Married to a Vampire (COMPLETED)

18.

ELIHA

"Self, kapag nahihirapan ka ngayon na gusto mo nang sumuko ay isipin mo na may bukas pa. Kapag nahirapan ka bukas ay isipin mo na may bukas pa rin. At kapag mas nahirapan ka bukas ay isipin mo ulit na may bukas pa. Hanggang sa kakaisip mo na bukas ka na lang sumuko ay magugulat ka na lang dahil nalagpasan mo ang bawat araw na gusto mong sumuko."

Kinukumbinsi ko ang sarili ko ngayon habang ako ay nasa loob ng kulungan dahil nawawalan na ako ng pag-asa na magkita kami ni Keegan. Lumipas na kasi ang isang buwan ngunit hindi pa rin nila tinutupad ang kanilang pangako na ibabalik ako sa mansyon ng mga Vampyres.

Pumasok sa kulungan ko ang kamukha ni Lera na maid. "Magpalit ka raw ng suot."

"Bakit? Pakakawalan na ba raw ako?"

"O-oo, E-Eliha." Inabot niya sa akin ang dalawang kasuotan na mukhang kakaiba.

"Salamat!"

"P-pero huwag kang maging masaya kaagad Eliha, dahil may mangyayari mamaya na hindi mo ikagagalak."

Sinuri kong mabuti ang aking susuotin. Ang damit at mahabang mukhang pants ay parang ginagamit sa gera.

"H-huwag mong sabihin na ngayon ang laban sa pagitan ng mga Vampyres?!"

Yumuko siya. "Oo, gano'n na nga. Pero walang alam ang mga Vampyres sa gaganapin na gera."

Imbis na matakot ako ay bigla akong napangiti dahil makikita ko na si Keegan. Mabilis akong nagbihis habang nakangiti.

Maya-maya pa ay may dalawang kawal ang nagpalaya sa akin.

"Pumila kayong muli!" utos ng kawal. Hindi ako tinamad na pumila dahil makikita ko na ang aking asawa.

Binigyan kami ng mga espada ng mga kawal. Para sa akin ay useless lang ang mga ito lalo na sa magulang ni Keegan. Napansin ko kasi na hindi sila 'yung tipo ng bampira na madaling matalo. Pero ang mga taong lobo ay masyadong mapupusok.

Nagsimula kaming maglakad papunta sa pinto ng mansion. Nang makarating kami ay nasa pinto si Deriba habang may hawak na espada. He is so confident.

"Kumilos na tayo at maglakad papunta sa mansion ng mga bampira!" Deriba shouted.

Maayos kaming nakapila at sabay-sabay na naglakad.

Habang naglalakad kami ay may itim na usok ang lumabas kaya naman nagulat ang lahat. Nang mawala ang usok ay si Eliza lang pala. Binugahan niya kaming lahat ng itim na usok kaya napapikit ako. Nang imulat ko ang mga mata ko ay nasa harap na kami ng mansion ng mga Vampyres.

"Vampyres! Inaanyayahan kong lumabas kayo ngayon din!" Eliza shouted. Ang lakas talaga ng loob niya.

Mabilis na lumabas ang mag-asawang Vampyres.

"Ina, ama!" masayang sigaw ko. Tumitig lang sila sa akin ng seryoso.

"Ano ang inyong kailangan? Bakit marami kayong sumugod sa aming mansyon?" malumanay na tanong ni ina.

"Hindi pa ba malinaw sa 'yo na sasakupin namin ngayon ang teritoryo niyo?!" hindi nagpatinig na sabi ni Eliza.

Ngumisi si ama, "Ang mga katulad niyo ang hindi tatalo sa amin."

Bakit kaya wala si Keegan? Ano bang nangyari sa kanya? Gusto kong lumapit kay ina ngunit baka hilahin lang ako papalayo ni Deriba.

"Sumugod na tayo!" utos ni Deriba sabay tumakbo papalapit sa mag-asawa. Pero namangha ako dahil sila ina at ama ay nakatayo lang.

