หลังจากนั้นหลิ่งหลินก็คิดได้ว่ามิใช่ประเมินอาจารย์เฉาต่ำเกินไป แต่เป็นเพราะตัวนางยังไม่เก่งอักษรมากพอต่างหาก
เมื่อคิดได้ หญิงสาวจึงเข้าเรียนทุกวันไม่เคยขาด และได้เจอจ้าวหมิงอวี่ทุกวันเช่นกัน
แต่นางก็ยังไม่มีโอกาสเข้าหาเขาได้อย่างเหมาะสม ไม่รู้ว่าควรเริ่มจากตรงไหน ขอบคุณเรื่องตำราหรือ ขอบคุณเสร็จแล้วอย่างไรต่อ ต้องทำแบบไหนให้เขาเชื่อใจ ความรู้สึกผิดจากร่างเก่ายังเกาะกุมหัวใจแน่นหนาปานนั้น การสอพลอเพื่อเข้าหาใครสักคนหมายผลประโยชน์แก่ตนด้วยพื้นนิสัยเดิมแล้ว มันก็ยากอยู่
ระหว่างนี้ที่ยังหาหนทางไม่เจอ นางจึงตั้งใจเรียนยิ่ง เป็นการหาอะไรทำที่น่าภิรมย์จริงๆ
อักษรเป็นการเริ่มต้นเรียนรู้ทุกสิ่งโดยแท้
ยังคิดเอาไว้ว่า หากเรียนรู้ เขียนอักษรได้ทุกตัวแล้ว นางจะเขียนแผนผังค่ายกล เขียนตำราวิชายุทธ วิชามาร เมื่อก่อนทำได้เพียงวาดรูปคนฝึกยุทธ วาดรูปอาวุธต่างๆ ต่อไปนี้ย่อมเขียนอธิบายด้วยตัวอักษรให้ชั
