สติของสาริศาไม่ได้อยู่ครบถ้วนดีทั้งหมด แม้ว่าส่วนที่เทเหล้าทิ้งจะมีไม่น้อย แต่ส่วนที่ดื่มลงไปก็มีพอสมควรเช่นกัน แล้วก็คงเป็นในส่วนนั้นเองที่ทำให้เธอพยักหน้าตอบเขา
บุรินทร์มองด้วยสายตาล้ำลึก ก่อนจะช้อนเธอขึ้นอุ้ม
เสี้ยววินาทีที่ถูกบุรินทร์อุ้มถามว่าเขินไหม
สาริศาถามตัวเองในใจแบบนั้น ก็ได้คำตอบกลับมาว่าเขินสิ แล้วก็มากด้วย
พร้อมกับคิดอย่างหมิ่น ๆ ในใจ ว่าบุรินทร์จะทนอุ้มเธอไปได้ไกลแค่ไหนกันเชียว ระหว่างบ้านที่เขาจอดรถทิ้งไว้มาถึงบ้านหลังนี้เกือบ ๆ สามร้อยเมตรได้ละมั้ง
ต้องมีปล่อยเธอลงกลางทางบ้างละ
เผลอ ๆ แค่เดินพ้นหน้าบ้านหลังนี้เขาก็คงปล่อยให้เธอลงเดินเองแล้ว
แต่แล้วกลับผิดคาด
บุรินทร์อุ้มเธอกลับด้วยฝีเท้าที่เชื่องช้าและมั่นคง เธอเอียงแก้มลงซบกับหน้าอกของเขา แล้วใช้โอกาสนี้ถาม
