เผลอใจรักจนได้ #5 เด็กงอน ผู้ใหญ่ง้อ
1611 Words
เมื่อถึงเวลาเลิกงาน ทั้งสองคนก็นั่งรถคันเดียวกันกลับมาที่บ้านหลังใหญ่ แต่ระหว่างทางที่กลับมาหญิงสาวไม่พูดไม่จาสักคำ เธอนั่งเชิดหน้าราวกับเป็นนางพญาแล้วเอามือขึ้นมากอดอก บ่งบอกว่าตนเองกำลังอยู่ในอารมณ์ไม่พอใจใครบางคน ซึ่งก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจากคนที่กำลังขับรถให้หล่อนนั่งอยู่ตอนนี้ ไอหมอกไม่รู้จะทำอย่างไรดีหญิงสาวถึงจะหายงอน ด้วยความที่ไม่เคยง้อใครจึงทำได้เพียงนิ่งเป็นหุ่นยนต์และคอยชำเลืองตามองคนข้าง ๆ ไปตลอดทางด้วยความร้อนรุ่มในใจ อยากให้เธอกลับมาทำตัวเป็นปกติ
“อ้าว กลับมากันแล้วเหรอคะ คุณหนูสายรุ้ง คุณหมอก”
“ครับ/ค่ะ”
“ป้าทำอาหารเย็นให้เสร็จพอดี คุณทั้งสองจะกินกันเลยไหม”
“หนูกินเลยจ้ะป้าบัว หิวมาก”
“ผมก็กินเลยครับป้าบัว หิวมากเหมือนกัน”
“เอ่อ... ค่ะ ๆ งั้นเชิญที่ห้องรับประทานอาหารกันเลย”
หญิงสูงวัยสองมองหนุ่มสาวด้วยความสงสัยเมื่อเห็นสีหน้าและแววตาของทั้งสองคน ฝ่ายชายไม่ค่อยเท่าไร แต่ฝ่ายหญิงนี่สิหนัก ปากยื่นจนจะติดกับจมูกอยู่แล้ว แบบนี้ต้องมีเรื่องแน่ ป้าบัวส่ายหน้าน้อย ๆ ให้แก่หนุ่มสาวสมัยนี้ มีปัญหาแต่ไม่ยอมคุยกันตรง ๆ เอาแต่งอนไปงอนมาจนสุดท้ายเรื่องราวบานปลายใหญ่โต
หลังจากกินข้าวเสร็จสายรุ้งก็กลับขึ้นห้องของตนเองทันที ปล่อยให้ไอหมอกนั่งอ้าปากค้างอยู่ที่โต๊ะกินข้าวคนเดียว เขากำลังจะถามว่าเธออิ่มแล้วเหรอ ทำไมกินข้าวน้อยจัง แต่ไม่ทันได้ขยับปาก เด็กในปกครองก็สะบัดตูดงอนหนีขึ้นข้างบนเสียก่อน
“เฮ้อ สายรุ้งนะสายรุ้ง”
“มีปัญหาอะไรเหรอคะคุณหมอก บอกป้ากับสายใจได้นะคะ พวกเราจะได้ช่วยกันคิดแก้ปัญหา”
“ผม เอ่อ... ผมไม่รู้จะอธิบายยังไงครับป้าบัว”
“คุณหมอกก็อธิบายมาตามที่คิดนั่นแหละค่ะ พี่สายใจว่าต้องเรื่องใหญ่แน่ คุณสายรุ้งถึงดูมึนตึงกับคุณหมอกแบบนี้ ใช่ไหมป้าบัว”
“อืม ๆ ป้าคิดเหมือนนังสายใจค่ะคุณหมอก”
“โอเคครับ ผมจะเล่าตั้งต้นจนจบเลย คือเรื่องมันเป็นแบบนี้”
เจ้านายหนุ่มกลอกตาไปมาก่อนที่จะตัดสินใจเล่ารายละเอียดว่าทำไมเด็กในปกครองของตนเองถึงได้มีอาการงอนตุ๊บป่อง ไม่แม้แต่จะพูดสักคำทั้งที่ปกติหล่อนพูดจาเจื้อยแจ้วไม่หยุด เมื่อป้าบัวกับสายใจได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดก็ตำหนิชายหนุ่มตรง ๆ ไม่แปลกใจเลยที่เด็กสาวจะงอน ทั้งสองคนจึงแนะนำให้ชายหนุ่มทำการง้อสายรุ้งโดยด่วนเพราะเขาผิดเต็มประตูที่ไปพูดแบบนั้นใส่เธอ
วันต่อมาหญิงสาวตื่นแต่เช้าแต่งตัวตามปกติแล้วลงมากินข้าวก่อนชายหนุ่ม จึงรู้จากปากของป้าบัวกับพี่สายใจว่าไอหมอกกำลังหาวิธีง้อตนเอง ทั้งสองคนอ้อนวอนขอให้หล่อนหายโกรธเจ้านายหนุ่มเร็ว ๆ เพราะสงสารเวลาเห็นไอหมอกทำหน้าเศร้า เธอจึงตอบตกลง แต่มีข้อแม้ว่าขอดูวิธีการง้อของเขาก่อน เธออยากจะรู้เหลือเกินว่าผู้ชายปากร้ายแบบนั้นจะทำยังไงให้ผู้หญิงหายโกรธ
“ป้าบัวครับ พี่สายใจครับ ผมขอคุยกับสายรุ้งตามลำพัง ป้าบัวกับพี่สายใจมีอะไรก็ไปทำเถอะ”
ชายหนุ่มสั่งทั้งสองคนจึงพยักหน้าแล้วรีบออกไปจากห้องอาหารปล่อยให้สองหนุ่มสาวได้เปิดอกคุยกัน สายรุ้งได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มน้อย ๆ ตรงมุมปาก แต่ก็ยังทำเป็นเก๊กตักข้าวใส่ปากพลางก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์มือถือ ไม่สนคนตัวโตที่กำลังรวบรวมความกล้าง้อคนตัวเล็ก
“สายรุ้ง เรื่องเมื่อวาน คือพี่ เอ่อ... พี่”
“...”
