ตอนที่ 3 แดนเถื่อน
1246 Words
แดนที่ 3
ทางด้านหมอรัน
เธอมองบุคคลหน้าดุเดินออกไปพลางเกาหัวตัวเองงงๆ ไม่เข้าใจว่าเขาหงุดหงิดอะไร
“อะไรของเขาวะ”
ก่อนที่หมอรันจะล้มตัวลงนอนอีกครั้ง สายตาดันเหลือบไปเห็นโทรศัพท์สีดำของใครบางคนตั้งอยู่
“ของนายนั่นแน่เลย”
หมอรันหยิบโทรศัพท์เดินออกไปหน้าบ้าน เมื่อเห็นว่าคนตัวสูงยังยืนอยู่เลยรีบวิ่งเข้าไปหาหวังจะคืนโทรศัพท์ให้เขา
“นี่คุณ คุณลืมโทรศัพท์”
เขตแดนหันมองคุณหมอคนสวยที่เดินเข้ามาพร้อมโทรศัพท์ในมือ
เขาดึงโทรศัพท์ออกจากมือเรียวแล้วทำท่าจะเดินขึ้นรถแต่โดนหมอดึงแขนไว้ก่อน
“เป็นอะไรรึเปล่า”
“ไม่ใช่เรื่องของหมอ”
เขตแดนพูดเสียงเข้มพยายามข่มอารมณ์ครุกครุ่นในใจไว้แต่ยิ่งนึกถึงภาพเมื่อครู่ เขายิ่งหงุดหงิด
“แล้วนี่มือโดนอะไร ปะ...”
“บอกว่าอย่ายุ่งไงหมอ!”
มือหนาผลักหมอรันชิดรถเบนซ์สีดำของตัวเองก่อนจะยกแขนแกร่งคร่อมร่างบางไว้
เขาเผลอตวาดเสียงดังจนเธอสะดุ้ง ตัวสั่นเล็กน้อย น้ำใสๆเริ่มคลอเบ้าด้วยความกลัวปนตกใจ
“มะ...หมอแค่อยากช่วย”
“ได้ อยากช่วยมากใช่มั้ย”
หมับ!!
มือหน้าคว้าหน้าเล็กเข้ามากดจูบแรงจนรู้สึกถึงรสเลือดฟาดๆในปาก ลิ้นร้อนตวัดดูดดึงลิ้นเล็กแรง สลับกับขบกัดริมฝีปากบาง
การกระทำดุดันของเขตแดนทำให้รันพยายามทุบอกแกร่งเพื่อให้เธอหลุดจากพันธะแต่ดูเหมือนจะยากกว่าที่คิดเพราะเขาไม่ยอมขยับเลย
เพี๊ยะ !!!
เมื่อหลุดออกมาได้ ฝ่ามือเรียวสวยก็บรรจงฟาดลงบนใบหน้าดุๆนั่นเต็มแรง
“ถอยออกไปนะ”
รันผลักเขตแดนออกให้พ้นทาง ขณะที่คนโดนตบได้เเต่ยืนจับแก้มตัวเองนิ่งแต่เมื่อตั้งสติได้เขาเลยรีบวิ่งตามร่างบางไปทันที
“หมอ รอด้วยหมอ”
มือหนาดึงแขนร่างบางเข้าหาตัวเมื่อเธอไม่ยอมหยุดวิ่งสักที หมอรันพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนแกร่ง
เขตแดนเลยยิ่งกระชับอ้อมกอดให้แน่นกว่าเดิม
“หมอหยุดดิ้นได้มั๊ย นมหมอมันสีกับอกผมเนี่ย”
หน้าขาวๆของหมอรันเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงไม่รู้ว่าเพราะความเขินหรือพิษไข้กันแน่
“หน๊ะ ยังไม่เลิกดิ้นอีก เดี๋ยวก็จับกดแมร่งหรอก”
เขตแดนพูดขู่เมื่อเห็นว่าคุณหมอคนสวยของเขายังไม่ยอมเชื่อฟัง
“ไอทุเรศ ปากคุณมันเน่ายิ่งกว่าน้ำในคลองแสนแสบอีก”
“เหอะ จูบขนาดนี้คงไม่เน่าแล้วมั้ง”
หมอรันอ้าปากกว้าง เบิกตาโต เธอทั้งอาย ทั้งโมโหเมื่อได้ยินถ้อยคำล้อเลียนจากปากของผู้ชายตรงหน้า
“ฉันถือว่าทำทานให้หมาก็แล้วกัน”
“จะมากไปรึเปล่าวะหมอ”
ใบหน้าจากที่เคยทะเล้นแปรเปลี่ยนเป็นดุดันแทบจะทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่หมอคนสวยพูด
“แล้วทำไม พูดแค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำสำหรับคนอย่างคุณ”
หมอรันเชิดหน้าอย่างท้าทาย พอกันทีเธอจะไม่ยอมเป็นรองผู้ชายแบบนี้อีกแล้ว
“อย่าปากดีนะหมอ”
“แล้วทำไม คุณจะทำอะไรฉัน ผู้ชายอย่างคุณมันกะ... อุ๊ป”
จูบครั้งนี้รุนแรงกว่าตอนแรกเป็นทวีคูณ เขตแดนบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างไร้ความปรานี มือหนาแบบแก้มเธอเพื่อให้หมอยอมเปิดปากให้เขาสอดลิ้นเข้าไป
กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่ว หมอรันพยายามจะผลักเขาออกจนในที่สุดเธอก็หมดแรงจะขัดขืน
เธอทิ้งแขนทั้งสองข้างลงอย่างหมดแรง น้ำใสๆเริ่มไหลลงจากตาทั้งสองข้างด้วยความรู้สึกเจ็บและโมโหในเวลาเดียวกัน
“เอ่อหมอ ผมขอโทษ”
เขตแดนเหมือนจะตั้งสติได้ว่าตัวเองทำรุนแรงเกินไป
เขายกมือขึ้นเช็ดเลือดออกจากมุมปากให้หมอรันแต่เธอกลับปัดมันออกก่อนจะวิ่งเข้าบ้านไป
ปัง!
