บทที่3[100%]
1899 Words
“ไม่ครับ ผมเคลียร์ทุกอย่างแล้ว อีกอย่างผมเตรียมตัวมาเฝ้าคุณโดยเฉพาะ”
“...”
“คุณต่างหากที่ต้องพักผ่อน” ร่างเล็กมองอิฐที่ลุกขึ้นเดินมาดึงผ้าห่มให้เธอ จนเธอได้แต่มองหน้าเขานิ่งๆ ใบหน้าของอิฐเลือกที่จะสบตากับกีวี่เพื่อมองเธอให้ชัด ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบแก้มนวลที่เป็นรอยช้ำจนเธอสะดุ้งเบือนหน้าหนีมือเขาทันที
“ผมอยากรู้... ว่าคุณกับไฟนอลมีเรื่องอะไรกัน?”
“...”
“ไฟนอลคืออันธพาลที่มีอิทธพลคนหนึ่ง มีแก็งและมีควาโฉด ชั่วในตัวเอง... คุณไปรู้จักคนแบบนั้นได้ไงกีวี่?” อิฐมองกีวี่ที่เงียบไม่ยอมตอบเขาแม้แต่นิด จนเขานั่งลงที่เตียงทันทีจนกีวี่หันมามองเขา อิฐก้มหน้าลงแทบจะแนบชิดกับกีวี่จนเธอตกใจ ดันอกแกร่งไว้ทันที
“คะ คุณอิฐ...”
“บอกผมสิกีวี่ มันเกิดอะไรขึ้นกับคุณ? ทำไมไฟนอลถึงต้องทำร้ายคุณขนาดนี้ และเขาพาคุณไปที่หลุมศพของใคร คุณบอกผมได้นะกีวี่ ผมช่วยคุณได้”
“ไม่มีใครช่วยฉันได้ทั้งนั้น แม้แต่คุณ...”
“ทำไมล่ะ?”
“ก็ไม่ทำไมทั้งนั้น ถ้าคุณจะช่วยฉันและมาถามเรื่องส่วนตัวของฉันแบบนี้ ฉันกลับดีกว่า” ร่างเล็กลุกขึ้นจะลงจากเตียงแต่อิฐก็ดันไหล่บางให้นอนลงพร้อมกับจ้องใบหน้าหวานที่น้ำตาคลอแล้วทันที ทำไมถึงเป็นผู้หญิงใจแข็งขนาดนี้นะ...
“จะต้องให้ตายก่อนใช่ไหม ถึงจะบอกผมได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”
“...”
“คุณไม่ควรเก็บมันไว้คนเดียวนะกีวี่ มองผมสิ... ผมหวังดีกับคุณนะ คุณเห็นผมเป็นเพื่อนคนหนึ่งก็ได้ ที่สามารถปกป้องและดูและคุณได้”
“...”
“ผมพร้อมจะช่วยคุณให้พ้นจากน้ำมือไฟนอลได้ เพียงแค่คุณบอกว่าคุณมีอะไรปิดบังผม?” อิฐมองกีวี่ที่เงียบอยู่แบบนั้น ไม่แม้แต่จะมองเขาหรือพูดอะไรออกมาเลยสักนิด จะใจแข็งไปถึงไหนกัน? ร่างหนาถอนหายใจออกมาทันที
“เอาเถอะ ถ้าคุณยังไม่อยากบอก... ผมก็ไม่เซ้าซี้ แต่จากนี้ผมต้องดูแลคุณ”
“ไม่ต้องนะ!!”
“ทำไม?”
“อย่ายุ่งกับฉัน... อย่ายุ่งกับฉันอีก หลังจากออกจากโรงพยาบาลแล้ว ทุกอย่างจบ... คุณก็อยู่ส่วนคุณ ฉันก็อยู่ส่วนฉัน เพราะฉะนั้นไม่ต้องมาดูแลฉัน” กีวี่มองอิฐที่ไม่เข้าใจกับสิ่งที่เธอพูด ใช่... ถ้าเขาเข้ามายุ่งวุ่นวายกับเธอ คนที่จะเดือดร้อนจะไม่ใช่แค่เธอคนเดียว แต่จะเป็นเขาด้วย... เขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเธอ จะให้เขามายุ่งเรื่องส่วนตัวของเธอไม่ได้เด็ดขาด!!
