ลิขิตกาลบัลดาลรัก

อย่ามาแหยมกับแม่นะ

ทั้งสามคนไปหาผักป่า เมิ่งลู่เจินเจอเข้ากับเด็กอันธพาลประจำหมู่บ้าน เด็กเหล่านั้นแย่งผักป่าในตะกร้าขอเขาแล้วผลักเมิ่งลู่เจินจนหกล้มเข่าแตก เมิ่งลู่เจินสะพายตะกร้ามาหาเสิ่นเยี่ยนฟาง ใบหน้าบวมช้ำเสิ่นเยี่ยนฟางเห็นจึงตรงมาหาทันที

"อาเจินใครทำเจ้าบอกพี่สะใภ้มาสิ"

"ไม่มีขอรับข้าหกล้มเองขอรับ"

"อย่าโกหกบอกพี่มาว่าใครทำ"

เมิ่งลู่เจินจำต้องบอก แต่เขากลัวพี่สะใภ้จะไปเอาคืนเหมือนบ้านใหญ่แต่ว่าพ่อแม่ของหวงเฉา ไม่เหมือนท่านปู่ท่านย่าพวกเขาร้ายกาจกว่า

"เป็นหวงเฉาขอรับ เขาแย่งผักป่ากับข้าๆกับเขาเลยลงมือทะเลาะกันขอรับพี่สะใภ้ แต่ว่าบิดาของเขาท่านลุงหวงเป็นคนฆ่าหมู พี่สะใภ้ปล่อยเขาไปเถอะขอรับ"

"หืม ไปกลับบ้านไปอาบน้ำทายาก่อน ส่วนเรื่องเอาคืนหรือไม่พี่จัดการเอง"

ทั้งสามคนกลับมาที่บ้าน ยังไม่ทันถึงบ้านรั้วโย้เย้อยู่แล้วก็ถูกคนทำลายจนพัง ข้าวของในบ้านถุกรื้อค้น เสิ่นเยี่ยนฟางเห็นสองผัวเมียแซ่หวงขโมยข้าวของๆนางก็ยืนข่มอารมณ์พักนึงก่อนจะเดินเข้าไปจับสะใภ้หวงทุ่มลงกับพื้นทันที

"โอ๊ยยย ฆ่าคนแล้วตาแก่นังแพศยายั่วยวนอาเขยตัวเองนางโสเภณีนี่ฆ่าคนแล้ว มาจัดการมันให้ข้าที"

"เจ้าๆๆ กล้าทำเมียข้าหรือนังแพศยา"

หวงเฉิงเห็นภรรยานอนอยู่ที่พื้นก็โวยวาย แต่ทันทีที่เห็นหน้าเสิ่นเยี่ยนฟางเขาก็กลืนน้ำลายลงคอทันที นางงามอะไรเยี่ยงนี้ เงินหนึ่งตำลึงซื้อสตรีงามเช่นนี้มาแต่งเป็นภรรยาได้ด้วยหรือ ไอ้ซิ่วไฉขี้โรคนี่มีวาสนาจริงๆ แต่เพราะเมียอยู่ตรงหน้าเลยต้องทำทีท่ากร่างใส่ไปก่อน ไม่นานหรอกผัวนางตายเมื่อไหร่เขาจะปลอบขวัญเอง

"นี่ภรรยาซิ่วไฉ เจ้าทำอะไรทำร้ายเมียข้าบาดน้องสามีเจ้าตีบุตรชายข้าบาดเจ็บเจ้าต้องจ่ายค่ารักษานางกับบุตรชายข้ามาเดี๋ยวนี้นะ"

หวงเฉิงโวยวาย เมิ่งหลงกับชาวบ้านมาพอดีเจียงเสี่ยวฮวากับเมิ่งลู่เจินเป็นคนไปตาม เสิ่นเยี่ยนฟางไม่อ่อนแอร้องไห้เล่นละครอีกแล้ว กล้าตีคนของนางหรือกล้าทำลายข้าวของกล้าขโมยของข้าหรือ

