“ชิส์! ทำเป็นงงนะอีหอม นี่~ จะบอกอะไรให้ หล่อนไม่ต้องแอ๊บเลยเพราะเขาเห็นแถมมีรูปหลักฐานว่าพี่คูเปอร์แอบมาส่งมึงที่หอตอนดึกๆ เมื่อคืนกันหลายคนย่ะ!”
“ฮะ!”
“ไม่ต้องมาแกล้งอุทานค่ะ แหม~ ทำเป็นไม่ลงรถแล้วให้พี่เขาย้อนกลับไปส่งหน้าปากซอย แอบซุ่มกินเหรอมึง หมั่นไส้กินของพรีเมี่ยมแล้วต้องซุ่ม แต่ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะเพราะกูและผองเพื่อนได้ทำการกระจายข่าวไปจนถึงคณะของพี่คูเปอร์เรียบร้อยแล้ว อิอิ”
“มะ มึงว่าไงนะ?”
“กู! กระ! จาย! ข่าว! ไป! ถึง! คณะ! ของ! พี่! คู! เปอร์! เรียบ! ร้อย! แล้ว! ชะ! นี~”
เชี่ยไรวะเนี่ย! แล้วที่อีหอมคนนี้อุตส่าห์แหกขี้ตาตื่นมาใส่บาตรกรวดน้ำแต่เช้ามันคืออะไร ทำไมห่างมายังไม่ถึงครึ่งวันก็ต้องมีเรื่องให้เกี่ยวข้องกันอีกแล้ววะ! T__T!
โชคชะตาจะเล่นตลกอะไรกับชีวิตอีหอมนักหนา!
“มึงกระจายข่าวทำไมอีเพื่อน” ฉันถามมันด้วยความอึ้งปนอ่อนใจ หมดคำจะพูด ไม่ต้องมีคำบรรยายอะไรให้ลึกซึ้งเ