“กีวี่...”
“พอเถอะคุณอิฐ เพราะถ้าคุณยุ่งกับฉันไปมากกว่านี้ ฉันจะบอกโช...”
“บอกไปสิ มันก็ทำอะไรผมไม่ได้ ถ้าผมคิดจะทำอะไรจริงๆ จังๆ”
“คุณอิฐ... ฉันขอล่ะ เลิกยุ่งกับฉันสักที ฉันจะเป็นยังไงก็เรื่องของฉัน คุณไม่เกี่ยว!!”
“ก็ถ้ายังไม่เกี่ยว จะทำให้มันเกี่ยวเลยไหมล่ะ?!!” อิฐตะคอกกีวี่ทันทีอย่างหงุดหงิดกับความดื้อรั้น และไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากเขา... ร่างเล็กสะดุ้งนิดหน่อยกับคำพูดของเขา แต่ก็ไม่พูดอะไรและยิ่งทำให้อิฐรู้สึกตงิดๆ ทันที
“ผมขอโทษ”
“...”
“แค่อยากให้คุณรับความหวังดีจากผม เพราะผมหวังดีกับคุณเสมอนะกีวี่... ผมไม่อยากเห็นผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างคุณต้องเผชิญหน้ากับอันธพาลชั่วๆ อย่างไอ้ไฟนอล” ร่างเล็กพลิกตัวนอนตะแคงข้างเพื่อหนีสายตาและคำพูดของเขา เธอไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรกันแน่ที่ทำแบบนี้ เธอกับเขาเพิ่งจะเจอกันแค่สองครั้ง และทุกครั้งที่เจอกัน มันจะเป็นช่วงที่เธอตกอยู่ในอันตราย... เธอแค่ไม่อยากให้เขาเข้ามายุ่งกับวังวนของเธอ วังวนของเธอที่มีแต่แฟนซี และความแค้นของไฟนอล อิฐดึงผ้าห่มให้กีวี่ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาทันที หยิบมือถือออกไปด้านนอกและกดโทรหาคนที่พอจะรู้เรื่องอะไรบ้างอย่างโช
(“ว่า... ที่ประเทศไทยน่าจะดึกมาก เป็นห่าไรไม่หลับไม่นอน”)
“อยู่โรงพยาบาล”
(“เฮ้ย มึงเป็นอะไรไอ้อิฐ? เป็นห่าอะไร ร้อยวันพันปีไม่เคยเข้าโรงพยาบาล”) เสียงโชโวยวายเข้ามา ทำให้อิฐถอนหายใจออกมากับเพื่อนสนิทของตัวเอง
“กีวี่ต่างหาก”
(“วี่? วี่เป็นอะไรไอ้อิฐ”)
“กีวี่โดนทำร้าย กูไปช่วยไว้ทัน... แต่เธอเหมือนเรื่องค้างคาใจว่ะ กูถามเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตอบ และแม่งดันไปรู้จักกับอันธพาลชั่วๆ ด้วย... กูถามห่าไรก็ไม่พูด”
(“วี่เนี้ยนะ รู้จักกับอันธพาล? วี่อยู่เมืองนอกมาหลายปี... และเพิ่งจะกลับไป? จะรู้จักได้ไง”)
“นั่นแหละคือสิ่งที่กูสงสัยนะไอ้โช แม่งโดนทำร้ายหนักมาก กูว่ากีวี่ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ มึงพอรู้ไหม?”
(“ไม่นะ วี่เป็นคนที่เก็บตัว... ไม่ค่อยชอบพูดเรื่องของตัวเองให้กูฟังเท่าไหร่ นิ่งและเย็นชา กูไม่เคยเดาใจเธอได้เลยสักครั้ง แต่อิฐ”)
“อะไร?”
