อัตรารัก

Chapter 1 ดูตัวดูใจ

วันต่อมา...

พรึ่บ! พรึ่บ!

“คนสวยใส่อะไรก็สวยจริง ๆ นั่นแหละ” ฉันหมุนตัวไปมาอยู่หน้ากระจกหลังจากที่แต่งตัวเสร็จแล้วเพื่อจะออกไปทานข้าวกับคุณแม่และคุณพ่อ ที่จริงแล้วมันเป็นการไปดูตัวต่างหากฉันรู้ทันทุกอย่างแล้วละแต่ก็ไปทุกรอบและห้ามวิธีปฏิเสธเอาทีหลังว่าไม่เหมาะกันบ้าง ฉันไม่ชอบบ้างหรือว่าอีกฝ่ายไม่ชอบบ้าง ฉันไปทุกครั้งตามที่คุณแม่บอกเพราะท่านไม่เคยใช้คำพูดรุนแรงเลยสักครั้งเป็นการบังคับที่แสนอ่อนหวานไปในตัว เพราะแบบนั้นฉันเลยไม่สามารถปฏิเสธคุณแม่ได้เลยสักครั้ง

คุณแม่ของฉันท่านเป็นหม่อมราชวงศ์มาก่อนเพราะที่บ้านของคุณแม่ทำงานในวังมาอย่างยาวนานแต่ตอนนี้คุณแม่ฉันก็เพียงบุคคลธรรมดาที่คอยดูสามีเท่านั้นแหละ ชื่อว่าคุณหญิงกลิ่นจันทร์ ส่วนคุณพ่อฉันทำงานเป็นนักการทูตเลยเดินทางบ่อยโดยมีคุณแม่ติดตามไปด้วยท่านชื่อคุณดรงณ์ นั้นแหละครอบครัวฉันมีเท่านี้เลยทำให้พ่อแม่ของฉันชอบจับคู่ให้ฉันมาก ๆ เพราะกลัวว่าวงษ์ตระกูลจะไม่มีคนสืบสกุลเพราะว่าฉันไม่เคยมีแฟนสักคนเดียว =_= ไม่ใช่ว่าไม่มีใครมาจีบนะแต่ฉันไม่ถูกใจใครสักคน บางคนเหมือนจะดีแต่ไม่นานก็ดีแตกเพราะงั้นเลยไม่เอาใครดีกว่าน่าเบื่อเลยทำให้พ่อแม่ฉันเป็นห่วงอยู่นี่ไงเลยพยายามหาผู้ชายมาให้ เฮ้ออออ

“ออกไปเลยแล้วกัน” ฉันมองนาฬิกาข้อมือก่อนจะหยิบกระเป๋าและเดินออกมาจากห้องฉันเป็นพวกไม่ชอบสายเท่าไหร่น่ะ

ระหว่างไปร้านอาหารที่คุณแม่บอกฉันจะบอกเรื่องราวเกี่ยวกับตัวฉันคราว ๆ ก่อนแล้วกันว่าทำไมมีสองชื่อและชื่อไหนคือของจริง บางคนอาจจะเดาได้แต่บางคนก็ไม่เพราะงั้นจะเล่าให้ฟังแบบสั้น ๆ นะ ฉันชื่อจริง ๆ ที่คุณย่าตั้งให้ว่าเทียนหอม หรือเทียน่าเป็นชื่อในการทำงานและโซเชียวเท่านั้น งานของคือถ่ายเซ็กซี่หรือโป๊บ้างบางครั้งตามแต่มูลค่าของเงินที่ได้มา เสียงคราง และคลิปช่วยตัวเอง เรียกง่าย ๆ ก็ดาวทวิตหรือโอลี่แฟนนั่นแหละ และแน่นว่าไม่มีใครได้เห็นใบหน้าของฉัน อ่อ รับวีดีโอคอลบ้างบางครั้งถ้าเงินเยอะก็ทำ ที่ทำงานแบบนี้ไม่ใช่เพราะว่าจนหรือไม่มีเงินหรอกนะ ฉันก็แค่ทำเพื่อตอบสนองความต้องการของตัวเองเท่านั้นเอง จบ! การแนะนำตัวเพียงเท่านี้ก่อนบอกเยอะเดี๋ยวไม่ตื่นเต้น หึ!

เวลาต่อมา...

ร้านอาหารแห่งหนึ่ง

“สวัสดีค่ะคุณพ่อ คุณแม่” ฉันมาถึงร้านอาหารแล้วและก็เข้ามาในร้าน

“สวัสดีครับลูก อ่อ นั่นลุงทวีสวัสดีสิลูกเป็นเพื่อนพ่อตั้งแต่สมัยเรียนนู้นแหนะ” พ่อของฉันแนะนำบุคคลที่นั่งร่วมโต๊ะด้วยและมีคนเดียวอย่าบอกนะว่าพ่อแม่ฉันจะให้ดูตัวกับลุงคนนี้?

เอาจริงดิ?

