DESIRE

Chapter 2

Hades Point of view

“Hades! Ahhhh!” Naalimpungatan ako mula sa mahimbing na pagtulog ng marinig ko ang matinis na boses ni Steffany na sinundan pa ito ng malakas na iyak.

Padabog na bumukas ang pintuan ng aking kwarto at pumasok si Steffany na nagmamadaling lumapit sa akin, halatang namumutla na ito at bakas ang matinding takot sa maganda niyang mukha.

Biglang nawala ang antok ko at napabalikwas ako ng bangon, walang pakialam kahit nakasuot lang ako ng black trunk’s . Nakasanayan ko na kasi ang matulog ng nakahubad, sanay naman si Steffany na makita ang hubad kong katawan, dahil minsan ay dito siya natutulog sa aking kwarto ngunit kapag makikitulog ito ay nagsusuot naman ako ng t-shirt para sa kanya.

“What’s wrong Princess? Bakit ka umiiyak?” Nag-aalala kong tanong sa kanya, mabilis naman siyang lumapit at huminto sa harapan ko na may isang dipa ang layo mula sa akin.

“Hades, I’m scared! Please help me, I got a wound, when I woke up I saw a lot of blood in my pants.” Umiiyak nitong sagot magulo pa ang buhok nito at halatang bagong gising lang din ito.

“What? Where’s your wound’s?” Natataranta kong tanong ngunit bigla akong natigilan ng ituro niya ang pagitan ng kanyang mga hita. Saka ko lang napansin ang kumalat na dugo sa pasang-pasangan ng pajama na suot nito.

Wala sa loob na bigla akong napangiti at binalot ng kasiyahan ang puso ko.

“What’s funny? You see that I had a wound and you still laugh at me?” Hindi makapaniwala ang luhaan nitong mukha habang nagtatanong sa akin.

“No, Princess, I am not laughing, I’m happy dahil isa ka ng ganap na dalaga.” Nakangiti kong sagot na siyang ikinatigil niya sa pag-iyak at mukhang naguluhan ito marahil ay hindi kaagad naunawaan ang aking sinabi dala ng kainosentihan nito.

“You have a period, Princess. Wait, I call Yaya to buy a napkin for you.” Nakangiti kong saad, hinagilap ang aking sando bago isinuot ito, sunod ay ang aking cellphone at tumawag sa katulong upang magpabili ng napkin.

“Does it hurt?” Nag-aalala kong tanong sa kanya bago tumayo at hinawakan ito sa balikat at hinila ko na ito patungo sa kanyang kwarto para makapag linis na siya ng katawan.

“Nope, just a little in this part.” Seryoso niyang sagot bago itinuro ang puson nito saka yumakap sa baywang ko ang kanang braso nito.

Masaya ako dahil ako ang una sa lahat pagdating kay Steffany, twelve years old na ito at kay bilis ng panahon dahil nasubaybayan ko ang kanyang paglaki.

Masyado siyang open sa akin at never siyang naglihim, kahit sa ganitong sitwasyon ay hindi siya nahihiya, ako kaagad ang tinatawag nito sa oras na may problema siya.

Matiyaga akong naghihintay sa paglabas ni Steffany mula sa banyo habang nakaupo sa gilid ng kama nito.

Hindi man lang ako nag-abalang magbihis, suot ko pa rin ang black trunk’s at white sando ko. Ilang sandali pa ay nakarinig ako ng tatlong katok mula sa pinto kasunod ay ang pagbukas ng pintuan at pagpasok ng katulong bitbit ang isang paper bag na puno ng napkin.

Nanatili lang itong nakatungo hanggang sa ibaba nito sa ibabaw ng kama ang hawak nitong paper bag saka mabilis na lumabas ng kwarto. Bumukas naman ang pintuan ng banyo at lumabas si Steffany na nakabalot ng puting tuwalya ang kanyang buhok at ang katawan nito.

