อย่างวันนี้ ฉันออกเดินทางตอนเที่ยงครึ่ง (เพราะใช้เวลาไปกับการอาบน้ำแต่งตัว) ถึงที่นี่เกือบบ่ายสาม นอกจากระยะทางยังมีเรื่องของการจราจรที่ติดขัดเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย
“ข้ออ้างชัด ๆ คงจะเอาเวลาไปกระหนุงกระหนิงกับไอ้เคย์มากกว่า” ประโยคนี้เป็นของไอ้มะขาม น้ำเสียงเสียดสีประชดประชันไม่เปลี่ยน
ก็ อืม...เด็ก ๆ แก๊งนี้ไม่มีใครชอบพี่เคย์เลยสักคน แต่ฉันไม่เคยถามถึงเหตุผลหรอกนะ และคิดว่าไม่จำเป็นต้องถามด้วย
“เลิกพูดชื่อนี้เหอะ ระคายหู” ฉันบอกปัดอย่างไม่ใส่ใจแล้วเดินไปเปิดท้ายรถ “เจ๊ซื้อของกินมาเพียบเลย เอาไปแบ่งครอบครัวกินซะนะ”
“โห เจ๊ส้วมใจป้ำ!”
ไอ้โชวิ่งมาดูอาหารมากมายที่ฉันใส่ไว้ท้ายรถ สองตาเป็นประกายระยิบระยับ แต่ปากยังหมาเหมือนเดิม
ป๊าบ!
ทนไม่ไหว เลยฟาดที่หัวกลม ๆ หนึ่งที
“ส้วมที่ไหนจะสวยแบบนี้ หัดพูดดี ๆ กับเจ๊หน่อยสิ” ฉันเทศนาเสียงเขียว “เอ้า รีบ ๆ มาหยิบไป เจ๊จะเข้าบ้านแล้ว แดดโคตรร้อ
