้าใกล้ผู้ชายอันตรายแบบนี้อีกแล้วด้วย
"ฉันขอโทษละกันที่สำคัญตัวผิดไปเอง!" ฉันบอกออกมาพร้อมกับทำแก้มป่อง และเมื่อสายตาคู่หวานของฉันเผลอไปสบตากับเพื่อนของโซเข้าเขาก็มองฉันตาไม่กระพริบเลย ฉันเองก็เหมือนกัน เพื่อนของเขาหล่อใช่ย่อย ฉันว่าหล่อกว่าโซอีกเลยก็ว่าได้...
"เธอ...เป็นผู้หญิงของโซเหรอ ฉันบอกไว้ก่อนเลยว่าหมอนี่มันชอบฟันแล้วทิ้งไม่เคยรักใครจริงๆจังๆหรอก" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยบอกพลางมองเพื่อนสนิทตัวเองด้วยสายตาที่เอือมระอา
"มึงคิดจะเผาเพื่อนงี้เลยเหรอวะ "
"มันเรื่องจริง แถมกูไม่อยากให้มึงฟันเด็กโรงเรียนตรงข้ามอีกแล้ว ฟันจนจะหมดโรงเรียนแล้วมั้ง" เสียงทุ้มเข้มของเพื่อนโซเอ่ยแซวและฉันก็ค่อนข้างมั่นใจว่าคำพูดที่ออกมาจากปากของเพื่อนเขามันเป็นเรื่องจริง
"เธออย่าไปฟังมันนะไอมิ ไอ้พรีเมียร์มันขี้โกหก" โซเอ่ยอธิบาย เพื่อนของเขาชื่อพรีเมียร์งั้นเหรอ... แถมนี่เป็นครั้งแรกด้วยที่โซเรียกชื่อฉันแบบนี้
"นายไปรู้ชื่อฉันมาจากที่ไหน?" ฉันเลิกคิ้วมองเขาด้วยความแปลกใจ ฉันจำได้ว่าฉันไม่เคยบอกชื่อของฉันให้เขารู้และก่อนหน้านี้พวกเราก็ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
"ความลับ ถ้าอยากรู้ก็มานอนบ้านฉันสิ "
- Writer
