Ikalawang Yugto.
4 years later...
"Wow, Donut! Thank you, ate!"
"Hmm. Paghatian n'yo 'yan, magtira kayo para sa ate Niknik n'yo, ha?"
"Okay po."
Nangingislap ang mga mata ng kambal habang binubuksan ang dala kong pasalubong. Sa tuwing nakikita ko ang kanilang kasiyahan ay gumagaan ang aking pakiramdam. Parang kuntento na akong mapasaya sila.
"Nand'yan ka na pala. Kumain ka na ba?" Si Mama. Humalik ako sa kanyang pisngi.
"Yes, Ma. Si Papa po pala?"
"Hindi pa nakauwi. Tumawag na siya, gagabihin daw siya. Kaya nauna na kaming kumain. Halika, sasamahan na kita sa kusina."
"Sige, Ma."
Iniwan ko ang aking bag sa sala saka sumunod kay Mama sa kusina. This is usual routine. Malimit kong nakakasabay si Papa sa hapag dahil kung hindi ginagabi ay mas maaga siyang umuuwi kesa sa 'kin kaya na
