อาคิรากัดเม้มริมฝีปากไว้แน่นกับคำพูดแทงใจดำ ใช่! เธอหนีจากการต้องไปเป็นนกน้อยในกรงทองของชีคอัลมัส แต่ใครเลยจะรู้ว่าเธอไม่สามารถหนีสถานการณ์นี้ได้ หนีจากพระองค์มาได้แล้ว ก็ต้องมาปะทะกับเจ้าสัวอลงกตอีกคน
“ฉันไม่มีอะไรจะตอบท่านชีค”
อาคิราปฏิเสธเสียงเย็นชา พร้อมกับเบือนหน้าหนีดวงเนตรคมกริบที่กำลังจ้องมองเขม็งวาวโรจน์ด้วยไฟโทสะราวกับจะหักคอเธอได้ในทุกนาที
“เจ้าจะต้องตอบตกลงตามข้อเสนอของเราอย่างแน่นอนอาคิรา”
ทรงตรัสออกมาด้วยความมั่นใจทะนงองค์เองอย่างที่สุด จากนั้นทรงหันไปมองเจ้าสัวอลงกตครู่หนึ่ง ก่อนจะตรัสถามต่อ
“เราจะฟังคำตอบจากเจ้าทีหลัง แต่ตอนนี้เราต้องการรู้ว่าคนพวกนี้คือใคร ทำไมถึงได้มาทำร้ายเจ้าถึงที่บ้าน”
“เอ่อ...เอ่อ...” อาคิราอ้ำอึกอยู่ในลำคอ ไม่กล้าบอกความจริงอันน่าอับอายให้ชีคอัลมัสได้รับรู้ “ไม่มีอะไรหรอกคะ พวกเขาเข้าใจอะไรผิดนิดหน่อยเท่านั้น”
“บอกความจริงกับเรามา อาคิร