“คือพี่... ขอโทษด้วยนะ เรื่องเมื่อวาน”
“...”
“พี่มันปากไวไปเอง ขอโทษนะ หายโกรธพี่เถอะนะ”
“ไม่! ไม่ยอมหายโกรธง่าย ๆ หรอก”
“โธ่... เด็กดี เอางี้ดีไหม วันนี้พี่จะยอมทำทุกอย่างที่เธอต้องการ จะขึ้นเขาลงห้วยพี่ทำให้หมดเลย”
“อืมมม เอาไงดีน้า”
“หายโกรธนะ ดีกัน”
“อืม ก็ได้ค่ะ แต่พี่สัญญาแล้วนะว่าวันนี้จะตามใจหนูทุกอย่าง”
“ครับผม ขอแค่สายรุ้งหายโกรธ พี่ยอมทุกอย่างจริง ๆ ไม่โกหกแน่นอน”
“ดีค่ะ งั้นกินข้าวเถอะ เดี๋ยวเรามีงานต้องทำอีกเยอะ หึหึ”
หญิงสาวยิ้มเหมือนตัวร้ายในละคร มีความสุขกับจินตนาการในสมอง ต่างจากไอหมอกที่เริ่มรู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ ยังไงชอบกล เขาไม่รู้ว่าตนเองคิดถูกหรือคิดผิดที่ง้อหล่อนด้วยวิธีนี้ แต่ในเมื่อพูดไปแล้วก็ต้องทำให้ได้ หวังแค่ว่าหญิงสาวจะไม่สั่งให้ทำอะไรพิเรนทร์ ๆ ก็พอ เพราะถ้าเป็นแบบนั้นเขาต้องตายแน่
หลังจากกินข้าวเสร็จ สิ่งแรกที่หญิงสาวสั่งให้ชายหนุ่มทำก็คือการเก็บกวาดโต๊ะและล้างจาน โดยที่หล่อนจะเป็นผู้ช่วยเองเพราะสงสารเขา ทั้งสองคนจึงลงมือช่วยกันทำความสะอาดจานชามกันคนละไม้คนละมือเหมือนกับเป็นคู่รักข้าวใหม่ปลามัน
ในระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังขะมักเขม้นกับการล้างจาน หญิงสาวก็แอบเอาโทรศัพท์มาถ่ายรูป จากนั้นก็โพสต์ลงโซเชียลพร้อมติดแฮชแท็ก #พ่อของลูกอยู่ไม่ไกล #คนนี้แหละค่ะคุณผู้ชม อิอิ มีคนเข้ามาแสดงความคิดเห็นใต้รูปด้วยความสนอกสนใจ โดยเฉพาะเพื่อน ๆ ของเธอที่ตั้งคำถามรัว ๆ อะไร ยังไง แต่หล่อนกลับส่งแค่อิโมติคอนรูปหัวใจตอบกลับเท่านั้น
“ใครหล่อ ไหนให้พี่ดูบ้างสิ” ไอหมอกล้างจานเสร็จและทันได้ยินสิ่งที่สายรุ้งพูดพอดี สร้างความไม่พอใจให้เขาไม่น้อย จึงรีบเดินมาประชิดตัวหญิงสาวแล้วแบมือขอดูรูปผู้ชายคนนั้น อยากรู้จริง ๆ ว่าจะหล่อกว่าเขาไหม
“เฮ้ย ได้ยังไง นี่มันเรื่องส่วนตัวของหนูนะ ไม่ให้ดูหรอก” หล่อนพูดจบก็รีบวิ่งหนีออกไปจากห้องครัวอย่างรวดเร็ว
“อ้าวสายรุ้ง อย่าหนีแบบนี้สิ เด็กดื้อ สักวันพี่ต้องรู้ให้ได้ว่าเธอชอบใคร” เขาเอ่ยอย่างมาดมั่นแล้วรีบตามหญิงสาวออกไปข้างนอก เพราะหล่อนบอกก่อนแล้วว่าถ้าล้างจานเสร็จจะต้องพาไปเที่ยวในเมืองห้ามมีข้อแม้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจะโกรธคูณสิบและงอนคูณยี่สิบ
