THE DESSERT BOY (TAGALOG)

CHAPTER THREE

THE DESSERT BOY

BY : SHERYL FEE

CHAPTER 3

"We can't please anyone what ever we do. And mostly it's better to be with an stranger than to be with someone you know but he/she will be the one to put you down."

Mabilis na lumipas ang mga araw. At nakasanayan o naka adjust na ring si Chester sa pinili niyang buhay o trabaho sa bansang Saudi Arabia. Every friday ang off niya. Lahat ay nasa maayos na kalagayan except one thing. Ang kapwa nila pinoy na engineer sa pinagtratrabahuan nilang kompanya ay mainit ang ulo sa kanya.

"Hello insan musta na?" sagot ni Chester isang hapong break time nila kayat nasagot niya ang cellphone niya.

"Okey naman insan, ikaw nga sana ang tatanungin ko kasi ikaw ang---

"Luciana insan okey lang ko. Isa pinili ko ito at nandito na ako kaya dapat panindigan ko." sagot na putol ni Chester sa sinasabi ng pinsan niya.

"Grrrrrr ayan ka na naman sa Luciana eh. May ibabalita pa naman ako sa iyo eh!" inis inisang aniya ni Lucy.

"Anu iyun insan dali na insan sabihin mo na." nakangiti namang sagot ni Chester na akala mo ay nakikita ang kausap.

"Do you remember Jorelyn insan?" tanung ni Lucy.

"Siyempre naman insan pero minsanan ko lang nakakausap dahil sa trabaho alam mo naman. Bakit insan anung mayrun kay Jorelyn?" sagot at tanung ni Chester.

"Beg me first Aguillar." bawi namang pang aasar ni Lucy sa pinsan niya. She knows so well her cousin. Alam niyang malaki ang atraksiyon nito sa bago nilang kakilala.

"Dali na bestfriend my handsome cousin anu na nilisan mo tell mo na." aniya naman ni Chester.

" Ako ang in charge sa pinapagawang building sa hospital na pinagtratrabahuan ni Jorelyn at nakausap ko siya ng nagsurvey kami doon. Iyun lang naman ng ibabalita ko sa iyo insan." sagot ni Luciana.

"Wow! That's great my dearest cousin! Regards to her and hopefully one of this days I can see her." napaenglish na sagot ni Chester na hindi niya namalayang nasa malapit pala sa kanya ang kanilang engineer.

"Aguillar! Ayusin mo ang trabaho mo!" sigaw nito.

"Insan next time na ulit may ipapagawa yata si boss." paalam ni Chester sa kausap.

"Boss anu po iyun?" tanung niya dito ng nakalapit.

"Ang sabi ko ayusin mo ang trabaho mo! Hindi ka naparito para makipagdaldalan sa oras ng trabaho.!" malakas na aniya nito.

"Okey naman boss ang pagkagawa ko sa trabaho ko ah. Alin po ba diyan?" sagot ng binata kahit pigil siya sa kanyang pagkainis sa boss nila na kong tutuusin at mas magaling pa siya kong tungkol sa kanilang propesyun.

"Sir wala naman pong problema sa trabaho ni Chester ah. Okey naman po ah. Bakit niyo siya pinag iinitan? " sagot ng hindi katandaang kasamahan nila Chester na ka close nila.

"Si Aguillar ang kinakausap ko tanda hindi ikaw! Kayat huwag kang singit ng singit!"

"Ikaw Aguillar ka pag oras ng trabaho huwag ang pagtetelebabad ang inaatupag mo!

"Maayos naman po ah--

"Ang sabi ko ayusin mo ang trabaho! I want you to finish that. Pagbalik ko dapat maayos na iyan!" putol at singhal ni Engineer Rabago.

"Hindi mo dapat pinatulan ang boss natin tata Elmo baka kong anu ang gawin niya sa iyo. Ako wala pong problema kaya ko po sarili ko. " aniya ni Chester sa halos tatay na niya pero nasa abroad pa rin at nagbabanat ng buto.

