Chapter Fourteen: Losing His Patience
Kasalukuyan kaming kumakain ng hapunan. Nagseselos na ako dahil puro si Sir Dmitri na lang ang kanilang kinakausap. Halos hindi ako tapunan ng tingin ng aking mga kapatid.
Tila ay naging estranghero ako sa sarili kong mga kapatid. Gusto kong umiyak sa sobrang galit ko ngayon. Gusto ko mang awayin si Sir Dmitri pero hindi ko magawa.
Babaliktarin niya naman ulit ang istorya at gagawin akong masamang tao sa harap ng aking mga kapatid. Hindi ko alam kung paano niya napapasunod ang aking mga kapatid at paano niya napapaniwala ang mga ito.
Ang sakit lang isipin na sa kabila ng ginawa ko sa aking mga kapatid ay mas paniniwalaan nila ang ibang tao kaysa sa kuya Gio nila na nakasama nila sa boong buhay nila.
Mabilis kong nilagok ang malamig na tubi
