ทั้งสองชนแก้วกัน ก่อนที่จะดื่มทีเดียวหมดแก้ว ทิวาทิพย์ยิ้มหวานเมื่อเห็นแก้วว่างเปล่าของปรินทร์ ทิวาทิพย์ชวนปรินทร์คุย ประวิงเวลาให้สารบางอย่างที่ใส่ลงไปในแก้วแอลกอฮอล์ทำงาน
ปรินทร์มึนศีรษะขึ้นมาทันใด พร้อมกับอาการหนักหัว เขาเข้าใจว่าอาจเป็นเพราะฤทธิ์เหล้าที่วันนี้ดื่มติดๆ กันไปหลายแก้ว แก้วล่าสุดก็ดื่มไปพรวดเดียวหมดแก้ว จึงเป็นสาเหตุของอาการดังกล่าว
“โดมเป็นอะไรคะ คุณเมาหรือคะ” ทิวาทิพย์แสร้งถาม ทั้งที่รู้เต็มอกว่าเขาเป็นอะไร
“ผมมึนๆ ผม...” พูดได้เพียงไม่กี่คำ ปรินทร์ก็หลับกลางอากาศ ศีรษะพิงพนักโซฟา ทิวาทิพย์ยิ้ม เขย่าแขนและเรียกปรินทร์สองสามครั้ง เมื่อแน่ใจว่าหลับสนิท เธอหยิบมือถือโทรหาใครบางคน
“เรียบร้อยค่ะคุณแม่”
คุณแม่ที่ว่านี้คืออรุณ เจ้าของแผนการทั้งหมด แท้จริงแล้วมารดาทิวาทิพย์ไม่ได้ไปฝรั่งเศส ของฝากทุกชิ้นล้วนแต่เป็นเงินอรุณที่โอนเข้าบัญชีทิวาทิพย์ เพื่อให้อีกฝ่ายไปซื้อของหร
