Arabela’s POV
Hindi magkamayaw ang tuwa’t galak sa aming mga mukha ni nanay at tatay ko gayon din ang dalawa ko pang kapatid nang dumating ako sa aming nayon. Halos ayaw akong bitawan ni Itay sa pagyakap kaya ako na ang kumalas sa kaniya dahil batid kong galing siya sa aksidente at kailangan magpahinga. Ako kasi ang pabiritong anak ni Tatay kaya gano’n na lamang ang kaniyang pag-tangis nang muli akong masilayan. Bumili ng sardenas ang kapatid ko sa tindahan at pinagsalu-saluhan namin itong inulam dito sa papag. Habang kumakain sila ay gusto kong maiyak dahil walang pinagbago ang aming buhay isang kahig isang tuka pa rin at hindi ko maiwasan na makunsensya dahil nangako ako sa mga magulang ko na kahit anong mangyari sa akin sa syudad ay mananatili akong matibay ngunit binigo ko sila. Umuwi