“สวัสดีค่ะคุณลุงทวี เทียนหอมนะคะ^^” ฉันแต่ก็ยกมือไหว้และแนะนำตัวเองอย่างอ่อนหวานเพราะได้รับการสั่งสอนมาจากคุณแม่และคุณยาย แน่นอนว่าตอนนี้ฉันคือเทียนหอมสาวน้อยอ่อนหวานและเรียบร้อยตามแบบฉบับหญิงใจงาม แม้ความจริงแล้วอาจจะใจทรามไปหน่อยก็เถอะ

“สวัสดีจ้ะน่ารัก อ่อนหวานสมแล้วที่เป็นลูกสาวของกลิ่นจันทร์”

“ขอบคุณค่ะคุณลุงทวี” ฉันยกมือและยิ้มหวาน

“นั่งก่อนเถอะเทียนหอมธันเดอร์ยังไม่มา” คุณแม่ของฉันเอ่ยชื่อที่ฉันไม่เคยรู้จักขึ้นมา

“ธันเดอร์เหรอคะ?”

“ลูกชายลุงทวีน่ะ” อ่อออ คิดว่าจะให้ดูตัวกับคุณลุงทวีที่แท้ก็ลูกชายเขานี่เอง แถมยังมาสายแบบนี้ฉันเดาเลยว่าลูกชายของเขาไม่ได้เต็มใจมาแน่นอนเพราะงั้นก็ดีแล้ว ฉันจะได้ไม่ต้องออกแรงอะไรมากแค่นั่งนิ่ง ๆ ให้การทานข้าวจบลงและบอกว่าฉันไม่ชอบคนไม่ตรงต่อเวลาแค่นั้นการดูตัวดูใจครั้งนี้ก็จบลง

“อ่อค่ะ ไม่ต้องเร่งก็ได้นะคะเดี๋ยวจะเกิดอุบัติเหตุ” ฉันแกล้งพูดอย่างเป็นห่วงแต่ความจริงแล้วให้รถคว่ำไปเลยก็ดีเหมือนกัน เหอะ!!

“หนูเทียนหอมน่ารักมากนะลุงอยากได้เป็นสะใภ้” โอ้ววว!!! พูดตรง ๆ งี้เลยเหรอลุ๊ง?!

“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ” ฉันมือเกาท้าทอยแสร้งเขินอายนิดหน่อย

“ไม่ต้องถ่อมตัวไปหรอก งั้นเดี๋ยวฉันขอตัวก่อนนะไปโทรหาไอ้ธันแปบ”

“เออ ๆ แต่ไม่ต้องรีบก็ได้เดี๋ยวจะเกิดอุบัติเหตุอย่างที่เทียนหอมว่า” คงจะสนิทกันจริงสนิทนะเพราะว่าฉันยังไม่เคยเห็นคุณพ่อคุยกับใครสนิมสนมขนาดนี้มาก่อนเลย

“เออ!” แล้วคุณลุงทวีก็เดินออกไป

“คุณแม่หลอกเทียนมาดูตัวอีกแล้วนะคะ” ฉันพูดขึ้นอย่างเบื่อหน่าย

“คุณแม่ขอโทษนะคะ แหะ ๆ” เฮ้ออ!! คุณแม่ก็พูดแบบนี้ตลอดแต่ก็ไม่เคยจะหยุดหาผู้ชายมาให้

“ที่พ่อแม่ทำแบบนี้เพราะว่าหวังดีอยากให้เจอผู้ชายดี ๆ เทียนไม่เคยมีแฟนถ้าไปเจอผู้ชายคนอื่นที่ไม่ดีจะทำยังไงแบบนี้แหละพ่อแม่รับรองแล้วว่าผ่านทั้งนิสัย ชาติตระกูล และฐานะ ลูกพ่อแต่งงานออกไปต้องไม่ลำบากเข้าใจพ่อแม่ไหมลูก?” ตั้งแต่เกิดมาพ่อแม่ไม่เคยคะตอกใส่ฉันสักครั้งแต่วิธีการพูดของพ่อแม่ทำให้ฉันกดดันและเครียดมาก ๆ หลายครั้ง

“เทียนเข้าใจค่ะแต่เรื่องแบบนี้มันบังคับกันไม่ได้หรอกนะคะ ถ้าแต่งงานกันไปแล้วไปไม่รอดสุดเลิกกันแบบนั้นไม่น่าเสียหน้ามากกว่าเหรอคะ?” ฉันพยายามอย่างเหนื่อยใจ

“เชื่อแม่นะว่าที่แม่เลือกมาดีที่สุดแล้ว...” ดีที่สุดแต่ตอนนี้ยังไม่โพล่งหัวมาเลย!! คนดี ๆ ที่ไหนเขาจะมาสายขนาดนี้กัน!!

“คุณแม่ก็รู้ใช่ไหมคะว่าเทียนไม่ชอบพวกไม่ตรงต่อเวลา ที่ผ่านมาเทียนเป็นฝ่ายรอมาตลอดพ่อแม่ไม่สงสารเทียนบางเหรอคะ...” ได้เวลาปล่อยน้ำตา

“มาแล้วครับ ขอโทษที่มาสายนะหนูเทียนหอม...นี่ธันเดอร์ลูกชายลุงเอง^^”

เวรตะไลเอ๊ย!!

จะโพล่งหัวมาทำไม?!