เรือนเฟิงซาน
จ้าวหมิงอวี่ยามนี้เปลี่ยนเป็นอาเป่านั่งเฝ้าหม้อไฟ บนโต๊ะตรงหน้ามีทั้งเนื้อแกะและเนื้อวัวที่แล่เป็นชิ้นบางๆ แบ่งใส่ชามหลายใบ ชามแต่ละใบแยกเป็นเนื้อหมักงา เนื้อหมักสมุนไพร หมักด้วยเหล้า หมักด้วยการเอาเครื่องเทศหมกไว้ และเนื้อที่ไม่หมักแต่แล่เป็นชิ้นยาวๆ วางขดเป็นวงกลมบนผักคล้ายกลีบบุปผา ทั้งประณีตและเอาใจใส่
“องค์ชายสี่ เหตุใดพร่ะ อุ๊บ!” ยังถามไม่จบ พลันถูกเจ้านายยัดผักใบใหญ่ใส่ปาก
“อาเป่า” เขาย้ำ “ยามนี้เจ้าต้องเรียกข้าว่าอาเป่า”
“แค่กๆ” ฟ่านเจิ้งรีบเคี้ยวผักกลืนลงคอ “อาเป่า เหตุใดเจ้าไม่กินกับนางสองต่อสองเล่า” เมื่อเปลี่ยนชื่อ สรรพนามก็ต้องเปลี่ยนเช่นกัน เขาผายมือขึ้นเริ่มพร่ำเพ้อพรรณนา “ชายหญิงร่วมมื้อมิเดียวดาย หม้อไฟใต้แสงจันทร์ ความสัมพันธ์แน่นแฟ้น มิห่างเหิน”
จ้าวหมิงอวี่นิ่วหน้า “เจ้าคิดว่าข้าควรสะดวกใจ?”
สองแขนของฟ่านเจิ้งพลันชะงักกลางอากาศ ทว่าสักพักเขาก็ยักคิ้
