“เบลล์ไม่ให้! แยกย้ายกันไปตามทางของชีวิตตัวเองเถอะนะคะ ถือว่าเบลล์ขอ เราสองคนต่างก็เจ็บปวดกันมามาก อย่าทำร้ายกันและกันไปมากกว่านี้เลย”
เธอพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ เวลานี้การแก้แค้นให้เขาเจ็บปวด ไม่ใช่สิ่งที่ต้องการ หากแต่เป็นความสงบสุขในชีวิต และการเริ่มต้นใหม่กับผู้ชายที่ได้เลือกแล้วว่าเป็นคนที่เหมาะสม
อธิวรรธน์เบือนหน้าหนี ด้วยไม่อยากให้คนตรงหน้าเห็นว่าเขาร้องไห้ ยามนี้หัวใจมันบอบช้ำเกินกว่าจะทนไหว เขาไม่ได้ต้องการจะทำร้ายจิตใจใคร เพียงแค่ขอให้นีรนาราคืนลูกมา อย่าพรากครอบครัวเพียงคนเดียวของเขาไป
แค่นั้น..
“ขอร้อง.. คืนลูกให้พี่เถอะนะ”
สองมือพนมขึ้น ก่อนที่อธิวรรธน์จะก้มลงกราบที่ตักของหญิงสาว น้ำตาลูกผู้ชายหลั่งรินออกมาเป็นสาย
หัวอกของหญิงสาวสั่นสะท้าน มันเจ็บปวดและทรมานไม่แตกต่างจากเขา
“อย่าใช้น้ำตาของพี่มาบีบบังคับเบลล์ เพราะครั้งหนึ่งเบลล์เคยใช้มันอ้อนวอนให้พี่หยุดที่เบลล์ นักศึก