"Alam mo anak magiging palalo siya pag hinahayaan mo siya. Tingnan mo isang buwan at mahigit ka lang dito pero ikaw na pinag iinitan. Kami ilang taon na namin siyang kasa kasama dito at alam na namin ang ugali niya." aniya ng matanda.

"TAMA si tata Elmo pare huwag mong hayaang api apihin ng taong iyun. " segunda ng isa.

"He's right my friend, it's been three years that I'm here working with them and I saw and witnessed how he threaded his labourers and I'm one of them. " sabi naman ng isang indianong kasama nila.

"You know friend, I can read between your words your not just an ordinary carpenter. You have the outlook and guts." Sri Lanka din na kasama nila.

Ibubuka pa lamang ng binata ang bibig pero muli siyang inunhan ni tata Elmo.

"Tama silang lahat anak, kaya kong ako ss iyo huwag mong hayaang under ka ng tao na iyun. Kong alam mong tama ka ipaglaban mo. Pero sa ngayun ating ipagpatuloy na muna ang ating trabaho bago muling sumulpot ang boss." aniya nito.

Ipagpatuloy nilang lahat ang kanilang trabaho na palaisipan ang ugali ng kanilang boss.

Sa kabilang banda, palabas na si Jorelyn sa hospital na pinagtratrabahuan niya nang makilala niya ang nasa gate.

"Lucy anung ginagawa mo diyan?" tanung niya dito.

"Sinadya kong hinintay ka Lyn total isang way lang naman tayo." sagot ni Lucy pero ang isipan ay kong paanu paglapitin ang pinsan at ang dalaga.

"At wow salamat naman sis at may kasama ako . Nakakatakot pa naman ang mag isa parang nangangain ng buhay ang mga taong nadaraanan ko." sagot ng dalaga na hindi napansin ang paglukot ng mukha ng kausap.

Abah! Mukhang may kapalit ang pinsan niyang nang aasar sa kanya ng Luciana! Ang isa naman sis pa talaga ang tawag!

"Mag ingat ka sa pag uwi at pagpasok mo Lyn mabuti sana kong araw araw kaming nandito sa site para may lagi kang kasama." aniya naman ni Lucy.

"Salamat sis Lucy. Kumusta na pala si.... si ..... ah iyung pinsan mo Chester Boromeo yata pangalan noon." alanganing tanung nito na siyang kinangiti ni Luciana.

"Type mo si insan anu? Oooppss don't get me wrong sissy. " panghuhuli pa ni Lucy.

"Slightly lang sis. He's a find man kahit isa siyang karpentero pero hindi ito hadlang para hindi lumitaw ang kagandahan niyang lalaki." sagot naman ng dalaga.

Hindi naman napigilan ni Lucy ang pag ubo niya.

" Kong alam mo lang sana na isang engineer ang gago kong pinsan." aniya sa isipan ni Lucy.

"Salamat Lucy sa paghatid pasok ka muna ng makapaghintay meryenda tayo." pagyaya ni Jorelyn kay Lucy.

" Salamat na lang sissy next time dadaanan ko pa si insan ng ulam niya sa kabila. May ipapasabi ka?" tanung nito.

"Sabihin mo mag ingat siya lagi. Sige na sis nang hindi ka gabihin." sagot naman ni Jorelyn at hinintay na makaalis ang kaibigan bago pumasok.

Samantala sa Nueva Ecija sa lugar nina Jorelyn.

"Diyos ko tulungan mo po ako. Nakakatakot naman bakit kasi naflat ang jeep na iyun." bulong ni Rhose nang matapat siya sa madilim na parte ng daan. Ilang kanto bago sa kanilang bahay.

"Psssttt....psssstttt...." sitsit na nagpatayo sa balahibo ng dalaga.

"Ito na nga ba ang sinasabi ko Diyos ko." aniya ni Rhose at binilisan ang paglalakad. Napagpasyahan kasi nitong lakarin na lamang kaysa hintaying maayos ng driver ang sasakyan pero nagkamali yata siya dahil. ......

"Heeeellllpppp!!! Tulungang......"

Problem? ????

.

.

.

.

.

.

ITUTULOY! !!!