ต้นตอของความสงสัยอาจมาจากการที่ฉันเอาแต่จับจ้องจอมือถือ ทั้งยังเผลอกัดริมฝีปากตัวเองโดยไม่รู้ตัวนั่นแหละ ก็นะ...
“มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยอะพี่” ฉันตอบไปตามตรง ทว่าคำตอบนั้นค่อนข้างคลุมเครือ
“ปรึกษาพี่ได้นะจ๊ะ” พี่นานาเสนออย่างมีน้ำใจ ฉันจึงหันไปยิ้มให้เธอแล้วคว่ำจอสมาร์ตโฟนลงบนโต๊ะทำงาน
“แต๊งส์ค่าพี่สาว แต่ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก” ปากบอกว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่ทั้ง ๆ ที่ตลอดทั้งวัน...เรื่องของเขาวนเวียนอยู่ในหัวไม่ต่ำกว่าสิบครั้งแล้ว
อยากโทร.ไปถามก็ไม่มีเบอร์ซะด้วยสิ เพราะตั้งแต่สี่เดินหน้าจีบฉันอย่างจริงจัง ช่องทางติดต่อเพียงหนึ่งเดียวที่มีคือเฟซบุ๊ก จะโทร.ผ่านแอปฯ เมสเซนเจอร์ก็คงไม่เข้าท่าเพราะเขาไม่ออนไลน์นานแล้ว
นายสิรธีร์คนนี้นี่ มาทำดีด้วยแล้วหายหน้าหายตา เจอกันเมื่อไหร่แม่จะฟาดให้ร้องเอ๋งเลย
โอ๊ย คิดอะไรเนี่ยอีส้ม
ที่ผ่านมาแกหาทางผลักไสสี่ออกชีวิตตั้งหลายครั้ง พอหายไปจริง ๆ...ดันทำ