Si Deriba ay napahiga dahil kay ina. Ano ang kapangyarihan niya? Bakit napahiga kaagad si Deriba?

Tinitigan ko si ina nang mayroong sumugod sa kanya na mga taong lobo. Ginagalaw niya lang ang mga mata niya, wow! Ang angas. Si ama naman ay ganoon din ang ginagawa kaya namimilipit ang mga sumusugod sa kanya.

Wala na akong katabi ngayon dahil sila ay sumusugod na. Tatakbo na sana ako papunta sa likod ng mansion pero biglang bumuga ng itim na usok si Eliza.

"Lumaban kayo ng patas! Huwag niyong gamitin ang kapangyarihan niyo! Makipaglaban kayo gamit ang espada!" dikta ni Eliza.

Hinagisan ni Eliza ng dalawang espada si ama at ina. At nagpatuloy na nga ang laban.

Ngayon naman ay opportunity ko na ito para makapasok sa loob at hanapin ang asawa ko.

Keegan, magkikita na ulit tayo. Keegan, nandito na ako.

Tumakbo ako nang mabilis at sumigaw na parang makikipaglaban pero hindi, strategy ko lang 'yun para makalusot sa mga taong lobo. Maya-maya pa ay dumami na rin ang mga bampira, nakakatakot sila.

Nagtagumpay akong makapasok sa loob ng mansion. Para akong baliw na nakangiti dahil makikita ko na ang aking asawa.

Dumiretso ako sa kwarto namin, siguro ay tulog si Keegan. Dahan-dahan kong binuksan ang pinto, bumungad sa akin si Eli at si Keegan. Si Keegan ay nakahiga sa kama na mukhang nanghihina at si Eli naman ay inaalagaan siya.

Ano bang problema mo, Eli? Ang kapal naman ng mukha mong alagaan ang asawa ko.

Lumapit ako kaagad sa kanila. "Huwag na huwag mong hahawakan ang asawa ko, Eli."

Lumingon siya sa akin at kaagad na tumayo. "Inaalagaan ko lang naman siya."

"Kailan ka pa nagkaroon ng karapatan?!"

"Noong sinabi ng magulang ni Keegan na ako na lang ang mag-alaga kay Keegan dahil wala ka!"

"Nawala ako dahil sa aking ina! Pero ginamit mo ang opportuniy para landiin si Keegan!"

"Si Keegan ay nanghihina dahil kailangan niya ng dalisay na dugo. At alam naman natin na ang mga mangkukulam lang ang mayroon no'n."

"Ano? Kung gano'n ay hahayaan kong sipsipin niya ang dugo ko!"

"Hindi maaari,"

"Bakit, Eli?!"

"Dahil ayaw ni Keegan na sipsipin 'yang dugo mo, gano'n ka niya kamahal. Hahayaan niya na manghina siya para sa 'yo, kaya sana ay huwag kang makulit."

Yumuko ako sa aking narinig. "Mayroon pa bang ibang paraan?"

"Ayaw ni Keegan na sipsipin din ang dugo ko o mambiktima ng ibang mangkukulam kaya naman ang tanging gagawin niya lang ay magpahinga."

"Pero bakit ganyan si Keegan? Samantalang ang mga magulang naman niya ay nananatiling malakas sa dugo ng mga patay na tao."

"Isa lang ang dahilan, Eliha. 'Yun ang hindi siya likas na bampira. Pero hindi pa ako sigurado."

"Pero hindi ako papayag na ganyan lang si Keegan!"

"Umalis ka na lang, Eliha. Lumabas ka na! Gusto mo bang magalit ang iyong ina?!"

Naalala ko bigla si Eliza, hindi ko hahayaan na mapahamak si Keegan dahil sa kanya kaya sasama na lang ako at susunod sa inuutos niya.

Pagkalabas ko ay marami pa rin ang naglalaban. Pero biglang lumipad ang mag-asawang Vampyres at may inilabas na kakaibang kapangyarihan kaya nanghina ang lahat.. pati ako.

Pero mas nakakapanghina na makita kong gano'n ang kalagayan ni Keegan.