Arabela’s POV
Minsan kay dali natin manghusga sa ibang tao, kaydali natin sabihin na ganito ganiyan ang dapat niyang gawin ngunit kung ito’y nangyari mismo sa sarili nating buhay bakit napakahirap magdesisyon, nagtatalo ang dikta ng isip at sigaw ng iyong puso. Ganiyan ang aking nararamdaman ngayon at kung karupukan man ang tawag sa kagaya ko ay handa kong yakapin ang pagiging tanga makasama lamang ang lalaking aking iniibig.
Sa pagpupumilit ni Matthew na makasama ako ay sumama siya sa amin sa aming barong barong. Hindi ko mabasa ang mukha niya nang makarating kami at pinaupo siya ni Nanay sa bangko. Kahit naman gawa sa tagpi tagpi itong bahay namin ay malinis kami sa kagamitan maging sa kapaligiran.
“Pag-pasesnyahan mo na itong kubo namin hijo, matanda na kasi ako hindi na kaya ng aki
