เผลอใจรักจนได้

เผลอใจรักจนได้ #3 อ่อยวันละนิดจิตแจ่มใส

คืนนี้เป็นคืนแรกที่สายรุ้งนอนบ้านของคนอื่น หญิงสาวจึงมีอาการนอนไม่หลับเพราะความไม่คุ้นชิน แม้จะพลิกตัวไปมาอยู่หลายตลบแต่ก็ยังข่มตานอนไม่ได้จึงเอาโทรศัพท์ที่วางอยู่บนหัวเตียงขึ้นมาเล่น

เข้าไปดูข่าวสารบ้านเมือง อัปเดตเรื่องวงการวงบันเทิง แต่สักพักก็เบื่อจึงวางโทรศัพท์ลงแล้วลุกขึ้นมานั่งบนเตียงพร้อมกับถอนหายใจออกมาด้วยความเซ็ง ไม่รู้จะทำอย่างไรดีถึงจะหลับลง หล่อนคิดไปคิดมาก็เกิดปิ๊งไอเดียดี ๆ ขึ้นมาได้ เธอจึงรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินออกไปที่ห้องของไอหมอก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

หญิงสาวเคาะประตูเรียกหลายต่อหลายครั้งแต่ไอหมอกก็ไม่ยอมเปิดเสียที ใบหน้าสวยหวานมุ่ยลง ในขณะที่ถอดใจและกำลังจะหันกลับไป ประตูห้องก็ถูกเปิดออกด้วยฝีมือเจ้าของห้องที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ชายหนุ่มรีบออกมาเปิดประตูจึงยังไม่ได้แต่งตัวให้เรียบร้อยเสียก่อน เพียงแค่เอาผ้าขนหนูมาพันท่อนล่างเท่านั้น ท่อนบนไม่มีอะไรปกปิด เผยให้เห็นมัดกล้ามและซิกซ์แพ็ก

“ว้าย! พี่หมอก ทำไมแต่งตัวแบบนี้”

“เฮ้ย พี่ขอโทษ รอแป๊บนะ”

“เดี๋ยวค่ะ หนูขอเข้าไปรอในห้องได้ไหม”

“อือ ๆ เข้ามา”

ชายหนุ่มพยักหน้าแล้ววิ่งเข้าไปในห้องแต่งตัว ปล่อยให้หญิงสาวเดินเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของตนเอง สายรุ้งยิ้มด้วยความดีใจที่ได้เข้ามาสำรวจห้องนอนของผู้ชายที่ตนเองแอบชอบ หล่อนตกใจไม่น้อยที่เห็นเขาในสภาพผ้าขนหนูผืนเดียวและแอบเสียดายมากที่ชายหนุ่มขอตัวไปเปลี่ยนชุด ไม่อย่างนั้นละก็.....

“บ้า คิดอะไรแบบนั้นเล่า เราเป็นผู้หญิงนะสายรุ้ง ยุบหนอ พองหนอ กล้ามหนอ ขาวหนอ อ๊ายยย! พอ” หญิงสาวยืนบิดตัวไปมาด้วยความเขินอายอยู่ตรงปลายเตียงของเขาเมื่องานมโนไหลเข้ามาในหัวเป็นฉาก ๆ หล่อนอดจินตนาการถึงความสุขระหว่างชายหญิงเวลาอยู่บนเตียงโดยไร้ซึ่งเสื้อผ้าอาภรณ์ไม่ได้จริง ๆ ทำให้ใบหน้าขาวเนียนใสไร้เครื่องสำอางเปลี่ยนสีอย่างรวดเร็วและไม่ได้ยินเสียงเรียกจากด้านหลัง

“สายรุ้ง... สายรุ้ง! สายรุ้ง เป็นอะไร”

“อุ๊ย ตกใจหมด พี่หมอกว่าอะไรนะคะ”

“พี่เรียกตั้งนานไม่ได้ยินเหรอ เป็นอะไรรึเปล่า”

“ปะ... เปล่าค่ะ คือหนูกำลังคิดถึงพ่อก็เลยเหม่อ” หล่อนพูดตะกุกตะกักเพราะกำลังโกหก

“แน่ใจนะ ไม่ใช่คิดถึงเรื่องแก้แค้น แล้วมาหาพี่ดึก ๆ แบบนี้มีอะไร” ชายหนุ่มหรี่ตามองคนตรงหน้าด้วยความสงสัย ทำไมหล่อนถึงมาหาเขาดึก ๆ ดื่น ๆ แบบนี้ หญิงสาวได้ยินคำถามจากปากของเขาก็หัวเราะแห้ง ๆ แล้วบอกถึงเหตุผลของการมารบกวน

“แหะ ๆ หนูนอนไม่หลับ กะว่าจะขอมานอนด้วยสักคืนสองคืน”

“เฮ้ย ไม่ได้ เธอเป็นผู้หญิง พี่เป็นผู้ชาย จะมานอนห้องเดียวกันได้ยังไง”

