บทที่4[30%]
1077 Words
Aid & Kivi
4
กีวี่ที่ได้ฟังถึงกับอึ้งไปทันทีกับสิ่งที่อิฐพูด จู่ๆ ใบหน้าหวานก็เกิดอาการร้อนผ่าวขึ้นมากับสายตาและคำพูดของเขา ก่อนจะเบือนหน้าหนีเขา จนอิฐผุดยิ้มที่มุมปากทันทีกับสิ่งที่ตัวเองพูด แม่ง!! พูดเหี้ยอะไรออกไปว่ะไอ้อิฐ โคตรจะเลี่ยนเลยไอ้เวร... อิฐเกาหัวตัวเองก่อนจะขยับใบหน้าออกมา ทำให้ร่างเล็กหันมามองเขาอีกครั้ง
“คุณจะมาดูแลฉันได้ไง ในเมื่อคุณมีคุณสิตาที่เป็นคู่หมั้นต้องดูแลอยู่แล้ว?”
“ใครบอกคุณว่าสิตาเป็นคู่หมั้นผม...”
“ก็คุณหญิงอิสรา แม่ของคุณ”
“...”
“ฉันว่าคุณเอาเวลาที่จะมาดูแลฉัน ไปดูแลคุณสิตาดีกว่า... เพราะอย่างน้อยเธอก็คือคู่หมั้นของคุณ และฉันเองก็ไม่ได้สนิทกับคุณมากถึงขนาดต้องให้คุณมาดูแล” กีวี่พยักหน้าให้กับอิฐที่ถอนหายใจออกมาทันที แม่นะแม่... ไปพูดอะไรกับกีวี่แบบนี้นะ!! คงจะไม่ใช่เฉพาะกับกีวี่แน่ คงจะไปโฆษณาไว้หลายที่แน่ๆ มือหนาเสยผมตัวเองขึ้นไปอย่างหงุดหงิด มองกีวี่ที่บีบตัวเองไปมา
“ผมกับสิตาไม่ได้เป็นอะไรกัน โอเค?”
“แต่...”
“แม่ผมพยายามจับผมคลุมถุงชน แต่ผมไม่ยอมและไม่มีวันยอมที่จะแต่งงานกับผู้หญิงที่ผมไม่ได้รักแน่นอน”
“สมัยนี้ยังคลุมถุงชนกันอีกเหรอ? แต่คุณ... ไม่มีแฟน”
“ใช่ ผมโสด... แม่ผมถึงได้พยายามหาผู้หญิงที่เพียบพร้อมและมีชาติตระกูลมาให้ผมไง” อิฐถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดอีกครั้ง กีวี่พยุงตัวเองขึ้นนั่งมองเขาที่เล่าเรื่องตัวเองให้ฟัง... เดี๋ยวนะ? ถ้าเขาเล่าเรื่องตัวเองให้กีวี่ฟัง เธออาจจะใจอ่อนบอกเรื่องที่ตัวเองปิดบังไว้ก็ได้นี่น่า เออดีๆ อิฐมองกีวี่ที่กำลังตั้งใจฟังเขาพูด
“แม่ผมชอบบอกว่าผมอายุมากแล้ว แค่ยี่สิบแปดเองมากมายอะไรกัน? อีกอย่างผมไม่ใช่ไม่พร้อมนะ แค่ยังไม่เจอคนที่ใช่จริงๆ เพราะงั้นผมถึงต้องคอยหนีแม่ตัวเองตลอด คุณว่ามันตลกไหมล่ะ?”
