Chapter 2 ตัวตน

1263 Words

กึก!! ฉันเงยหน้ามองบุคคลที่เข้ามาใหม่แต่ก็ต้องชะงักไปนิดหน่อยเพราะว่าฉันพอจะรู้จักเขาอยู่บ้าง ธันเดอร์นักแคสเกมที่กำลังฮิตฮอตมากตอนนี้ แถมเข้ายังเรียนที่เดียวกันกับฉันอีกเคยเห็นผ่าน ๆ ไกล ๆ ไม่คิดว่าจะหล่อขนาดนี้แหะแต่ความหล่อไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้ฉันอยู่ด้วยตลอดชีวิตแน่ “มองหน้าทำไมวะ?” ดูมันพูดกับคนที่เจอครั้งแรกดิแล้วแบบนี้อะนะที่พ่อแม่ฉันบอกว่าดี ไม่เอาอะ!! “แค่คิดว่า อ่อ ธันเดอร์คนนี้เองสินะ” ฉันพูดช้า ๆ ตามสไตร์สาวหวานแต่ติดกวนนิด ๆ เพราะมั่นไส้เขา “ฉันทำไม?” “ที่ดัง ๆ หน้าหล่อ ๆ แต่นิสัยเสีย...” อยากด่าแรงกว่านี้นะถ้าไม่ติดว่าพ่อแม่อยู่ตรงนี้ละก็ต้องมีด่ากันสักยกแหละ แต่ว่าฉันก็มีมารยาทอยู่พอตัวไม่งั้นเสียชื่อแม่ของฉันหมด “เธอ!” “ธันเดอร์! นั่งลงและสวัสดีลุงดรณ์และป้ากลิ่นจันทร์ก่อน” คุณลุงทวีดุธันเดอร์นิดหน่อยเมื่อเขากำลังก้าวร้าวใส่ฉัน “สวัสดีครับ” พรึ่บ! เขาสวัสดีจบก็ลงนั่งอย่างไม่ต้องใครเชิญ “จ้ะ ทำงานดึกเหรอถึงได้มาสายแต่ก็แบบนี้แหละคุณพ่อของเราบอกว่าธันเดอร์ทำงานเยอะ” “ล่อหญิง...” “ใช่ครับ ธันเดอร์มันทำงานหลายอย่างจนแทบไม่มีเวลาขนาดผมที่เป็นพ่อยังไม่ค่อยเจอเลยตนนับ” คุณลุงทวีแก้ตัวแทนลูกชาย “ถ้ามีงานเยอะขนาดนั้นก็คงยังไม่เหมาะสมกับการมีครอบครัวหรอกค่ะ แล้วอีกอย่างเทียนชอบผู้ชายมีเวลาให้มากกว่าผู้ชายบ้างานน่ะค่ะ” ฉันรีบพูดสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบและมันตรงกับลูกชายของเขา “แต่ผู้ชายที่ขยันก็ดีแล้วนิลูกดีกว่าพวกไม่ทำอะไรเลยนะ” คุณพ่อ!! “แต่ทำเจอละเลยคนข้าง ๆ เทียนก็ไม่ชอบค่ะที่สำหรับเรายังเรียนกันอยู่เลยนะคะ จะรีบแต่งงานไปทำไม?” ฉันบอกกับคุณพ่อ “แม่ไม่ได้ให้แต่งงานสักหน่อยแค่ให้มารู้จักกันไว้แต่ถ้าจะแต่งแม่ก็ไม่ขัดนะ ^^” ยิ้มหน้าตายินดีปรีดาเหลือเกินนะ เฮ้อออ!! “ไม่ครับ ไม่แต่ง ไม่หมั้นและแต่ไม่มีการสานสัมพันธ์อะไรทั้งนั้น” ธันเดอร์พูดขัดซึ่งฉันก็นั่งนิ่งเพราะอยากรู้ว่าเขาจะทำยังไง แบบนี้ก็หวานหมูละสิฉันไม่ต้องทำอะไรธันเดอร์ก็จัดการแทน “ไอ้ธัน!” “อะไรละตาแก่! ขอโทษนะครับที่ผมต้องพูดแบบนี้แต่นี้มันปี 2023 นะครับ! 2023! ไม่ใช่เมื่อร้อยปีที่แล้วที่พ่อแม่ต้องหาสามีให้ลูกสาวหรือว่าลูกชายน่ะ! โคตรไร้สาระเลย...” พรึ่บ! ประโยชน์หลังเขาพูดเบา ๆ นะเลยไม่มีใครได้ยินแต่ฉันนั่งข้างเลยได้ยิน แต่ก็จริงอย่างที่เขาพูดนั่นแหละทำไมพ่อแม่พวกเราไม่เข้าใจสักที “ไอ้ธันจะไปไหน?! ธันเดอร์!” และคุณลุงทวีก็ตามลูกชายไป “...” ภายในโต๊ะตกอยู่ในความเงียบไม่มีใครพูดอะไร แต่ฉันจะปล่อยจังหวะนี้ไปไม่ได้เด็ดขาด! “ฮึก! คงพอใจคุณพ่อ คุณแม่แล้วนะคะที่เทียนโดนผู้ชายทิ้งแบบนี้” ฉันร้องไห้ดราม่าใส่ทันที เทียนขอโทษนะคะแต่ว่าเทียนก็ต้องแสดงเพื่อเอาตัวรอดจากพ่อแม่เหมือนกัน... “ทะเทียนหอม” “ไม่เป็นไรหรอกเทียนชินแล้ว มันไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อยที่เทียนโดนทำแบบนี้ ฮึก! งั้นเทียนกลับก่อนนะคระถ้ามีรอบหน้าอีกคุณแม่ถามความสมัครใจของอีกฝ่ายมาก่อนดีกว่า ฮึก! เทียนทำเพื่อคุณพ่อ คุณแม่ได้อยู่แล้วค่ะ ฮึก ๆ” ฉันปาดน้ำตาก่อนจะลุกออกมาจากโต๊ะอาหาร “เทียนหอมลูก!” ฉันไม่ได้หันกลับไปมองแต่อย่างใดเมื่อเล่นแล้วต้องเอาให้สุด ฉันซึมซับวิธีการแบบนี้มาจากคุณแม่ของฉันนั่นแหละ ปึก! “เฮ้อออ!!” ฉันขึ้นมาบนรถก่อนจะถอนหายใจเอากระดาษทิชชู่ซับน้ำตาที่ไหลออกมา รอบนี้คงจะหยุดการหาคู่ไปได้สักพักแหละ พวสกท่านจะทำเหมือนรู้สึกผิดและเห็นใจฉันแต่ไม่นานก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันแสดงละครแบบนี้หรอก และบทมันก็เริ่มซ้ำแล้วด้วย “ทำยังไงดี?” ฉันทิ้งตัวพิงเบาะรถ “หาแฟน?” แล้วจะหาจากที่ไหนอะถ้ามีและไม่ดีฉันก็ไม่เอาอีก “แม่งเอ๊ยย!!” ชีวิตฉันเกือบจะดีแสนเพอร์เฟคอย่างที่ใคร ๆ พูดกันแล้วแต่ติดแค่เรื่องนี้แหละ เรื่องที่อธิบายยังไงพ่อแม่ก็ไม่เข้าใจ ภายนอกของฉันคือสาวแสนดี บ้านรวย พ่อแม่มีความพร้อมในทุกด้าน แถมการเรียนของฉันก็ไม่ไก่กา แต่ความจริงไม่เลยฉันแทบไม่มีอะไรที่เป็นของตัวเองเลย ต่อหน้าพ่อแม่อีกอย่างส่วนลับหลังอีกอย่างมันเป็นตัวตนที่ไม่สามารถเปิดเผยออกมาได้ ตัวตนอีกคนที่อยู่ภายใต้ชื่อ ‘เทียน่า’ Rrrr “มีอะไร?” ฉันรับสายจากเพื่อนที่โทรเข้ามาเสียงห้วนเพราะว่าอารมณ์เสียอยู่ (ปาร์ตี้ไหมจ๊ะคืนนี้ผับ) “ไปสิ” กำลังเครียดอยู่ด้วยไปเต้นให้หายเครียดหน่อยดีกว่า (เจอกันน้า~ เทียน่าคนสวย~) “อืม เจอกัน” ฉันวางสายจากเพื่อนก่อนจะขับรถออกมาทันที (ธันเดอร์) “ไอ้ธันเดอร์!” แม่งเอ๊ย!! จะตามาทำห่าอะไรวะ?! “มีอะไร?” ผมถามคนตรงหน้าที่เดินตามผมมาที่ลานจอดรถ “แกเสียมารยาทมากนะ! พูดแบบนั้นได้ยังไงฮะ!! เทียนหอมเป็นผู้หญิงโดนพูดแบบนั้นเขาจะรู้สึกยังไง?! ไม่เห็นแกฉันก็ควรเห็นแกผู้หญิงบ้าง!!” บ่นห่าอะไรไม่รู้เรื่องผมก็ไม่ได้อยากมาป่ะใครกันที่ใช้วิธีสกปรกบังคับผมออกมา “ก็มาให้แล้วจะเอาอะไรอีก!!ก็บอกแล้วว่าไม่เอา ๆ ทำไมพูดไม่ฟังวะ?!” ผมไม่สนหรอกว่าคนตรงหน้าจะเป็นพ่อเพราะว่าไม่ได้เลี้ยงผมมาสักหน่อย แล้วจะเอาอะไร? “ที่พ่อหาผู้หญิงให้เพราะว่าหวังดี!!แกจะได้ไม่โดนผู้หญิงหลอก!!” “ผมไม่ได้โง่ขนาดนั้นนะอย่ามาเป็นห่วงไม่เข้าเรื่อง ไปห่วงตัวเองเถอะ!” เหตุผลโคตรตอแหลเลย ความจริงที่อยากให้ผมแต่งงานหรือหมั้นกับยัยนั่นคงเพราะว่าบ้านรวยนั่นแหละ ไม่ได้เป็นห่วงเป็นใยอะไรผมหรอกก็แค่คำพูดสวยหรู!! “ฟังนะ! ไม่มีใครเหมาะสมกับแกเท่าหนูเทียนหอมแล้ว” “ยัยเอ๋อปากดีนั่นอะนะไม่เอาอะและเลิกเรียกไปดูตัวได้ละเบื่อ!!” แม่งเอ๊ย!! เริ่มหงุดหงิดละนะ “ถ้าพ่อไม่หาให้แกจะได้ผู้หญิงดี ๆ มาเป็นเมียไหม?!” “ดีไม่ดีผมตัดสินเองได้ไม่ต้องมาสอน!” ไม่อยากคุยด้วยละแม่ง!! ปึก!! บรื้นนนนนน!!! ผมขึ้นรถได้ก็สตาร์และออกตัวมาเลย เมื่อไหร่พวกผู้ใหญ่จะเลิกมายุ่งกับชีวิตพวกเราสักทีวะ! ยัยเทียนไขนั่นก็เหมือนจะไม่ใช่ครั้งแรกด้วย สีหน้าดูเหมือนอยากตายเต็มทน “เฮ้ออออ!” บรื้นนนนนนนนนนนนนนนนนน!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more