“โธ่ พี่หมอกขา ก็หนูนอนไม่หลับจะให้ทำยังไง นี่ก็จะเที่ยงคืนแล้ว ถ้าให้ไปปลุกป้าบัวหรือพี่สายใจมานอนเป็นเพื่อนหนูก็เกรงใจอีก ในบ้านหลังนี้ก็เหลือแต่พี่หมอกเท่านั้นที่พอจะช่วยได้ นะคะพี่หมอกขา หนูนอนไม่หลับจริง ๆ สงสารหนูเถอะ ให้หนูนอนด้วยนะ รับรองหนูจะนอนนิ่ง ๆ ไม่ลุกขึ้นมาปล้ำพี่แน่นอน”

สายรุ้งส่งสายตาอ้อนวอนพร้อมกับทำหน้าเศร้าให้เขาสงสารและยอมใจอ่อนให้หล่อนนอนด้วยในค่ำคืนนี้ ทั้งที่จริงไม่ต้องมาขอร้องไอหมอกก็ได้ แต่เพราะอยากใกล้ชิดเขาให้มากขึ้นจึงลงทุนทำตัวเป็นผู้หญิงหน้าไม่อายมาขอนอนด้วย หล่อนถือคติด้านได้อายอด

“ก็ได้ ๆ แต่เธอต้องไปเปลี่ยนชุดก่อน ใส่ชุดนอนแบบนี้มานอนในห้องผู้ชายมันไม่งาม”

เขาใจอ่อนในที่สุดเพราะทนต่อสายตากลมโตที่กำลังรอคอยคำตอบอย่างมีความหวังไม่ไหว ถึงแม้จะรู้ดีว่าการอยู่ด้วยกันสองต่อสองนั้นไม่เหมาะสม แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อหล่อนไม่มีที่พึ่งอีกแล้ว จะปฏิเสธก็กลัวสายรุ้งเสียใจ

ครั้นจะให้นอนเลยก็ไม่ได้อีก เพราะหญิงสาวใส่ชุดนอนกระโปรงผ้าลื่นสั้นเหนือเข่า ถึงแม้จะมีผ้าคลุมไหล่ทำให้มองไม่เห็นอย่างอื่น แต่ไม่ดีแน่ถ้าต้องนอนด้วยชุดนี้จริง ๆ เขาเป็นผู้ชาย อารมณ์อย่างว่ายังมีอยู่ ถึงเขาจะรักหล่อนแบบน้องสาวแต่ก็ใช่ว่าจะทำเรื่องแบบนั้นไม่ได้ เพราะฉะนั้นต้องป้องกันไว้ก่อน

“ไม่เอา ถ้าหนูออกไปพี่ก็ล็อกประตูน่ะสิ หนูไม่หลงกลหรอก ถ้าพี่จะให้หนูใส่เสื้ออื่นพี่ก็ต้องไปเอามา” หญิงสาวส่ายหน้าไม่ยอมเพราะคิดว่ามันเป็นแผนของเขา

“ไม่ทำแบบนั้นแน่นอน สัญญา”

“โอเค หนูเชื่อก็ได้ ห้ามล็อกห้องนะ”

“ครับ รีบไปรีบมา จะได้นอนกันสักที”

“รับทราบค่ะ”

สายรุ้งตะเบ๊ะมือที่หัวราวกับเป็นทหารทำความเคารพเจ้านายแล้ววิ่งกลับห้องอย่างรวดเร็วเพื่อไปเปลี่ยนชุดนอน ปกติหล่อนไม่ได้ใส่ชุดแบบนี้หรอก แต่คืนนี้หล่อนอยากจะลองเปลี่ยนบรรยากาศดูบ้างจึงหยิบชุดที่เคยสั่งซื้อจากอินเทอร์เน็ตมาใส่

กว่าจะทำใจเดินออกมาจากห้องนอนก็ได้ใช้เวลานานพอสมควร ส่วนฝ่ายชายเมื่อหญิงสาวออกไปก็ถอนหายใจเบา ๆ เริ่มรู้สึกว่าการดูแลสายรุ้งนั้นไม่ง่าย หล่อนต้องมีเรื่องมาให้ตนเองปวดหัวบ่อย ๆ แน่นอน เขาอยากรู้เหลือเกินว่านายสมบูรณ์เลี้ยงลูกมาอย่างไร หล่อนถึงได้เติบโตมาดื้อและเอาแต่ใจแบบนี้

หลังจากที่หญิงสาวไปเปลี่ยนชุดและกลับเข้ามาอยู่ในห้องของชายหนุ่มอีกครั้ง ทั้งสองคนก็มีปากเสียงเถียงกันไปมาว่าใครจะนอนตรงไหน ฝ่ายเจ้าของห้องต้องการให้สายรุ้งนอนบนเตียงส่วนตนเองนอนบนโซฟา แต่ฝ่ายผู้มาขออาศัยอยากให้ไอหมอกนอนบนเตียงด้วยกัน ไม่ต้องมีใครนอนโซฟาทั้งนั้น สุดท้ายเด็กดื้อก็ชนะอีกตามเคย ทำให้ทั้งสองคนต้องนอนบนเตียงเดียวกันแต่มีหมอนข้างกั้นกลางเอาไว้

