เฮยหลงมองคนมาแก้มัดให้เขาด้วยแววตาไม่ไว้วางใจ เพียงแสนรู้ได้ยังไงว่าพวกเราถูกจับตัวมาบนรถคันนี้ ความบังเอิญมันมีอยู่จริงงั้นเหรอ
“เราต้องรีบออกไปจากที่นี่ครับ” จาร์กัวมองผู้หญิงคนเดียวในวงสนทนาสุดท้ายก็ต้องตัดใจไม่เอื้อนเอ่ยคำในใจออกไป
เธอยื่นปืนออกไปให้เขาจังหวะมองหน้ากันแต่ไม่มีคำใดเอื้อยเอ่ยออกมา มันน่าร้องไห้ให้ตายก็ตรงที่เธอพยายามทำดีกับเขาแค่ไหนแต่สุดท้ายเขาก็สงสัยว่าเธอหักหลังเขาอยู่ทุกวินาที
เฮยหลงรับปืนมาก่อนจะเดินผ่านคนตัวเตี้ยกว่ามากออกไปยังท้ายรถ อารมณ์คุกรุ่นในอกตอนนี้ไม่สามารถบรรเทาลงได้เลย ยิ่งคิดว่าเพียงแสนหักหลังเขามานานแล้วหัวคิ้วหน้ายิ่งขมวดมุ่นจนแทบจะบรรจุกัน
ปัง!
เฮ้ย! เพียงแสนได้ยินเสียงพวกนั้นดังขึ้นหลับตาลงก่อนจะหมุนตัวตามพวกผู้ชายออกไป พอเดินออกมาก็เห็นพวกเขาตั้งการ์ดใส่กันพร้อมยิงแล้ว พวกนั้นมีกัน 5 คน แต่เรามีกัน 4 คน ผู้ชายต่อสู้เป็นแน่นอนแต่เธอคงทำได้แ