(“วี่เป็นผู้หญิงที่อ่อนแอมากนะ ถึงแม้จะทำตัวให้เข้มแข็งก็ตาม... กูไม่รู้ว่าสิ่งที่มึงกำลังทำมันจะดีหรือไม่ดี แต่ถ้ามึงคิดว่าสิ่งที่มึงกำลังทำมันดีต่อกีวี่ กูก็ขอฝากเพื่อนคนนี้ด้วยแล้วกัน”)
“เออ กีวี่ก็เหมือนเพื่อนกูนะโช... โทษที่โทรรบกวน ว่าแต่เด็กแสบกูล่ะ?”
(“เหอะนั่งเล่นหิมะอยู่ แม่งเด็กจริงๆ ช่างเหอะ... กูไปเล่นกับเมียก่อน”)
“เออ” อิฐวางสายจากโช แม้แต่โชที่เคยคบกับกีวี่มานานยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย? เธอจะปิดตัวเองทำไมกันกีวี่ มันมีเรื่องอะไรร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ? เรื่องที่เธอไม่สามารถบอกเขาได้นะ
เช้าวันรุ่งขึ้นกีวี่ทำแผลที่หน้าผาก หมอก็บอกว่าแผลเริ่มดีขึ้นแล้วแต่อาการที่ยังคงเป็นอยู่คือมึนนั้น เธอต้องอยู่ที่โรงพยาบาลไปก่อน เมื่อคืนสิ่งที่อิฐพูดเธอเก็บมาคิดทั้งคืน... เขาเป็นคนดีอันนี้เธอยอมรับ แต่จะให้เขาเข้ามายุ่งวุ่นวายกับเรื่องของเธอเอง มันเป็นไปไม่ได้หรอก เขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเธอ เพราะฉะนั้นเธอไม่ควรพูดอะไรออกไปนะดีที่สุดแล้ว หลังจากออกจาโรงพยาบาล เราก็ไม่ได้เจอกันอีกแน่นอน
“อยากไปสูดอากาศข้างนอกไหม?”
“คุณกลับไปเถอะ มีงานต้องทำไม่ใช่เหรอ?”
“ผมถามว่าอยากจะไปสูดอากาศข้างนอกไหม... ไม่ใช่ถามผม” อิฐมองกีวี่ที่หลุบสายตาลงก่อนจะพยักหน้ารับ ร่างหนาเดินไปเข็นรถวีลแชร์เข้ามา แล้วพาร่างเล็กไปสูดอากาศที่ด้านล่างโรงพยาบาล ทั้งสองคนเลือกที่ไม่พูดอะไรเลย จนกระทั่งมีแขกไม่ได้รับเชิญเดินตรงเข้ามา
“หึยังไม่ตายอีกเหรอ? กีวี่...”
“ฟะ ไฟนอล!!” กีวี่มองร่างสูงของไฟนอลที่แสยะยิ้มก่อนจะเดินตรงเข้ามา แต่อิฐก็ยืนขวางไว้ทันทีจนไฟนอลชะงัก ใช่เขารู้ว่าหมอนี่มันเป็นใคร? มันใหญ่มาก เป็นมาเฟียค้าอาวุธที่โด่งดังสามารถจัดการไดจิน มาเฟียค้าอาวุธที่ใหญ่ที่สุดเช่นกัน หมอนี่ไม่ธรรมดาและไม่ใช่เรื่องง่ายที่เขาจะเล่นด้วย แต่มันไม่เกี่ยวนี่น่า... ในเมื่อสิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่กำจัดอิฐ แต่เป็นร่างเล็กที่อยู่ด้านหลังต่างหาก
“ถอยไปดีกว่าคุณอิฐ เพราะผมไม่ได้อยากจะมีเรื่องกับคุณ... ผมมีเรื่องต้องคุยกับผู้หญิงเลวๆ คนนั้น”
“จะคุยก็คุย แต่ห้ามแตะต้องกีวี่” อิฐมองไฟนอลที่ยักไหล่อย่างกวนๆ ก่อนจะเดินชนไหล่อิฐไปหากีวี่ที่นั่งมองอยู่ ใบหน้าหวานถึงกับน้ำตาคลออีกครั้งที่เห็นใบหน้าของเขา ใบหน้าที่ชัดซะจนเธอ... เผลอปากออกไป
“แฟน...”