"ท่านปู่หลงทุบตีคนต้องจ่ายเท่าไหร่เจ้าคะ"

"เอ่อ ทำร้ายผู้อื่นปรับสิบตำลึงนะภรรยาอาชวน"

"อ้อ บุตรชายหวงเฉิงตีอาเจินจนหน้าเขียวช้ำพวกเขาต้องจ่ายข้าด้วยหรือไม่ ในมือพวกเขาเป็นข้าวของที่ขโมยมาจากในบ้านข้าต้องไปขึ้นศาลหรือไม่ ทำลายข้าวของบ้านข้าต้องลงโทษอย่างไร"

"นังๆๆสารเลวเจ้าจับข้าทุ่มลงมาโอ๊ยกระดูกข้า ท่านผู้นำนางสตรีร่านราคะคนนี้ทำร้ายคนในหมู่บ้านนะเจ้าคะ ท่านต้องจัดการให้ข้าด้วย"

"ข้าจะจ่ายพวกเจ้าคนละสิบตำลึง แต่ว่าในกฎหมายไม่ได้ระบุว่าต้องทำร้ายระดับไหนถึงต้องจ่าย บอกเพียงว่าห้ามทำร้ายผู้อื่นใช่หรือไม่เจ้าคะผู้นำหมู่บ้าน

"อืม เหมือนจะเป็นเช่นนั้น ภรรยาอาชวนข้าว่า....."

ตุ๊บ ตั๊บ ผั๊วะๆๆๆ สองผัวเมียแซ่หวงถูกเสิ่นเยี่ยนฟางจับยกขึ้นมาก่อนจะทุ่มใส่รั้วบ้านจากนั้นนางก็เตะเข้าที่หน้าท้องหวงเฉิงคนฆ่าหมูไม่นับ จับผมของสะใภ้หวงกระชากก่อนจะลากไปกองกับหวงเฉิงแล้วนั่งคร่อมร่างท้วมของนาง ลงมือตบไม่นับจนชาวบ้านกลืนน้ำลาย เสิ่นเยี่ยนฟางเรียกหาตัวก่อเหตุทันที

"หวงเฉาโผล่หัวออกมา กล้าทำร้ายอาเจินของข้าวันนี้ข้าจะฆ่าพ่อแม่เจ้าต่อหน้าเจ้า ใครที่วันนี้ตีน้องสามีข้าดูให้ดีๆ โผล่หัวมาไอ้เด็กพ่อแม่ไม่สั่งสอนโผล่ออกมาเดี๋ยวนี้"

เด็กชายวัยสิบสิงปีค่อยเดินออกมาน้ำตานองหน้า บิดากับมารดาถูกตีจนสลบไปแล้ว ชาวบ้านเองก็ไม่กล้าห้ามเคยได้ยินว่าเสิ่นเยี่ยนฟางแรงเยอะมากนัก ที่อาหญิงนางเกลียดก็เพราะนางจับอาเขยโยนใส่ประตูบ้านมาแล้วนั่นเอง

เพิ่งเห็นกับตาก็วันนี้เองนางยกหวงเฉิงที่ตัวใหญ่กว่านางเกือบสามเท่าทุ่มลงพื้นอย่างง่ายดายเหมือนยกใยฝ้ายเลย น่ากลัวจริงๆ เสิ่นเยี่ยนฟางไล่สายตามองหาคนที่ร่วมมือกันวันนี้พร้อมกับกระดิกนิ้วเรียกให้พวกเขาออกมา พ่อแม่บางคนที่บุตรชายเป็นเพื่อนเล่นกับหวงเฉาก็อ้าปากต่อว่าเสิ่นเยี่ยนฟางทันที

"นี่ภรรยาซิ่วไฉ เด็กๆเล่นกันเหตุใดต้องทำขนาดนี้ เจ้าดูสิสองคนนั้นสลบไปแล้ว แบบนี้หากทางการมาเจอเจ้าจะต้องติดคุกนะ"

