Nakakabighani ang lugar na Maynila. Maraming tao, matatayog ang mga building, makikislap na ilaw, kaliwa at kanan ang malls at nagkalat ang mga sasakyan. Ito nga talaga ang tinatawag dream city ng mga taong nakatira sa probinsya gaya ko.
Gayunpaman, hindi ko parin maiwasan malungkot dahil malayo na ako kina Nanay at Tatay, may takot rin ako dahil ngayon kailangan kong matuto magisa at wag umasa kahit kanino.
Malaki ang tinutuluyan nina Kuya Aljun at Kuya Iñigo na apartment. May tatlong kwarto, sala, kusina at banyo. Saktong sakto saming magkakapatid. Tuwing umaga ay ako lang ang naiiwanan dahil nagtatrabaho sila sa umaga.
"Reese may binili akong sapatos at bag para sayo," masayang bungad ni Kuya Iñigo sakin pagkapasok nya sa apartment. May mga bitbit syang paper bags. "Tara dito,"
I
