พวงแก้มแดงระเรื่อ ดวงตาของเธอหยาดเยิ้มยั่วยวน เธอบิดกายไปมา หายใจแรงจนทรวงอกกระเพื่อม
“เฮียอยากฟัง...บอกมา...”
เขาทาบลงมา เลื่อนร่างจงใจให้ส่วนที่ขึงขังเสียดสีกับหน้าขา ก่อนจะจับขาข้างหนึ่งของเธอให้กางออก
“เข้ามาเถอะค่ะ หนูแจ่มขอ....”
เป็นเอกทำให้ตามคำขอ เขาก้มหน้าก้มตาออกแรงจนเธอร้องแบบไม่เป็นภาษา พักใหญ่เสียงหอบกระเส่าของคนทั้งสองก็เงียบลงกลายเป็นเสียงหายใจหนักและยาว
“ห้องนี้เหมาะดีนะ ไม่ต้องกลัวว่าจะมีคนได้ยินเสียง”
หญิงสาวหน้าร้อนผ่าว เขาคงพูดถึงห้องนอนของเธอก็ไม่อาจจะส่งเสียงได้แบบนี้เพราะเสี่ยงจะมีคนได้ยินเข้า
“เฮียจะแอบมาห้องนี้อีกไม่ได้นะคะ คนมาด้วยเยอะแยะ”
“ห้องหนูแจ่มอยู่ชั้นนี้คนเดียวนี่ นอกนั้นเป็นแขกจากที่อื่น”
“เฮียรู้ด้วยเหรอคะ?”
“เฮียเป็นคนบอกท็อปเองว่าให้หนูแจ่มนอนคนเดียวเพราะแขกคนอื่นอาจจะอึดอัด”
หญิงสาวทำตาโตมองหน้าเขา “เฮียวางแผนไว้แล้วเหรอคะ?”
“เมื่อวานใคร
