เพียงขวัญถูกเสี่ยนัทประคองขึ้นห้องในสภาพสะลึมสะลือ เนื้อตัวเธอร้อนผ่าว ใบหน้าแดงก่ำ หญิงสาวเอนหน้าซุกซบซอกคอของเสี่ยหนุ่มร่างท้วม
“ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว”
“เฮียเอายาแบบนั้นมาจากไหนครับ?” เนติมองตามสองหนุ่มสาวด้วยใบหน้ายิ้มๆ
“เฮียหาไว้นานแล้ว...เรื่องของเพียงขวัญเฮียก็ส่งคนไปตามสืบมาแต่คืนนั้น เสี่ยนัทเปย์ไปเยอะแล้วแต่ยังไม่ได้ตัว ได้ยินว่าเพียงขวัญยังไม่ยอมล้มเลิกความคิดที่จะเข้ามาหาเฮีย คืนนี้ก็จัดให้เสี่ยนัทสมใจไม่ดีหรือไง? ตัวเพียงขวัญเองก็ไม่ได้ใสซื่อมาจากไหนนี่?” เป็นเอกกระซิบเบาๆ ให้น้องชายฟัง
เนติได้ยินก็นิ่งไปครู่หนึ่ง “เฮียร้ายกว่าที่ผมคาดอีก”
เป็นเอกหัวเราะหึๆ ในลำคอ “แกจะบอกว่า เฮียเลวก็ว่ามาเถอะ”
คนเป็นน้องหัวเราะแห้งๆ “ก็คงพอๆ กับเพียงขวัญล่ะครับ”
“ถ้างั้นก็ถือว่าเสือเจอสิงห์ก็แล้วกัน”
เมื่อเห็นว่าเรื่องแก้แค้นของเป็นเอกเรียบร้อยแล้ว เนติก็แยกตัวออกไปนั่งร่วม