“หึจำชื่อนี้ได้ด้วยเหรอ?”
“...”
“นึกว่าจะลืมไปแล้ว และหาผัวใหม่ได้ทันทีทันใด” ไฟนอลถูกดึงไหล่ออกมาด้วยมือของอิฐ กีวี่ที่เห็นแบบนั้นก็ดึงแขนอิฐไว้ทันทีจนเขาหันมามองเธอด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ
“ฉันเป็นเพื่อนกับกีวี่... แกพูดอะไรควรให้เกียรติกันด้วยนะไฟนอล”
“หึให้เกียรติเหรอ? ให้เกียรติยัยคนที่เป็นฆาตกรเนี้ยนะเหรออิฐ!!”
“หยุดพูดนะไฟนอล พอแล้ว!!”
“ทำไม? ฉันจะพูด เธอมันสารเลว... ผู้หญิงชั่ว!! พี่ชายฉันรักเธอมากแค่ไหน เธอไม่เห็นเหรอไง!!”
“พอแล้ว ฮึก...”
“จำไว้นะกีวี่ ตราบใดที่เธอยังไม่ได้รับความเจ็บปวดที่แท้จริง... ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้เธอมีความสุข ชีวิตของเธอจะต้องพังลงกับสิ่งที่เธอทำกับพี่แฟน!!” กีวี่มองไฟนอลที่ชี้หน้าเธอแล้วเดินไปทันทีพร้อมกับลูกน้อง ส่วนอิฐที่ได้ฟังก็งุนงงหนักกับสิ่งที่ไฟนอลพูด... ฆาตกร? แฟน? คืออะไร? ร่างหนามองกีวี่ที่ร้องไห้ออกมาก่อนจะรู้สึกได้ว่าอิฐอยู่ เธอเลยเลือกที่จะเช็ดมันออกไป
“ฉันอยากกลับห้องแล้ว...”
“กีวี่”
“ขอร้องล่ะคุณอิฐ อย่าเพิ่งถามอะไรฉันเลย” อิฐพยักหน้ารับก่อนจะพาเธอกลับห้องพัก กีวี่นอนลงทันทีปล่อยให้อิฐยืนงงอยู่แบบนั้น...
“ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมได้ยิน มันคืออะไรนะกีวี่”
“...”
“แต่ถ้าไฟนอลคิดจะทำร้ายคุณอีก... ผมคงอยู่เฉยไม่ได้ถ้าต้องเห็นคุณถูกทำร้าย”
“คุณเลิกยุ่งกับฉันเถอะคุณอิฐ อย่าเอาตัวเองมาเสี่ยงเลย ฉันเสี่ยงคนเดียวก็เกินพอแล้ว... อีกอย่างถ้าคุณอยากรู้อะไรเกี่ยวกับฉันและไฟนอล ฉันไม่มีอะไรจะพูดหรอกค่ะ” ร่างเล็กมองตรงออกไปนอกหน้าต่างด้วยแววตานิ่งๆ จะให้เขามายุ่งเรื่องนี้ไม่ได้ ใครก็ตามจะมารู้เรื่องนี้ไม่ได้แม้แต่เขา... อิฐไม่สนเดินไปจับไหล่บางให้หันมา มองใบหน้าหวานที่น้ำตาไหลอาบแก้มทันที มือหนาค่อยๆ ลูบไปตามแก้มนวลเพื่อเช็ดน้ำตาให้เธอ จนกีวี่ถึงกับนิ่งไปทันที สายตาของเขาทำไมถึงได้เหมือนกับแฟนซีแบบนี้ เวลาที่เธออ่อนแอ แฟนซีจะคอยปลอบใจเธอเสมอ ใบหน้าหล่อก้มลงจนกีวี่ตกใจดันไหล่หนาไว้
“เลิกยุ่งกับคุณ ผมคงทำไม่ได้...”
“...”
“ผมถลำตัวเองลึกไปแล้ว เพราะฉะนั้นคุณคือผู้หญิงที่ผมจะต้องดูแล อย่าปฏิเสธผมนะ...”
- Writer
