คำพูดที่ว่า เขาไม่คิดกับทิวาทิพย์เกินเพื่อน ไม่ใช่เรื่องจริง เป็นคำเท็จที่หลอกล่อให้พราวฟ้าตายใจ เชื่อใจและไว้ใจเท่านั้นเอง
เขาเหยียบหัวใจเธอจนแหลกลาน จมพสุธา
เขาทรยศหักหลังเธออย่างเจ็บปวดที่สุด
หัวใจพราวฟ้าเหมือนถูกบีบ เธอเจ็บร้าวไปทั้งทรวง เลือดทะลักนองหัวใจบอบช้ำ พราวฟ้าส่งสายตาตัดพ้อ เสียใจ ผิดหวังไปยังปรินทร์ที่อยู่ในอาการตกใจระคนงง เมื่อเห็นสภาพตัวเองและทิวาทิพย์
“แกทำอย่างนี้ได้ยังไงโดม ทำได้ยังไง” เสียงอรุณแผดก้อง ใบหน้าเสแสร้งทำเป็นโกรธจัด เสียงของนางดังมากพอจะเรียกให้ปุริมกับบุหงันออกมาดู ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินมายังห้องรับรอง “ไหนตอบแม่มาสิว่า แกทำอย่างนี้ได้ยังไง ทำอย่างนี้ไม่ไว้หน้าทรายเลยนะ พาเปิ้ลมานอนกกนอนกอดที่บ้าน แถมยังเป็นห้องที่อยู่ติดกันอีก”
เหมือนเป็นคำพูดดี เหมือนเห็นใจพราวฟ้า ทว่าแฝงไว้ซึ่งประสงค์ร้าย