Kinuha ko ang isang pack ng napkin at binuksan ito saka kumuha ng isa. Ito ang unang pagkakataon na nakakita ako nito at hindi ko alam kung paano ito gamitin.

“Hades, sigurado ka ba na marunong kang mag lagay n’yan?” Seryosong tanong sa akin ni Steffany bago lumapit pa ito sa akin at pinanood kung paano kong tanggalin ang lahat ng papel na nakadikit sa pad.

“Oo naman, watch and learn.” Mayabang kong sagot bago kinuha ang puting panty niya na nasa gilid ko habang ang kanang kamay ko ay namimilantik ang mga daliri na nakahawak sa gilid nang pads dahil iniingatan ko na huwag itong dumikit sa kung saan.

Biglang bumukas ang pintuan at pumasok si daddy sa loob ng kwarto, sabay pa kaming napalingon ni Steffany sa pintuan.

“What’s happening here?” Nagtataka na tanong ni daddy, lumalim ang gatla sa noo nito dahil nadatnan niya kami na parehong seryoso ang aming mga mukha habang abala sa paglagay ng napkin sa panty ni Steffany. Napako ang tingin nito sa pad’s na hawak ko kaya sinundan naming dalawa ni Steffany ang tinitingnan niya at saka ko lang naalala ang hawak kong pad’s.

“Kuya Hades!” Naiiyak na sigaw ni Steffany kaya napakamot ako sa ulo kasi ang pangit na ng itsura ng pad’s na hawak ko dahil nag dikit na ito at ang hirap tanggalin.

“My goodness, Hades, pati ba naman ‘yan ay gagawin mo pa? Hayaan mo si Steffany na matuto ng kusa.” Sermon ni daddy sa akin hindi mo maintindihan ang reaksyon nito kung natatawa ba o naiinis.

“I told him daddy, pero pinipilit n’ya na siya na raw ang gagawa, see daddy it’s so ugly.” Maarteng saad ni Steffany bago ito sumimangot habang nakatitig ito sa pad’s na hawak ko.

Biglang tumawa ang aking ama na tila tuwang-tuwa sa itsura ko. Marahil kahit sinong makakita sa akin ay matatawa, ang laki kong tao tapos paglagay lang ng pads sa panty ay hindi ko pa magawa ng maayos.

“Get out, Dad, kung pagtatawanan mo lang rin lang ako.” Naiinis kong saad, sa totoo lang ay malapit na akong mapikon at kung wala lang si Steffany sa harap ko ay baka winasak ko na ang pad’s na ito.

Hindi pa rin tumigil sa katatawa si daddy nang lumabas ito ng kwarto kaya lalo akong nakaramdam ng inis.

“Sorry, Princess, kukuha na lang ulit ako ng bago.” Pagkatapos sabihin iyon ay kaagad na nagbukas ako ng bagong pad’s at sa pagkakataong ito ay maayos ko namang nailagay. Biglang nagliwanag ang mukha naming dalawa ng magtagumpay ako na maayos itong mailagay sa kanyang panty.

“Wow, kuya sa wakas pagkatapos ng ilang dekada natapos din.” Nang-aasar na turan ni Steffany kaya hindi na maipinta ang mukha ko.

“By the way, thank you so much! You're the best talaga.” Nakangiti niyang pasalamat sa akin at akma na sana itong tatalikod ng bigla akong nagsalita.

“Mukhang may nakalimutan ka yata?” Seryoso kong tanong sa kanya, nakangiti siyang humarap sa akin, nanulis ang nguso nito kaya napangiti akong bigla. Ilang segundo na naglapat ang aming mga labi bago ako tinalikuran nito at pumasok na sa loob ng banyo.

