“Ano po bang sinasabi ninyo na kayo ang ama ko?” naguguluhang tanong ni Christine. “Saka teka nga lang po muna… sino ba kayo?” pagtatanong pa niya sa lalaking kausap.
Nasa living room na sila ngayon ng bahay at magkatapat na nakaupo sa magkabilang sofa. Masinsinan silang nag-uusap. Naglalaro naman sa labas ng bahay si Liam kasama ang lalaking kasama ng lalaking kausap niya ngayon.
Sandaling nagbaba nang tingin ang lalaki. Huminga siya ng malalim at tumingin muli kay Christine ng diretso.
“I’m Arnold Samaniego at totoo ang sinasabi ko na ako ang iyong ama.”
Halo-halo ang nararamdaman ni Christine. Gulat, pagkalito, pagtataka. Hindi niya maintindihan ang mga nangyayari.
“Pero… sa pagkakatanda ko kasi, may mama at papa ako at sila ang nag-iwan sa akin sa bahay ampunan. Tandang-tanda ko
