แจ่มใสมองไปยังโต๊ะติดผนังในห้องอาหารแวบหนึ่ง เธอไม่รู้ว่าเป็นเอกออกจากห้องเธอไปตอนไหน?
“เมื่อคืนผมนี่ภาพตัดไปเลยนะเฮีย”
“แกก็ดื่มหนักเกินไปนะ ดีที่ท็อปมันจ้างพนักงานเป็นพิเศษให้คอยช่วยพวกแก ไม่อย่างนั้นสงสัยจะได้นอนให้ยุงชายหาดหามลงทะเลไปกันหมด”
“แล้วนี่...เฮียขึ้นมานอนตอนไหนครับ?”
“ตั้งแต่ก่อนเที่ยงคืนแล้ว เฮียปวดหัว”
นิด้าที่นั่งอยู่ไม่ไกลได้ยินบทสนทนาของสองพี่น้องอย่างชัดเจนก็ก้มหน้าเลิกคิ้ว แอบเอียงไปมองแจ่มใสที่นั่งห่างออกไปสองโต๊ะ
หลังรับประทานอาหารเช้า ทุกคนแยกย้ายกันกลับไปนอนต่อแล้วออกมารวมตัวกันในตอนบ่าย
“หนูแจ่มไม่ไปพายเรือกับเขาเหรอ?” นิด้าทักหญิงสาวที่ก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสารปึกหนึ่งพร้อมกับเปิดคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กไว้ข้างๆ
“ไม่ได้หรอกคะ งานหนูแจ่มยังไม่เสร็จเลย” สาวน้อยหน้ากลมเงยหน้าขึ้นมองแล้วก็ผงะ เธอไม่คาดคิดว่าคนที่เข้ามาถามด้วยความสนใจจะเป็นนิด้า
หญิงสาวที่มาทีหล
