“หึๆๆ ต่อให้ไอ้วายุไม่พูดยังไงมึงก็เลี่ยงไม่ได้หรอกว่ะ มึงไม่รู้สึกเหรอวะว่าโลกแม่งเหวี่ยงมึงกับผู้หญิงคนนั้นให้ต้องเจอกันทั้งที่ไม่อยากเจอบ่อยๆ”
“แล้วกูควรทำยังไงดีวะ”
“ไม่รู้ว่ะมันเรื่องของมึง”
“...ไอ้สัส”
“หึๆๆ ก็มันเรื่องของมึงจริงๆ แน่หว่า แต่ถ้าเป็นเรื่องของกู โลกเหวี่ยงมาบ่อยขนาดนี้กูคงจะ...จับทำเมียให้หายซ่าส์”
“กูไม่ได้อยากมีเมีย” ผมตอบกลับไอ้ฟาโรห์ด้วยความรำคาญ นึกว่าจะมีคำแนะนำที่มีประโยชน์ สุดท้ายก็กวนส้นตีนบวกไร้สาระไม่ต่างจากไอ้วายุสักนิด
“อันนั้นก็เรื่องของมึงไง แต่ที่กูพูดอยู่นี่มันเรื่องของกู” ไอ้ฟาโรห์ตอบกลับผมด้วยสีหน้าที่ดูสะใจที่มันกวนส้นตีนผมได้
“สัสฟาร์ มึงแม่งกวนส้นตีน” ผมชูนิ้วกลางส่งให้มันหลังจากนั้นก็เลิกสนใจที่จะมองหน้ากวนส้นตีนของมันทันที
“มันจะยากอะไรวะมึงก็แค่เลิกกินยัยลีญ่าก็จบ แค่นี้มึงก็ไม่ต้องไปข้องเกี่ยวกับสุดสวยของมึงแล้ว”
“ใครสุดสวยของกูพูดดีๆ
