“ปล่อยฉัน!”
“ลากนังตะวันไปขึ้นรถเดี๋ยวนี้”
ไม่มีการเรียกด้วยน้ำเสียงหวานๆ อีกต่อไป เจ้าสัวอลงกตตะโกนสั่ง พร้อมกับเดินเร็วๆ เพื่อตรงไปยังรถยนต์ซึ่งจอดอยู่นอกรั้วบ้าน
“ปล่อย!”
อาคิรากรีดร้องเสียงดัง พยายามโก่งตัวไม่เดินตามชายทั้งสองคน แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะร่างเธอถูกหิ้วปีกจนเท้าลอยจากพื้นตรงไปที่รถ พอถูกลากมาถึงรถยนต์แล้ว ก็มีหยาดน้ำตาเอ่อคลอเบ้า เมื่อรู้ว่าตัวเองคงไม่มีทางหนีรอดจากคนเหล่านี้ได้
“เข้าไป!”
ลูกน้องของเจ้าสัวอลงกตตะคอกสั่งเสียงดัง ขณะเดินไปเปิดประตูรถออกกว้าง อาคิราเห็นสบโอกาส ซึ่งตอนนี้มีลูกน้องชั่วจับเธอไว้แค่เพียงคนเดียว จึงก้มลงกัดเต็มแรงบนมือของมัน พร้อมกับผลักให้มันผงะไปข้างหลัง ก่อนจะวิ่งหนีอย่างรวดเร็วไม่คิดชีวิต
“โอ๊ย! นังสารเลว”
คนที่ถูกกัดจนเลือดซึมตามรอยฟันสบถลั่น ออกวิ่งตามไล่จับอาคิราในทันที
อาคิราวิ่งหนีไปได้ไม่ไกลก็ถูกกระชากเส้นผมเต็มแรงจนหน้าหงายไ