“คุณหญิงอาจจะเป็นห่วงคุณก็ได้นะ ท่านแค่อยากเห็นคุณมีผู้หญิงที่ดีพร้อมอยู่เคียงข้าง... และยิ่งคุณไม่มีแฟนแบบนี้ท่านก็เลยหาให้เลย เพราะคุณจะได้ไม่มีข้ออ้างว่าไม่พร้อม”
“ถ้าเป็นแบบที่คุณพูด ผมก็ไม่เดือดร้อนหรอกนะ... แต่แม่ผมท่านดื้อมากนะ ผมบอกว่าไม่อยากแต่ง ไม่อยากมีเมีย ท่านก็เอาพ่อผมมาขู่ซึ่งแน่นอน ผมต้องยอมไง” กีวี่มองอิฐที่ก้มหน้าลงก่อนจะยิ้มออกมา เอื้อมมือไปวางบนไหล่หนาจนอิฐหันมามองร่างเล็ก
“ท่านหวังดีกับคุณ แค่อยากจะหาคนดีๆ มาให้คุณมากกว่า... และท่านอาจจะเห็นว่าคุณสิตาเป็นคนดี เข้าตาท่านมั้ง ก็เลยอยากให้คุณแต่งงานกับเธอ”
“แต่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อนไง ผมเองก็เคยเห็นเธอผ่านๆ หนังสือบ้าง แต่ก็ไม่ได้สนใจ”
“ก็ทำความรู้จักสิ การทำความรู้จัก พูดคุยกัน... อาจจะทำให้คุณกับเธอสนิทกันมากขึ้นก็ได้นะ”
“แล้วถ้าผมอยากทำความรู้จักกับคุณล่ะ? คุณอยากจะทำความรู้จักกับผมไหม กีวี่”
“...” ร่างเล็กนิ่งไปทันที มองอิฐที่ยิ้มมุมปากก่อนจะขยับตัวเข้าไปใกล้ๆ ร่างเล็กที่ดันไหล่หนาไว้ แต่ผละกำลังคงจะสู้คนตัวโตไม่ได้เลยสักนิด อิฐยิ้มให้กีวี่ก่อนจะขยับใบหน้าเข้าไปอีกครั้ง... จนกีวี่กลอกตาไปมาอย่างตกใจ
“ว่าไง... คุณพูดเองนะ ถ้าทำความรู้จักกัน พูดคุยกัน อาจะทำให้ผมกับคุณสนิทกันมากขึ้นก็ได้?”
“ฉะ ฉันหมายถึงคุณสิตา ไม่ใช่ฉัน”
“เหรอ? แต่ผมไม่ได้หมายถึงสิตา... แต่ผมหมายถึงคุณ”
“!!!”
“ในเมื่อคุณชอบผลักไสผม ชอบบอกว่าผมไม่เกี่ยวข้องกับคุณ... งั้นเรามาทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้ดีไหม?” กีวี่ไม่ตอบอะไรเลย แต่มองตาคมของอิฐที่มีแววบ่งบอกถึงการทำตัวให้สนิทกับเธอ เพื่อให้เธอได้บอกเรื่องที่ตัวเองค้างคาในใจ ร่างหนาขยับใบหน้าเข้าไปใกล้จนลมหายใจของกีวี่ร้อนไปหมดซึ่งไม่ต่างกับเขาเลยที่ตอนนี้จู่ๆ ร่างกายมันรู้สึกแปลกทันทีที่มองใบหน้าหวาน นิ่งเฉยและเย็นชาจนเขาไม่ชอบเลยสักนิด
“ถ้าคุณต้องการแบบนั้น ฉันก็ยินดี... แต่คุณช่วยขยับหน้าออกไปหน่อยได้ไหม? มันใกล้ไปแล้ว”
“ก็นี่ไง กำลังทำความรู้จักกันก่อน อันดับแรกก็คือการมองหน้าของคุณให้ชัดมากกว่านี้”
“...”
“อันดับต่อไปคือสัมผัส...” มือหนาจับไปที่มือบาง กีวี่จะชักมือออกแต่สู้แรงของมือหนาที่บีบมือเธออยู่ไม่ได้เลย ใบหน้าหวานร้อนไปหมดจนรู้สึกได้ร่างกายตอนนี้ ที่เลือดสูบฉีดไปทั้งตัว... ก่อนจะมองใบหน้าหล่อที่ลองดูชัดๆ แล้วอิฐเป็นคนที่หล่อมาก ใบหน้าของเขาบวกกับแววตาคมและริมฝีปากที่แดงชุ่ม ทรงผมสีดำที่ตอนนี้ยาวและถูกมัดไว้ที่ท้ายทอย ทำให้เขาดูดีมาก บวกกับการแต่งตัวของเขาที่แสนจะธรรมดา แต่มันกลับดูดีถ้าเขาสวมใส่มัน ดวงตากลมใสจ้องลึกไปที่ดวงตาคมที่มีแววตาเป็นห่วงเป็นใยเธออย่างเห็นได้ชัด
“สัมผัสแล้ว... ต่อไปคืออะไรดี?”
“ก็ไม่มีอะไรแล้วนี่น่า คุยกันดีกว่า...” กีวี่ผลักร่างหนาให้ออกห่างแต่อิฐไม่ยอม โน้มใบหน้าเข้าใกล้กีวี่อีกครั้งจนร่างเล็กเอนตัวเพื่อหลบใบหน้าเขา จนกระทั่งร่างเล็กนอนลง มือบางก็พยายามดันไหล่หนาไว้เพื่อไม่ให้ขยับเข้ามาใกล้กว่านี้แล้ว บ้าจริง!! เขาทำอะไรของเขาเนี้ย
“คุณอิฐ...”
“ครับ”
- Writer