“พี่หมอกไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นหรอก หนูสัญญาจะไม่เข้าไปในเขตของพี่แน่นอน รับรองพี่จะปลอดภัยเสื้อผ้าอยู่ครบทุกชิ้น คิกคิก”

“ดูพูดจาเข้า ไม่เป็นกุลสตรีเลยเรา”

“แหม ยุคนี้สมัยนี้ กุลสตรีจริง ๆ น่ะ ไม่มีหรอกค่ะ มีแต่แอ๊บเป็นกุลสตรีทั้งนั้นแหละ พี่เชื่อหนูเถอะ”

“เอาเถอะ ๆ พี่ไม่อยากเถียงกับเธอแล้ว เข้านอนกันดีกว่า นี่ก็ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ต้องทำอะไรอีกเยอะ”

“โอเค ฝันดีค่ะคุณพี่ไอหมอก” หล่อนเรียกชื่อเขาแบบทะเล้น

“ฝันดีครับคุณน้องสายรุ้ง” เขาเองก็ไม่แพ้กัน ทะเล้นมาทะเล้นกลับไม่มีโกง

บอกฝันดีกันเรียบร้อยเจ้าของห้องก็เอื้อมมือไปปิดไฟทำให้ภายในห้องนอนมืดสนิท จึงไม่เห็นว่าสายรุ้งกำลังยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้นอนเตียงเดียวกับเขา หญิงสาววางหัวบนหมอนใบใหญ่ได้ไม่ถึงสิบนาทีก็หลับไป ปล่อยให้ไอหมอกนอนกระสับกระส่ายอยู่คนเดียวเพราะไม่ชินกับการที่มีคนอื่นมานอนด้วยโดยเฉพาะผู้หญิง

กว่าเขาจะข่มตานอนได้ต้องใช้เวลาเป็นชั่วโมงถึงจะหลับสนิทและคิดว่าพรุ่งนี้คงต้องให้สายใจหรือป้าบัวมานอนกับสายรุ้งจนกว่าเธอจะชิน ไม่อย่างนั้นเขาต้องตกที่นั่งลำบากแน่

ช่วงรุ่งสางของวันใหม่อากาศค่อนข้างหนาว หญิงสาวจึงควานหาไออุ่นจากร่างหนาจนเข้าไปซุกตัวในอ้อมกอดของเขาอย่างไม่รู้ตัวและไม่รู้ว่าตนเองปัดหมอนข้างออกไปตอนไหน

ไอหมอกเองก็เช่นกัน ไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองไม่ได้นอนกอดหมอนข้างอย่างในฝันแต่กำลังกอดเด็กในปกครองต่างหาก ทั้งสองคนนอนกอดกันจนถึงเช้า เมื่อพระอาทิตย์เริ่มทำงานสาดส่องแสงแดดอ่อน ๆ เข้ามาในห้องนอน เจ้าของห้องก็เริ่มรู้สึกตัว

“อือ ทำไมหมอนข้างถึงนิ่มจังวันนี้”

เขาบ่นงึมงำก่อนจะค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้นอย่างช้า ๆ เรียวตาคมกะพริบปริบ ๆ ปรับโฟกัสไม่นานจึงสังเกตเห็นว่าตนเองไม่ได้นอนกอดหมอนข้างอย่างที่ฝันแต่เป็นคน ถึงว่าล่ะ ทำไมเขาถึงรู้สึกไม่อยากตื่น ชายหนุ่มไม่รู้จะทำอย่างไรดีกับสถานการณ์แบบนี้จึงค่อย ๆ ดึงมือของหล่อนออกจากแขน

“พ่อจ๋าอย่าเพิ่งไป อยู่กับหนูก่อน” สายรุ้งไม่ยอมปล่อยแขนของชายหนุ่มง่าย ๆ ทำให้ไอหมอกต้องนอนนิ่ง ๆ รอให้หล่อนสงบสักพักก่อนค่อยดึงมือออกอีกครั้งอย่างช้า ๆ และเบามือที่สุด

“ฟู่ เกือบไปแล้วไอ้หมอกเอ๊ย เฮ้อ... ไปดีกว่า”

ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกที่สามารถดึงแขนออกมาได้สำเร็จแล้วย่องไปเข้าห้องน้ำเบา ๆ เพราะกลัวคนบนเตียงจะตื่น แต่เขาหารู้ไม่ว่าหญิงสาวตื่นตั้งนานแล้ว เมื่อชายหนุ่มหายเข้าไปในห้องน้ำ คนเจ้าแผนการก็ลืมตาขึ้นมาทันที

“นี่มันแค่เริ่มเท่านั้นนะคะ ทูนหัวของน้อง คิคิ”