เรือนหมิงอันยามราตรีเงียบสงัด
นางกำนัลผู้หนึ่งเดินเข้ามาในเรือนอย่างสงบเสงี่ยม เอ่ยกับทหารยามอย่างนอบน้อม “ข้ามาเปลี่ยนไส้เทียน”
ทหารยามถาม “เดิมทีเป็นหน้าที่อีกคนมิใช่หรือ?”
“จู่ๆ นางเกิดเจ็บท้อง ข้าน้อยจึงมาแทนเจ้าค่ะ”
ทหารยามพยักหน้า เปิดทางให้แต่โดยดี
เจียเย่ยกยิ้มอ่อนหวาน “ขอบคุณเจ้าค่ะ”
ทว่าพอคล้อยหลังจากทหารยาม รอยยิ้มอ่อนหวานพลันเปลี่ยนเป็นเลือดเย็น แท้จริงนางกำนัลที่ควรมาทำกำลังนอนหลับเหมือนตายเพราะสลบอยู่ในห้องพักต่างหาก
หญิงสาวเดินเข้าเรือนหมิงอันอย่างสง่าผ่าเผย
คืนนี้นางสมควรทรมานจ้าวหมิงอวี่อย่างไรดีนะ เขาถูกหลิ่งหลินทำลายวรยุทธย่อมง่ายดายยิ่งกว่าพลิกฝ่ามือ
ควักลูกตาใส่กล่องส่งไปให้หลิ่งหลินดีหรือไม่?
อา...ไม่ได้ๆ รุนแรงเกินไป ประเดี๋ยวตายเร็ว หากจ้าวหมิงอวี่ตายง่าย นางย่อมหมดสนุก
แล้วจะเอาสิ่งใดปั่นหัวข่มขู่ให้หลิ่งหลินทิ้งสำนัก ออกมาถึงที่นี่ดีเล่า?
ขณ