"อ้อ แม่ม่ายหลิวช่างใส่ใจจริงๆ เจ้าดูสภาพบ้านข้าสิถูกรื้อค้นจนเป็นเช่นนี้ ดูหน้าน้องชายสามีข้าสิ บุตรชายเจ้าข้าไม่จับเขาโยนก็ดีเท่าไหร่แล้ว อย่ามาหัวหมออ้างทางการกับข้า ข้าภรรยาเมิ่งหย่งชวนประกาศตรงนี้ หากใครกล้าแตะเมิ่งลู่เจินอีกข้าจะทุบมันแล้วเอาไปถ่วงน้ำเสีย ไสหัวไปส่วนเจ้าหวงเฉาลากพ่อกับแม่เจ้าไปให้พ้นบ้านข้า ลากไปเท่านั้นไม่เช่นนั้นข้าจะให้เจ้านอนกองอยู่ตรงนี้อีกคน อย่ามาแหมกับแม่นะจะเตะให้ตายคาเท้าเลย"

ชาวบ้านช่วยกันลากสองผัวเมียแซ่หวงไปตามทาง กระแทกกระทั้นไปบ้างไม่รู้ว่าตื่นมาแล้วจะเป็นเช่นไร เมิ่งหลงกำลังลังจะอ้าปากเตือนนางแต่เสิ่นเยี่ยนฟางเอ่ยขึ้นมาก่อนเขาจึงหันไปตามเสียงของนาง

"เมิ่งอี้ อย่ามาใช้เล่ห์กลแอบหลังคนอื่นทำตัวต่ำช้าใส่ความบ้านข้า เรียนหนังสือเสียเปล่าหัดทำตัวมีคุณธรรมบ้างให้สมกับที่บ้านใหญ่เจ้ายักยอกเงินสามีข้าไปส่งเจ้าร่ำเรียน"

เมิ่งอี้ที่มามองดูเหตการณ์เดินออกมา นางรู้ว่าเป็นเขาวางแผนให้คนแซ่หวงหรือ หึเขาไม่ยอมรับจะทำไม สักวันข้าจะทำให้เจ้ามาอ้อนวอนข้าเสิ่นเยี่ยนฟาง

"อย่ามากล่าวหากันลอยๆ ข้าไม่ได้ทำข้าแค่มาดูเห็นชาวบ้านมามุงกัน ท่านปู่ใหญ่ลงมือเหี้ยมโหดเช่นนี้ต้องแจ้งทางการไหมขอรับ"

"ท่านปู่ผู้นำ ข้าเองก็ไม่ได้อยากลงมือหรอกนะ แต่มาถึงบ้านเช่นนี้ข้าต้องป้องกันตนเอง ต่อให้ไปศาลาว่าการข้าก็ไม่ผิด โจรเข้าบ้านข้าๆจับโจรไม่มีสิ่งใดผิดศิลธรรมนะเจ้าคะ ข้าวของบ้านข้ายังอยู่เต็มมือนั่นเป็นหลักฐานชิ้นดีเลย อย่างว่าแหละคนดีมักถูกรังแกคนอ่อนแอเช่นข้าก็จะถูกคนจ้องเอาเปรียบตลอดเวลา ทุกท่านวันนี้ขอบคุณมากที่มาช่วยเหลือ กลับดีนะเจ้าคะข้าไม่ส่งล่ะ"

เมิ่งหลงกับชาวบ้านมองหน้ากัน เจ้าหรืออ่อนแอ สองผัวเมียแซ่หวงนั่นชาวบ้านไม่มีใครอยากยุ่งด้วยเลยแต่เจ้าทุบเสียสลบ เมิ่งหลงพูดไม่ออก เมื่อเช้าอาชวนมาปรึกษาเรื่องซ่อมแซมบ้านกับรั้ว เขาคงต้องช่วยอาชวนสักหน่อย ไม่ได้ห่วงว่าพวกเขาจะเป็นอะไรหรอก เมิ่งหลงห่วงลูกบ้านเกิดมีใครไม่ดูตาม้าตาเรือมาหาเรื่องภรรยาอาชวนอีกต่างหาก