Nakasanayan na naming dalawa ang halikan ang isa’t-isa sa tuwing aalis ako o darating galing trabaho. Aware naman ako sa hindi magandang iniisip ng mga tao sa paligid namin at alam ko na masyadong malisyoso ang tumatakbo sa kanilang mga utak. Marahil ay sa kakaibang trato ko kay Steffany dahil ang pagkakaalam ng lahat ay magkapatid talaga kami. Wala akong pakialam sa kung anuman ang iniisip nila dahil ang importante sa akin ay masaya kaming dalawa ni Steffany. Tumayo na ako at tinungo ang aking kwarto upang maligo dahil kailangan ko pang pumasok sa trabaho.

“Hades, mamaya maaga kang uuwi di ba? Remember nangako ka sa akin na ipapasyal mo ako.” Nakangiting bungad sa akin ni Steffany mula sa pintuan ng closet, matiyaga siyang naghihintay doon habang hawak ang suklay at ang pangtali nito sa buhok.

Nakasuot na ito ng uniform at hinihintay na lang niya ako na matapos sa pagpili ng aking susuotin.

Napangiti ako dahil sa kakulitan nito, ilang beses na ba niyang ipinaalala ito sa akin, halos hindi na mabilang sa daliri.

“Yes, Princess, Promise.” Ani ko habang ibinubutones ang aking polo. Nang matapos ay lumapit ako sa kanya at kinuha ko ang suklay na hawak nito, isa sa mga pinag-sumikapan kong matutunan ay kung paano ang magtali ng buhok dahil madalas ay naglalambing sa akin ang prinsesa ko at sa akin ito pagpapaayos ng buhok, tulad ngayon.

Pagkatapos maitali sa pinakamataas na bahagi ng ulo nito ang kanyang buhok ay kinuha ko ang malambot nitong kamay at magkahawak kamay na lumabas kami ng kwarto upang tumungo sa dining room.

Pagkatapos kasi naming mag-almusal ay ihahatid ko pa ito sa kanyang school.

“Huwag mong kalimutan ang bilin ko, nagdala ka ba ng extrang undies at napkin?” Naninigurado kong tanong sa kanya.

“Yup!” Mabilis niyang sagot bago binuksan ang kanyang bag at pinakita sa akin.

“Good! see you later, Princess.” Ani ko sa malambing na tinig bago ito pinatakan ng halik sa labi.

“Bye! Bye! Kuya kong gwapo!” Anya sa masiglang tinig at sumaludo pa ito sa akin, kaya natawa ako sa kakulitan nito.

Mula sa labas ng aking kotse ay may dalawang bodyguard na naghihintay kay Steffany, sila ang naka assign na magbantay sa dalagita at ang mahigpit kong bilin sa kanila ay huwag hahayaan na may lumapit o makipag usap kay Steffany. May isa lang akong pinahintulutan na maging kaibigan nito at iyon ay ang kaseatmate niya.

Noong una ay ayaw kong pumayag kaso hindi ako talaga tinigilan ni Steffany at walang araw na hindi ito umiyak. Bukod pa roon ay isang linggo akong hindi nito pinansin kaya wala akong nagawa kung hindi ang pumayag sa nais nito.

————————————-

“Aughhh!” Pagkatapos makatanggap ng isang malakas na suntok sa kanyang sikmura ay namimilipit sa sakit na bumagsak sa sahig ang lalaki habang sapo ang nasaktan na sikmura.

“Akala mo siguro ay hindi ko malalaman ang mga katarantaduhan na ginagawa ninyo sa likod ko? Huh!” “Ahk!” Pagkatapos sabihin iyon ay isang malakas na sipa ang natanggap nito mula sa binata. Nanlilisik sa matinding galit ang kanyang mga mata habang nakatitig sa lalaking nakaluhod sa harapan nito.

“Boss, h-hindi naman ako ang may kasalanan, sinunod ko ang utos mo pero hindi ko naman inaasahan na- Ahk!” Hindi na natapos sa pagsasalita ang lalaki dahil walang awa na itong binaril ni Hades.