ไอหมอกขับรถหรูของตนเองออกมาจากลานจอดรถแล้วเดินไปเปิดประตูให้สายรุ้งขึ้นมานั่งพร้อมกับคาดเข็มคัดนิรภัยให้เสร็จสรรพตามคำสั่งของหล่อน หญิงสาวจึงหัวเราะคิกคักอย่างอารมณ์ดีมาตลอดทางต่างจากเมื่อวานลิบลับราวกับเป็นคนละคนก็ว่าได้
“มีความสุขจริง ๆ นะเรา หัวเราะจนฟันหักแล้วมั้ง” เขาประชดหล่อนด้วยความหมั่นไส้แกมเอ็นดู
“คนมันมีความสุข ก็ต้องหัวเราะสิ ฮ่า ๆ ได้คุณไอหมอกสุดหล่อ เจ้าของไร่ชาที่สาว ๆ กรี๊ดมาเป็นเบ๊ อุ๊ย เป็นคนตามใจหนึ่งวัน ใครจะไม่มีความสุขบ้าง”
“เอาที่สบายใจเถอะ ว่าแต่เราจะให้พี่พาไปไหนก่อน”
“ไปซื้อชานมไข่มุก”
“มันไม่ค่อยดีต่อสุขภาพนะ”
“ขัดใจเหรอ”
“เปล่า แค่บอกเฉย ๆ ร้านไหนบอกมาเลย”
“ร้าน KOI ในเซ็นทรัลฯ เคยกินไหม”
“ไม่เคยกิน”
“คนแก่ก็แบบนี้แหละ ไม่ทันสมัยเอาซะเลย”
หญิงสาวว่า ทำให้คนที่มีอายุมากกว่าหล่อนถึงสิบปีทำหน้ามุ่ยไม่พอใจ แต่เพียงครู่เดียวเท่านั้นก็ยิ้มออกมาได้เมื่อหล่อนพูดว่าล้อเล่น เขาไม่เห็นแก่เลยสักนิด ดูเป็นหนุ่มอายุไม่ถึงสามสิบด้วยซ้ำ ทั้งสองคนคุยหยอกล้อกันไปตลอดทาง รู้ตัวอีกทีก็ถึงห้างสรรพสินค้าเสียแล้ว
การเดินห้างของทั้งสองคนตกเป็นเป้าสายตาของสาว ๆ ไม่ใช่น้อยเพราะใคร ๆ ก็รู้จักไอหมอกด้วยกันทั้งนั้น หญิงสาวจึงถือวิสาสะคล้องแขนชายหนุ่มทำตัวเป็นเจ้าของโดยที่ไอหมอกไม่สามารถคัดค้านได้เพราะมันคือคำสั่ง เบ๊อย่างเขาไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ
“เสน่ห์แรงจริง ๆ เลยนะคะ ดูสิ ผู้หญิงมองกันคอแทบเคล็ด”
“ก็คนมันฮอตให้ทำไงได้ เธอต้องเข้าใจพี่หน่อยสิ”
“ขนาดว่าพี่มีผู้หญิงมาด้วยยังไม่วายส่งสายตาหวานมาให้ น่าเกลียดจริง ๆ ผู้หญิงพวกนี้ สูด สูด”
“ดูดเบา ๆ น้องสาว เดี๋ยวไข่มุกติดคอ”
“เหอะ เซ็ง กลับบ้านกันเถอะ เบื่อละ ไม่อยากเดินห้าง อยากไปเที่ยวน้ำตก”
“อ้าวซะงั้น เปลี่ยนอารมณ์ไว้แท้”
ไอหมอกลูบหัวสายรุ้งเบา ๆ ด้วยความมันเขี้ยวก่อนที่จะจูงมือหล่อนกลับไปยังรถของตนเองที่จอดอยู่ชั้นใต้ดิน ภาพความสนิทสนมของสองหนุ่มสาวถูกใครบางคนบันทึกไว้ได้แล้วส่งให้พ่อเลี้ยงดำเกิงตามคำสั่งที่ให้จับตาดูสายรุ้งทุกฝีก้าว ถ้าหล่อนออกมาจากไร่ชาของไอหมอกวันไหนให้รีบส่งข่าวบอกตนเองโดยด่วน
- Writer
