My Eve

Episode 7

“NIXON’S scent is getting stronger here,”

Cairen and his siblings with Hercules leading the way, they kept running and they notice how far they’re going. They’re now in a woods, not the woods nearby their mansion, but in the woods nearby a city and a mountain.

What could be Nixon doing here? Who would hurt him—

Cai’s forehead twitched as he came into another conclusion. He’s been thinking and accusing the Faux but this thought just came into his mind.

Could it be a human that hurt Nixon?

Were they discovered?

Naramdaman niya ang pag-init ng dugo niya sa posibilidad na maaaring pinatay na ng kung sinong tao ngayon si Nixon.

No, that can’t be. He wouldn’t accept it. He will blow the entire city and destroy every human being he’ll come across if Nixon will be found dead in the hands of a human.

He won’t accept such thing.

“Wait,”

Naagaw ang atensyon niya at mabuti nalang ay kumalma siyang nang biglang tumigil sa pagtakbo si Hercules kaya naman maging siya ay napatigil. Cai stood on a big tree branch beside Hercules. He can see Hercules staring from a far where there is an old looking building but looks like it’s still operating. He can see it’s being guarded by humans whom appears to be armed.

“I can smell Nixon’s blood and scent the strongest here. He might be inside that building.” Ani Hercules nang bumalik ito sa anyong tao.

Cai felt a bit of relief.

“Let’s go and get him—

Cai was about to go without any second thought and without wasting any time when Hercules suddenly gestured his hand as if stopping him.

“Wait, we need to be careful. Ilang buwan na ang lumipas nang ilipat at idesto ako sa kalapit na siyudad, there were several reports of k********g and the suspects are big syndicates who smuggles d**g. I was having a hard time trying to locate their hideout but I think... this is it.”

Cairen stared at the old-looking building, “So, these humans are not innocent?”

Hercules nodded, “What a catch,”

“So we can kill them,” Biglang pagsasalita ni Wendy.

“They’re heavily armed so I can assure you that they’re illegal.”

Cai glanced at Hercules, “You said you were having a hard time finding their hideout. How about we solve that problem of yours by eliminating this syndicate you’re investigating? Would that be enough as an exchange for your help tonight?”

Hercules gazed back at Cai and grinned, “That would be a good idea,”

Hercules, aside from being a werewolf, he has a life to live like a normal human being a policeman.

“Deal.” Ani Cai nang tinapunan niya ng tingin isa-isa ang mga kapatid.

“They’re heavily armed. There will be raining bullets, can you manage?” Aniya sa mga kapatid na sunod-sunod lang nagsitanguan.

“We will eliminate every single one of them, right?”

Cai nodded, “But we need to get Nixon first,”

“Wait, keep in mind that there might be innocent humans or victims inside the hideout, and if I’m not mistaken, they’re innocent little kids that was kidnapped. You should be careful.”

“Alright. You heard that?” Ani Cai sa mga kapatid na tumango lang hanggang sa kaniya-kaniya na silang nagsialisan patungo sa loob ng lumang gusali.

**

HINDI PA maproseso ni Anna ang mga sinabi ni Marjorie nang umalis na ito at naiwan siyang nakatayo sakaniyang pwesto.

Si Marjorie ay kaniyang tiyahin at ito ang dahilan kung bakit buhay pa siya hanggang ngayon.

Luhaan ang mukha niyang nakatulala lang.

“Anna.”

Bahagya siyang napasinghap at nawala sa pagkatulala nang biglang sumulpot sa harapan niya si Nixon na hindi niya naramdaman. Pinunasan niya ang luhaan niyang mukha at napasinghot.

“A-Akala ko totoo kang nawalan ng malay—

“S-Sampung taon ka nang nandito?”

Hindi siya nakaimik sa sinabi nito nang marahan ang siyang napatango.

“H-Hindi ba’t sobrang tagal no’n para sa mga tao dahil maikli lang ang buhay nila? G-Gano’n lang ang naging buhay mo? Nakakulong ka lang rito?”

Muling nagsibagsakan ang luha niya at napayuko sa narinig niyang sinabi ni Nixon.

Kaya pala buhay pa siya...

Kaya pala nanatili siyang buhay...

“Nakakaawa ka naman. Ayos ka lang ba?” Tila inosenteng tono ani Nixon.

Malungkot siyang napangiti, “Okay lang ako.” Mahinang sagot niya rito.

“Narinig ko ‘yung sinabi nu’ng babae. Itatakas ka raw niya bukas, pero tutulungan na kitang makatakas ngayon. Tara na, sumama ka sa’kin,”

Nagulat siya nang bigla niyang maramdaman ang kamay nitong humawak sa kamay niya.

Napakalamig na pawang yelo...

“S-Sandali. Hindi mo pa rin ba naiitindihan ang mga sinabi ko? Imposibleng makatakas tayo rito. Alam mo Nixon—”

Pinusan niya ang luha saka yumuko para magpantay ang mukha nila ni Nixon. Mahigpit niyang hinawakan ang malamig nitong kamay.

“—kung totoo talagang itatakas ako ni Marjorie bukas ng gabi, hintayin nalang natin. Sumama kang tumakas sa’kin. Sa ngayon, magpahinga ka na muna, matulog ka muna ngayong gabi dahil nagkaroon tayo ng pag-asa—

“Hindi puwede. Ngayong gabi, kailangan ko nang umuwi sa mansion dahil mas natatakot ako sa galit ni Kuya kaysa sa kamatayan mismo. Ngayon na tayo tumakas, panigurado maitatakas kita rito, hindi katulad bukas, tara na Anna,” Pagpupumilit pa nito.

Napabuntong-hininga si Anna nang bigla siyang higitin nito pero hindi siya nagpatinag.

“Nixon, naiitindihan kong bata ka palang at hindi mo pa lubusang napapagtanto ang nangyayari—

“Hindi! Naiitindihan ko lahat dahil mas mataas naman ang IQ namin kaysa sa mga tao kahit bata palang ang mga katulad namin, naiitindihan na namin ang mga bagay-bagay— alam mo kung ayaw mong maniwala sa’kin, manood ka nalang,”

Biglang binitawan ni Nixon ang kamay niya at kahit na sobrang dilim ay pinilit niyang makita ang bulto nito. Mabuti nalang talaga ay may sinay ng buwan sa loob ng silid.

Biglang tumakbo si Nixon patungo sa sulok ng silid. Nakatingin lang siya rito nang muli itong tumakbo patungo sa pader.

Nakatingin lang siya rito at hindi umimik nang makita niyang umamba ng suntok si Nixon pagkalapit nito sa pader. Nanlaki ang mata nito at akmang hahabulin ito para pigilan ngunit hindi niya na ito naabutan.

Ang akala niya ay tuluyang susuntukin ni Nixon ang pader ngunit bigla itong napatigil sa hangin nang marinig niya ang pagsinghap ni Nixon.

“A-Anna... ang mga kapatid ko... n-nandito sila!”