Si Hades ang klase ng tao na mabilis mag-init ang ulo, maiksi lang ang kanyang pasensya at siguradong hindi ka makakaligtas sa oras na magalit ito.

Siya ang isa sa kinatatakutan ng lahat dahil sa malademonyo nitong ugali, kung iyong susuriin ang itsura nito ngayon ay napakalayo niya sa Hades na may mala anghel na pag-uugali sa tuwing nasa harapan siya ni Steffany.

“Itapon n’yo ang basura na ‘yan, ngayon din ay hanapin ninyo ang iba pang mga kasamahan nito at iharap sa akin.” Seryoso ngunit mapanganib niyang utos sa kanyang mga tauhan. Mabilis na tumalima ang mga ito at nagmamadaling lumabas ng kanyang opisina.

Maliban sa kumpanyang pinamamahalaan ng binata ay mayroon din siyang mga ilang negosyo at ang ilan doon ay illegal. Katulad na lang ng nagaganap na tournament sa isang malawak na stadium na nasa kanyang harapan ngayon.

Mula sa glasswall ng kanyang opisina ay nasusubaybayan niya ang bawat laban na nagaganap sa labas. Billion ang inaakyat na pera ng bawat laban sa kanya.

Kaya naman hindi masusukat ang yaman ng binata at ang lahat ay kaya niyang daanin sa pera.

Walang may lakas ng loob na banggain siya dahil kaya niyang paikutin ang lahat sa kanyang mga palad.

Tila isang hari na nakaupo sa kanyang trono ang binata habang naka de kwatro pa ito, makikita ang kasiyahan sa kan’yang mukha dahil sa magandang laban ng mga taong halang ang kaluluwa mula sa labas ng kanyang opisina.

“Boss, may tawag kaming natanggap ngayon mula sa bodyguard ni Señorita Steffany, maagang umuwi si Señorita Steffany at kasalukuyan silang patungo ngayon sa inyong opisina.” Nakatungo habang nagsasalita ang aking tauhan, at dahil sa sinabi nito ay biglang nilukob ng pag-aalala ang puso ko siguradong may hindi magandang nangyari dahil wala pang tatlong oras simula ng hinatid ko siya sa kanyang eskwelahan.

“Siguraduhin n’yo na maayos ang lahat, kundi kayo ang mananagot sa akin.” “Yes, Boss!” Sabay na sagot ng lahat sa akin, malaki ang bawat hakbang na nilisan ang aking opisina at tinungo ang kinapaparadahan ng aking kotse, habang ang mga tauhan ko ay nakasunod lang sa aking likuran.

“Hades,” matamlay na tawag sa akin ni Steffany ng bumukas ang pintuan at pumasok ito sa aking opisina.

Mabilis akong nakarating sa kumpanya at ngayon ay kasalukuyan akong nakaupo sa swivel chair at inaayos ang mga papeles na kailangan kong pirmahan.

“Princess, may problema ba? Bakit ang aga mo yatang umuwi ngayon?” Nagtataka kong tanong ngunit hindi na ito sumagot at mabilis na lumapit sa akin. Nang makalapit ito ay kaagad na yumakap sa aking leeg ang mga braso nito at umupo sa kandungan ko.

Nang yakapin ko siya ay kumunot ang aking noo dahil napakainit ng katawan nito.

“s**t, nilalagnat ka!” Ang naibulalas ko habang dinadama ang noo at mga braso nito.

“Tumawag kayo ng Doctor!” Galit kong sigaw sa aking mga tauhan na mabilis namang tumalima.

Pagdating kay Steffany ay lumalabas ang aking kahinaan, sa kanya ako natutong matakot at mangamba lalo na noong mga panahon na nagkasakit ito. Ni halos ayoko na mawaglit siya sa aking paningin dahil sa oras na mawala siya sa akin ay hindi ko kakayanin.

Kaya kong pumatay at mamatay alang-alang kay Steffany dahil ibinuhos ko na ang lahat sa kanya, siya ang buhay ko.”