“องค์ชาย! มาได้อย่างไรเพคะ”
หลันฟู่อิงเมื่อเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของเสียงก็พบว่าเป็นเจินซือพระรองผู้อ่อนโยนของเรื่องนั่นเอง แล้วนี่มีอีเว้นกับแม่นางเอกรึเปล่าละนั่น เจินซือมองหลันฟู่อิงที่มองมาทางข้างกายของเขา
“ท่านมองหาใครรึเพคะ”
“เสียนอวี้ไม่ได้มากับท่านหรอกรึ” คำถามนางทำให้ร่างสูงตรงหน้าชะงักเล็กน้อย เขานึกไม่ถึงว่านางจะชวนเขาคุยก่อนอีกครั้ง นางดูไม่เหมือนกับหลันฟู่อิงคนเดิมแล้วจริงๆ
“นางไม่ได้มากับกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ ที่จริงแล้วไทจื่อทรงมีรับสั่งให้ออกตามหาพระชายา”
พรูดดดด
“แค่ก แค่ก ลู่เฉิงนะรึให้ออกตามหาข้า”
“พ่ะย่ะค่ะ”
“คะ คือว่า องค์ชายมาเหนื่อยเชิญนั่งๆ จิบน้ำชาก่อนเถิด” หลันฟู่อิง ดึงแขนเสื้อของคนตรงหน้าให้นั่งลงข้างนาง พร้อมกับรินน้ำชาส่งให้คนตรงหน้าเสร็จสรรพ เจินซือมองหน้าที่ไร้เครื่องตกแต่งของนาง ผิวขาวราวน้ำนม เนื้อผิวที่เนียนละเอียดยิ่งทำให้นางดูงดงามมากกว่าที่ผ่านมา เขา