หมอรันปิดประตูใส่หน้าเขตแดนที่วิ่งตามมา ทั้งคู่ยืนมองหน้ากันผ่านกระจกประตูนิ่งไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกมาจนกระทั่งรันเป็นคนเอ่ยออกมาก่อน
“กลับไป”
“ฟังก่อนสิหมอ ผมไม่ได้ตั้งใจให้หมอเจ็บ”
ดวงตาคู่สวยยังคงจ้องเขานิ่ง น้ำใสๆเริ่มเอ่อล้นขอบตาอีกครั้ง
“โอเค ผมกลับก็ได้ หมออย่าร้องสิ“
หมอรันไม่สนใจถ้อยคำสำนึกผิดใดๆที่เขาเอ่ยมา สิ่งที่เขามันเถื่อนเกินกว่าเธอจะรับไหว
เธอปิดม่าน ล็อคประตูก่อนจะเดินขึ้นบ้านไป ไม่แม้แต่จะหันกลับมามองว่าเขตแดนจะไปรึยัง
เขตแดนถอนหายใจพรืดใหญ่ เดินคอตกไปยังรถของตัวเอง
เขาไม่รู้จะทำยังไงกับความรู้สึกผิดของตัวเองเพราะตั้งแต่เกิดมาเขาก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน ปกติเขาทำอะไร เขาไม่เคยรู้สึกผิดขนาดนี้เลย
โรงแรมเขตแดน
บอดี้การ์ดสองคนยืนมองเจ้านายตัวเองด้วยความสงสัย
ตั้งแต่เขตแดนกลับมาเขาก็ไม่พูดไม่จา เอาแต่ดื่มเหล้า ทำหน้าตาเคร่งเครียด
“ซ้าย ขวา”
“ครับคุณแดน”
ทั้งคู่ขานรับพร้อมกันก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปหาเขตแดน
“พวกมึงว่า ผู้หญิงโดนผู้ชายที่ไม่รู้จักจูบเขาจะโกรธรึเปล่าวะ”
“โห ไอผู้ชายคนนั้นต้องหน้าด้านมากนะครับคุณแดน ไม่รู้จักเขายังกล้าไปจูบเขาอีก”
เขตแดนสะดุ้งเล็กน้อยกับความเห็นของลูกน้อง
“ใช่ครับ ผมเป็นผู้หญิงนอกจากโกรธ ผมจะกระโดดเตะก้านคอด้วยครับ”
ลูกน้องอีกคนสมทบอีก ครั้งนี้เขตแดนถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ นี่การกระทำเขาเลวทรามขนาดนี้เลยหรอวะ
“แล้วถ้าผู้หญิงโกรธนี่ต้องทำไงวะ”
บอดี้การ์ดสองคนเมื่อได้ยินคำถามของเจ้านายก็พากันใช้ความคิด
พวกเขาเองก็ไม่ค่อยถนัดเรื่องแบบนี้สักเท่าไหร่ซะด้วยหากถามเรื่องยิงปืนน่าจะง่ายกว่า
“ตุ๊กตามั๊ยครับ ผมเคยได้ยินว่าซื้อตุ๊กตาง้อผู้หญิง ผู้หญิงจะหายโกรธครับ”
“ใช่ๆครับ เอาแบบตัวใหญ่ๆ ตัวใหญ่เท่าควายได้ยิ่งดีครับ”
เขตแดนพยักหน้าให้บอดี้การ์ดก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา เมื่อคิดแผนดีๆออก
“เอ่อ คุณเขตแดนถามทำไมหรอครับ”
สายตาดุของเขตแดนตวัดมองลูกน้องเขม็งเพื่อกลบเกลื่อนความจริง ขืนลูกน้องรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไรเดี๋ยวหมดศรัทธากันพอดี
“อย่าเสือก กลับไปพักกันได้แล้วไป”
บอดี้การ์ดทั้งสองคนโค้งลาเจ้านายด้วยความงง อยากจะถามต่อแต่ก็เลือกที่จะเก็บคำถามไว้ในใจเพื่อรักษาชีวิตตัวเองดีกว่า
“หึหึ แล้วเจอกันนะครับหมอ”
เขตแดนมองภาพคุณหมอคนสวยในโทรศัพท์ที่เขาแอบถ่ายมา
ไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาจะสนใจเธอได้ขนาดนี้ทั้งที่พึ่งเจอกัน ที่สำคัญยังไม่รู้จักชื่อกันอีกต่างหาก
——-
อิแดนเธอจะโหดกับใครก็ได้
แต่จะโหดกับหมอรันไม่ได้
อยากอ่านต่อ คอมเมนท์ให้เค้าหน่อยนะคะ^^
- Writer
